Van Carnarvon naar Broome

Nadat we ons vorige bericht vanuit Carnarvon hadden verzonden hebben we de stad verkend. Het geheel maakte een beetje een verlopen indruk en al snel drong het tot ons door dat deze plaats onderaan ons (woon)verlanglijstje zou komen. Ja, er zijn wel meer winkels dan in Denham, maar het geeft niet het goede gevoel. De volgende dag werd dit gevoel nog minder toen we een druilerige dag tegemoet gingen. Omdat we hier 2 nachten hadden geboekt zijn we maar in de auto gestapt en hebben de regio verder verkend. We hebben eerst een tocht langs de vele fruitplantages gedaan, waarvan er ook diverse te koop staan. In Carnarvon worden o.a. bananen, druiven, sinaasappels, paw-paw fruit, tomaten en bonen gekweekt, alles op biologische wijze. De te koop staande plantages maakten echter net zo’n verlopen indruk als de rest van Carnarvon. Wellicht doordat de rivier die de plantages van water moet voorzien nagenoeg geheel droog stond. Vervolgens zijn we doorgereden naar de OTC (Overseas Telecommunications Centre) schotel. Een enorme schotel die werd gebruikt voor satelliet communicatie met de rest van de wereld. De eerste geluiden van de landing op de maan schijnen hier ontvangen te zijn voordat ze naar Amerika en de rest van de wereld werden doorgezonden. Als volgende zijn we door de woonwijk van Carnarvon gereden. Hier en daar wel mooie huizen maar nog steeds niet het gevoel waarnaar we op zoek zijn. De lunch bij een lokale eetgelegenheid mocht er wel wezen! Voor Wilanda een clubsandwich met ongeveer een hele kipfilet en voor Johan een “Fishermans Basket”. Een goed gevulde mand met o.a. inktvis, garnalen, oesters en een soort schol. In ieder geval een goed lunchadres voor als we hier in de toekomst eens moeten gaan shoppen! Op vrijdag hebben we een record aantal kilometers afgelegd namelijk 682! Op zich niet veel, maar met een camper van 3.20 hoog en een flinke tegenwind op de open vlaktes vlak langs de kust en de vele tegemoet komende roadtrains in dit gebied, sommige zelfs met 4 aanhangers er achter, dwingen je nogal eens om af te remmen en de kant in te gaan. Eigenlijk wilden we vanuit Carnarvon naar Exmouth maar het weerbericht voorspelde regen in die regio en na de druilerige dag van gisteren wilden we zon! Bij de afslag naar Exmouth zag het er nog steeds dreigend uit dus wij door naar Karratha, de eerstvolgende plaats van enige omvang, zo’n 240 km verder. Helaas waren beide campings hier vol, dus zijn we doorgereden naar Roebourne waar nog wel plaats was op de camping. Net voor donker waren we compleet geïnstalleerd. Op zaterdag hebben we onze weg vervolgd naar het noorden. Onderweg hebben we nog een koffiestop ingelast bij Whim Creek, een bar - hotel met heel veel accommodatie voor de nabijgelegen kopermijn. Een mooie nette bar met goede koffie en een aantal kooien met pratende papegaaien. Vervolgens door naar Port Hedland om de nodige inkopen te doen. Voorbij Port Hedland maakten we nog eens kennis met de rariteiten van Australië. We kwamen hardlopers tegen met een Wheelbarrel (een soort steekwagentje) met daarop 12 kilo ijzererts. Hiermee leggen ze in teamverband maar liefst 120 km hardlopend af. Dwars door de woestijn, de bloedhitte en over de higway. Elk team had minstens een wagen van de organisatie voor de loper rijden en een busje met de overige teamleden er achter zodat regelmatig gewisseld kon worden. Bij sommige teams reden daar dan nog een aantal wagens met supporters achter. We hebben zo’n 25 teams geteld. Dit alles was bedoeld om geld op te halen voor een goed doel. Onze eindbestemming voor vandaag (458 km) was camping Eighty Mile Beach, 10 km van de verharde weg af, aan zee gelegen. De onverharde weg zorgde voor veel schudden en schokken, toch anders 4wd dan met een camper. Het schudden was zo erg dat de koelkast en het peperpotje spontaan zijn opengesprongen en er erg veel peper in de camper was te vinden. Op deze camping verblijven we 2 nachten. Het