Eindelijk
was de dag aangebroken voor het vertrek naar Nieuw Zeeland alwaar we Theo en
Anja weer eens zullen ontmoeten na al die jaren. Een hele reis voor hun, maar
ondanks het feit dat wij een stuk dichterbij wonen is het voor ons toch ook nog
een hele reis. Om 15.30 urr vertrokken we vanaf ons locale vliegveld vanwaar we
eerst naar Carnarvon vliegen, een vlucht van 30 minuten. Daar is een korte
tussenstop waarbij het vliegtuig wordt bijgetankt. Vervolgens vliegen we door
naar Perth een vlucht van ongeveer 2 uur. Hier moeten van de “Domestic”
terminal naar de Qantas terminal, een busrit van ongeveer 20 minuten! Met onze
baggage want die kon nog niet worden doorgelabeld. Vervolgens de bagage gedropt
en een wachttijd van 4 uur. De volgende
vlucht was naar Brisbane, een vlucht van 4.5 uur. Omdat er ook een tijdverschil
is met ons was het inmiddels rond de 6 uur in de ochtend. En nu moesten we
racen naar de international terminal, gelukkig zonder bagage deze keer. Toen we
aankwamen bij de gate was het boarden net begonnen. Vervolgens weer een vlucht
van 4 uur en weer tijdverschil. Bij aankomst in Christchurch was het inmiddels
13.30 dus geslapen hebben we niet veel die nacht. De douane in NZ verliep gelukkig
supersnel, we stonden ongeveer na 10 minuten buiten. Dat was wel even wennen,
19 graden terwijl we gisteren op het vliegtuig stapten bij 45 graden. De camper
opgehaald en boodschappen gedaan en een nabij caravanpark opgezocht. Op de
camping maar een pizza laten bezorgen en vroeg naar bed. De dag erna zijn we
naar Theo en Anja gegaan. Ondanks dat het “maar” 350km was naar Motueka was het
toch bijna een dag rijden, maar dit was voornamelijk vanwege de vele
wegwerkzaamheden, die we overigens nog veel zouden zien in NZ. Hele stukken
mochten we maar 30km per uur rijden en vaak stoppen omdat er maar 1 weghelft
beschikbaar was. Daar hebben ze wel een goed system voor het wachten. Ze laten
een klokje zien of een timer hoe lang de wachttijd is. Kun je de motor afzetten
of even koffie gaan drinken ….. Rond biertijd kwamen we aan bij Theo en Anja
die al een plekje naast hun hadden gereserveerd op de camping. Het was erg leuk
om elkaar weer te zien en we hebben flink bijgekletst. Uiteraard zijn we nog
wezen eten met zijn vieren en daarna op de camping nog even wat nagekletst en
nagedronken tot we vriendelijk tot stilte werden verzocht omdat we nogal
luidruchtig waren! Was dat ons al niets eens eerder overkomen? De volgende dag
hebben we een watertaxi genomen om een stukje het Abel Tasman NP in te gaan. Wij
zijn uitgestapt bij Bark Bay. Daar hebben we wat gewandeld en Theo nog
gezwommen. Na terugkeer eerst de inwendige mens maar weer versterkt.
