De maand augustus
begon met het jaarlijkse 2 daagse bowling carnival van de Shark Bay Bowling
club. Een voor begrippen van hier groot evenment waarbij dit jaar maar liefst
16 teams (van heinde en verre) streden voor het kampioenschap en het “grote”
geld. Een eerste prijs van $1000 is tenslotte niet niets. Johan was gevraagd
door Pud en haar ouders om met hun mee te spelen in hun team. Johan had al een
paar keer geoefend met bowlen en was goed op dreef. Op zowel zaterdag als
zondag stonden er 3 wedstrijden op het programma. De eerste 2 werden dik
gewonnen en de 3e partij werd met 1 punt verschil verloren. Zondag
was bijna een herhaling van zetten, wederom werden de eerste 2 partijen
gewonnen en de laatste werd dit keer met 2 punten verschil verloren. Vier van
de zes gewonnen is niet slecht maar normaal gesproken beland je daarmee niet in
de prijzen. Er was echter slechts 1 team dat alle 6 partijen had gewonnen en het
team waar Johan mee speelde eindigde uiteeindelijk op een gedeelde tweede
plaats. Beide teams hadden 4 wedstrijden gewonnen, het “doel” saldo was gelijk,
ook het aantal punten voor en tegen was gelijk. Johan ging dus niet met lege
handen naar huis en dat werd gevierd met een etentje in de plaatselijke pub.
Vervolgens was het tijd om ons richting Perth te begeven voor de vernieuwing
van onze paspoorten. De oplettende lezers zullen wellicht zeggen “Wilanda heeft
toch pas een nieuw paspoort?”. Dat klopt inderdaad maar dat was nog een “oud”
paspoort wat maar 5 jaar geldig is. En nu kunnen we in Perth nog een nieuw
paspoort bemachtigen wat 10 jaar geldig is en anders zouden we volgend jaar
voor Johan naar Sydney moeten. Vanaf 1 oktober dit jaar kan dit namelijk alleen
nog maar in Sydney.
We hadden een week gepland voor onze route naar Perth via de “wildflower route”. Rond deze tijd, het voorjaar hier, bloeien er namelijk veel wilide bloemen langs deze weg en vanwege de vele regen dit jaar zou het een waar spektakel moeten zijn. Plannen veranderen nogal eens en zo ook nu. Toen we de 2e dag onderweg waren zagen we een oproep op Facebook staan voor hulp. Een dame, toevallig van Nederlandse afkomst, die ook in Denham had gewoond en nu in Fremantle woont zocht een oppas voor de 2 hondjes en 2 katten. Ze ging namelijk een week naar Melbourne met de kinderen en dacht dat moeder wel even zou oppassen mar deze keer niet. Het leek ons wel handig, dat scheelt weer een aantal nachten caravanpark voor ons, dus we hebben direct gereageerd en ze zag het wel zitten dus de volgende direct naar Fremantle gereden waar we om 3 uur afgesproken hadden, ze moest namelijk om 4 uur al naar het vliegveld! Gelukkig waren de weergoden met ons en hadden we redelijk mooi weer zodat we de honden steeds konden uitlaten zonder nat te worden. Natuurlijk zijn we ook weer naar de Fremantle Markets geweest waar we ons wederom verbaasden over de grote hoeveelheid groente, fruit en andere zaken die te koop werden aangeboden. Ook zijn we vanuit Fremantle bij het Nederlandse Consulaat geweest voor de nieuwe paspoorten en hebben uiteraard nog wat geshopt. En niet zomaar geshopt, we hebben ook een auto gekocht, dat is toch wel handig in Denham. De keuze is gevallen op een Ssang Yong Musso diesel van 2006 en deze had