strand is hier echt 80 mijl lang (ongeveer 130 km) met erg veel schelpen, groot en klein. Een geweldig mooie camping met uitstekende faciliteiten en veel BBQ’s. Hier hebben we ook onze eerste “eigen” Australische Barbie gehouden en het is goed gelukt. Al doende leert men en toen we zaterdag zagen dat je er ook stukken appel, schijfjes aardappel en stokbrood op kunt bakken hebben we dit zondag ook maar uitgeprobeerd. De rest van de zondag hebben we doorgebracht met strandwandelingen, schelpen zoeken en de krant lezen (in de schaduw). Op maandag zijn we doorgereden naar Broome. Dit is de grootste stad van Noord West Australië en is sinds onze vorige bezoeken behoorlijk uitgebreid. De huizen zijn hier ook booming business. Kocht je hier een paar jaar geleden een leuk optrekje voor een aardige prijs, dan ben je nu als snel een bedrag van een miljoen dollar of meer kwijt. In Broome verblijven we 3 nachten op camping Broome Vacation Village. Een mooie camping met veel faciliteiten waaronder een zwembad. Na 5 dagen geen internet en 2 dagen geen mobiele telefoon, hebben we nu ook weer alle verbindingen. Dinsdag (inmiddels al weer 1 juli) zijn we naar Chinatown geweest. Een leuke wijk met veel winkeltjes en boetiekjes. Hier hebben we een beetje naar de prijzen van huishoudelijke goederen gekeken. Mega BBQ’s zijn hier supergoedkoop en de rest is vergelijkbaar met Nederland. Nu we het toch over prijzen hebben, de brandstofprijzen zijn net als in Nederland behoorlijk gestegen. Een liter diesel was een paar jaar geleden nog maar net over AU$ 1,-, (= Eur 0,62) in afgelegen gebieden $ 1,50, nu is de reguliere prijs $ 1,70 en hebben we langs de Highway al $ 2,35 betaald. De reguliere prijs van een liter benzine is hier nu $1,50 (goedkoper dus dan diesel en veel goedkoper dan in NL). Een doos bier, 30 blikjes is $ 45,-, in de aanbieding $ 36,-. De blikjes hebben dan wel een inhoud van 0,375ml. Het weer in Broome is heerlijk tropisch dus heeft het zwembad voor de nodige verkoeling gezorgd.Woensdag zijn we naar de Horizontal Falls geweest, ten Noord-Oosten van Broome nabij Talbot Bay (Rechts van Cape Leveque, waar we in 2006 zijn geweest). Vanuit Broome zijn we met een watervliegtuig naar Talbot Bay gevlogen waar we dus op het water zijn geland. Erg bijzonder! Vervolgens overgestapt op een grote speedboot (2x 500 pk) waarmee we naar de horizontale watervallen zijn gevaren. Dit zijn twee nauwe doorgangen tussen rotspartijen die als het ware een binnenmeer vormen. Door de getijde verschillen wordt het water er met kracht ingepompt of juist weer eruit. Dit gaat echt met een enorm geweld. Als je er doorheen vaart wordt je alle kanten op geslingerd en je kunt het hoogte verschil goed zien. Daarna zijn er doorgevaren naar de “Barra Shack”. Een huisboot waar koffie en thee klaar stond en waar ook de lunch werd geserveerd: Barramundi van de BBQ. Je kunt hier ook blijven overnachten, dat moet helemaal bijzonder zijn ver van alle geluid, licht en drukte. Omdat een van de twee watervliegtuigen een technisch probleem had ging onze piloot de andere groep eerst wegbrengen. Wij waren dus verplicht om nog even te blijven rondhangen en om het leed te verzachten werden we getrakteerd op nog een rondje door de watervallen, wat wij dus helemaal niet erg vonden. Net over vijven werden we weer in Broome afgezet en zijn we snel wat gaan eten om vervolgens naar de bioscoop te gaan. Niet zo maar een bioscoop maar “Sun Pictures” een heuse openlucht bioscoop die al bestaat sinds 1916. Men zegt dat dit de oudste nog in werking zijn openluchtbios is. Niks geen luxe stoelen maar een soort strandstoeltjes waar je heerlijk in onderuit kunt zakken. Terwijl je de film kijkt komen er regelmatig vliegtuigen laag over omdat het vliegveld er vlak achter lig. De film was een oude Indiana Jones, maar het ging met name om de sfeer. En een vliegtuig kwam juist over toen er in de film ook een vliegtuig overkwam wat een bijzonder effect gaf.