slechts 117.000km gereden en zag er netjes uit. Het is een 4wd ute, zoals je hier heel veel ziet. Toen de vakantiegangers weer terug waren zijn wij weer, inmiddels met 2 voertuigen, richting Geraldton gereden. In het weekend was daar namelijk een Geocaching event vanwege “Internationale Geocaching Day”. Inmiddels kennen we aardig wat mensen van de Geocaching gemeenschap van Geraldton dus het was een leuk weerzien van een aantal en een aangename kennismaking met anderen. Wij verbleven hier bij Ian en Sue, en zo konden we met 1 auto naar het evenement dat starte bij Greenough historisch museum, waar we ook weer een weerzien met Kevin hadden. Het evenement was leuk opgezet. Er waren een tiental nieuwe geocaches uitgezet in de buurt en deze kon je gaan zoeken. Bij deze caches waren enveloppen verstopt, alleen voor de eerste 8 vinders, en deze mocht je na terugkomst open maken. We reden samen met Eric en Cindy, 2 andere geocachers die we ook al wat langer kennen, al snel hadden we de eerste geocache te pakken inclusief een enveloppe voor beiden. In totaal scoorden we elk 3 enveloppen en we vonden bijna alle nieuwe caches. Bij terugkomst mochten we de enveloppen open maken en er zaten (kopien van) oude Australische Ponden in. Met dit “geld” konden we later op de veiling spullen kopen. Uiteraard werd er door deze en gene vergeleken en wij hadden een briefje van 10, 100 en 1000. De overigen hadden 1, 10 of 100. Wat bleek? Er was slechts 1 briefje van 1000 en dat hadden wij. Hiermee konden we dus uiteindelijk de hoofdprijs “kopen”. Het geheel was zeer geslaagd! De volgende dag was er nog een clean up dag, daarbij wordt 1 park verkozen waar de geocachers dan een heuse clean up doen, wat er dan allemaal uit de struiken komt onvoorstelbaar, van grote hoeveelheden glas, blikjes, en flesjes tot regengoten, ijzeren rekken, windschermen, ijzeren pijpen en autobanden. Al met al 2 flinke aanhangers vol in nog geen 2 uur tijd. Hierna was er nog n lekkerre versnapering voor de harde werkers en hierna was het vervolgens tijd om langzaam aan weer naar Denham te gaan. De huurders waren inmiddels vertrokken en wij konden onze intrek weer nemen in onze woning. Toch wel gek, weer dozen uitpakken en wat je allemaal tegenkomt...
We hebben er voor gezorgd dat eerst de slaapkamer en vervolgens de badkamer weer in orde waren en vervolgens kamer voor kamer weer ingericht. Een aantal dozen hebben we maar ingepakt gelaten en er staan inmiddels een aantal dozen klaar voor de rommelmarkt of “garage sale”. Dat het uitpakken niet altijd goed gaat heeft Wilanda aan de lijve ondervonden. Een verkeerde beweging en knak ging het, oeps mijn heup wil niet meer. Tja dat werd weer een ritje Geraldton, om de onwillige heup goed te zetten. Tja en onderweg bij de Billabong Roadhouse kon ze nog geen meter lopen en bij het ziekenhuis in Geraldton stapt ze gewoon uit de auto pff. Tja, hypermobiel (double jointed) is niet altijd even fijn. Alles gecheckt en met de nodige pijnstillers en het advies rustig aan doen mochten we weer gaan. O, en zorgen dat het niet weer gebeurt, wij waren nu laat in de avond uit het ziekenhuis en konden gelukkig bij Cindy en Eric blijven slapen zodat we de volgende dag weer terug konden rijden naar Denham.
Klik hier voor de foto's
We hadden een week gepland voor onze route naar Perth via de “wildflower route”. Rond deze tijd, het voorjaar hier, bloeien er namelijk veel wilide bloemen langs deze weg en vanwege de vele regen dit jaar zou het een waar spektakel moeten zijn. Plannen veranderen nogal eens en zo ook nu. Toen we de 2e dag onderweg waren zagen we een oproep op Facebook staan voor hulp. Een dame, toevallig van Nederlandse afkomst, die ook in Denham had gewoond en nu in Fremantle woont zocht een oppas voor de 2 hondjes en 2 katten. Ze ging namelijk een week naar Melbourne met de kinderen en dacht dat moeder wel even zou oppassen mar deze keer niet. Het leek ons wel handig, dat scheelt weer een aantal nachten caravanpark voor ons, dus we hebben direct gereageerd en ze zag het wel zitten dus de volgende direct naar Fremantle gereden waar we om 3 uur afgesproken hadden, ze moest namelijk om 4 uur al naar het vliegveld! Gelukkig waren de weergoden met ons en hadden we redelijk mooi weer zodat we de honden steeds konden uitlaten zonder nat te worden. Natuurlijk zijn we ook weer naar de Fremantle Markets geweest waar we ons wederom verbaasden over de grote hoeveelheid groente, fruit en andere zaken die te koop werden aangeboden. Ook zijn we vanuit Fremantle bij het Nederlandse Consulaat geweest voor de nieuwe paspoorten en hebben uiteraard nog wat geshopt. En niet zomaar geshopt, we hebben ook een auto gekocht, dat is toch wel handig in Denham. De keuze is gevallen op een Ssang Yong Musso diesel van 2006 en deze had slechts 117.000km gereden en zag er netjes uit. Het is een 4wd ute, zoals je hier heel veel ziet. Toen de vakantiegangers weer terug waren zijn wij weer, inmiddels met 2 voertuigen, richting Geraldton gereden. In het weekend was daar namelijk een Geocaching event vanwege “Internationale Geocaching Day”. Inmiddels kennen we aardig wat mensen van de Geocaching gemeenschap van Geraldton dus het was een leuk weerzien van een aantal en een aangename kennismaking met anderen. Wij verbleven hier bij Ian en Sue, en zo konden we met 1 auto naar het evenement dat starte bij Greenough historisch museum, waar we ook weer een weerzien met Kevin hadden. Het evenement was leuk opgezet. Er waren een tiental nieuwe geocaches uitgezet in de buurt en deze kon je gaan zoeken. Bij deze caches waren enveloppen verstopt, alleen voor de eerste 8 vinders, en deze mocht je na terugkomst open maken. We reden samen met Eric en Cindy, 2 andere geocachers die we ook al wat langer kennen, al snel hadden we de eerste geocache te pakken inclusief een enveloppe voor beiden. In totaal scoorden we elk 3 enveloppen en we vonden bijna alle nieuwe caches. Bij terugkomst mochten we de enveloppen open maken en er zaten (kopien van) oude Australische Ponden in. Met dit “geld” konden we later op de veiling spullen kopen. Uiteraard werd er door deze en gene vergeleken en wij hadden een briefje van 10, 100 en 1000. De overigen hadden 1, 10 of 100. Wat bleek? Er was slechts 1 briefje van 1000 en dat hadden wij. Hiermee konden we dus uiteindelijk de hoofdprijs “kopen”. Het geheel was zeer geslaagd! De volgende dag was er nog een clean up dag, daarbij wordt 1 park verkozen waar de geocachers dan een heuse clean up doen, wat er dan allemaal uit de struiken komt onvoorstelbaar, van grote hoeveelheden glas, blikjes, en flesjes tot regengoten, ijzeren rekken, windschermen, ijzeren pijpen en autobanden. Al met al 2 flinke aanhangers vol in nog geen 2 uur tijd. Hierna was er nog n lekkerre versnapering voor de harde werkers en hierna was het vervolgens tijd om langzaam aan weer naar Denham te gaan. De huurders waren inmiddels vertrokken en wij konden onze intrek weer nemen in onze woning. Toch wel gek, weer dozen uitpakken en wat je allemaal tegenkomt...
We hebben er voor gezorgd dat eerst de slaapkamer en vervolgens de badkamer weer in orde waren en vervolgens kamer voor kamer weer ingericht. Een aantal dozen hebben we maar ingepakt gelaten en er staan inmiddels een aantal dozen klaar voor de rommelmarkt of “garage sale”. Dat het uitpakken niet altijd goed gaat heeft Wilanda aan de lijve ondervonden. Een verkeerde beweging en knak ging het, oeps mijn heup wil niet meer. Tja dat werd weer een ritje Geraldton, om de onwillige heup goed te zetten. Tja en onderweg bij de Billabong Roadhouse kon ze nog geen meter lopen en bij het ziekenhuis in Geraldton stapt ze gewoon uit de auto pff. Tja, hypermobiel (double jointed) is niet altijd even fijn. Alles gecheckt en met de nodige pijnstillers en het advies rustig aan doen mochten we weer gaan. O, en zorgen dat het niet weer gebeurt, wij waren nu laat in de avond uit het ziekenhuis en konden gelukkig bij Cindy en Eric blijven slapen zodat we de volgende dag weer terug konden rijden naar Denham.
Klik hier voor de foto's
1 opmerking:
Leuke auto!!
En hoe gaat het nu met Wilanda?
Een reactie posten