De volgende ochtend moesten Theo en Anja weer vroeg op pad om de ferry naar het Noord Eiland te halen en zijn wij op pad gegaan om het Zuid eiland te gaan ontdekken. Allereerst zijn we via een scenic route naar Takaka gereden. Daar is een plaats waar je je eigen Zalm kunt vangen. Je betaalt per gewicht en zij maken de vis klaar zoals je wilt. Ook konden we daar gratis overnachten op de parkeerplaats. De volgende ochtend waren we klaar voor de zalm vangst! De eerste keer ingooien nog niets maar de 2e keer hoppa! Dat was wel erg snel dus nog maar een keer. En weer snel beet maar deze was een stukje groter dus moest er iets harder worden gewerkt! Maar binnen 10 minuten 2 stuks zalm. Het gemiddeld gewicht is 700gram maar deze 2 samen waren 2.8kg. Geen slechte vangst dus. We hebben deze laten roken en hebben er 3 keer van gegeten en het laatste stuk maar weggegeven. De volgende stop was Port Tarakohe. Daar is een NZCMA camping waar je voor $3 per person kunt kamperen. NZCMA is de Nieuw Zeelandse Motorhome club, waar je ook lid van kunt worden als je lid bent van de Australische club. Dit hebben we dus gedaan en veel voordeel van gehad. Nadat we de rest van de Noord West kust van het zuid eiland (Golden Bay) hebben verkend zijn we naar de westkust gegaan. Het doel was weer een club kampeerplaats maar deze was vol en via de club gids kwamen we bij een hotel uit waar je kon kamperen voor $5 per persoon. Overigens waren hier heel bijzondere urinoirs, zie foto. Van hieruit zijn we naar Karamea gereden waar we nog een voor ons nieuw fenomeen tegenkwamen: “Sharing Shed” letterlijk vertaald “een deelschuur”. Je kunt hier achterlaten wat je niet meer wilt of gebruikt en ruilen tegen iets anders. Goed idee! Daarna door naar het Oparara Basin in het Kahurangi NP. Een small grind weggetje, wat langzaam omhoog slingerde. Gelukkig niet teveel tegenliggers hier. Na een fikse wandeling door het regenwoud kwamen we aan bij de Oparara Arch en we hadden het rijk hier alleen. Indrukwekkend wat de natuur allemaal teweeg kan brengen. Daarna weer terug gereden naar Karamea waar we de nacht hebben doorgebracht. Vervolgens de westkust naar beneden afgezakt naar het plaatsje Westport wat ons was aanbevolen maar dit vonden wij veel te toeristisch. Wel waren er veel mooie plekken om even te stoppen en van het uitzicht te genieten, soms met een korte wandeling en andere wat langer. Erg bijzonder waren de “Pancake Rocks”, rotsen die lijken op een stapel pannekoeken. Bij het plaatske Hokitita was weer een motorhome camping waar we hebben overnacht. We hadden juist gehoord dat de weg naar het zuiden was afgesloten en dat we ongeveer 1000km moesten omrijden om bij de Franz Josef Glacier te komen, omdat de weg naar verwachting nog een week dicht zou zijn. Tijd voor een nieuw plan dus. Toen we echter naar de verkeersinformatie keken zagen we dat de weg de volgende dag vanaf 07.00 uur op elk heel uur voor 10 minuten open zou zijn om verkeer er door te laten. Dus we dachten dat proberen we maar, beter dan zover omrijden. We hadden dus geluk (een paar weken later is de omgeving weer getroffen door hevige regen en is er een hele brug door het water weggespoeld). Zonder al te veel moeite kwamen we aan in het plaatsje Franz Josef en je waant je onmiddelijk in Oostenrijk in een skidorpje. Sneeuw aan alle kanten om je heen en veel eettentjes en souvernierwinkels maar verder is het ook niet veel. Wij wilden graag naar de gletsjer en de makkelijkste manier is met de helicopter dus wij op zoek naar een vlucht. Het was die dag bewolkt en de man die ons te woord stond vroeg of we haast hadden want morgen zou het een perfecte zonnige dag zijn. Nou prima voor ons dus gelijk geboekt voor de volgende dag. Wonder boven wonder is het op de gletsjer maar een paar graden koeler dan beneden, we waren op de kou voorbereid dus dat viel alles mee. Als eerste geland op de Franz Josef Glacier en even rondgelopen. Toch best wel een bijzondere ervaring. Vervolgens over de Fox Glacier, Tasman Glacier en Mt Cook gevlogen en na zo’n 45 minuten stonden we weer op de grond. Tijd voor de lunch! De dag ervoor hadden we namelijk ergens wat gedronlen en daar stond een “Club Sandwich” op het menu, iets wat Wilanda erg lekker vindt maar niet meer heeft gegeten sinds ze op het gluten vrije diet is maar hier konden ze deze ook GF maken. Iets anders dan een GF hamburger door het brood maar simpel weg,weg te laten. Het smaakte haar erg goed, nou ja Johan ook dus! Hier kregen we ook te maken met wat koudere nachten, 4 graden, maar gelukkig werkte de kachel in de motorhome! De weg vervolgde zich naar Wanaka en Queenstown. In de ochtend warden we echter wakker met regen dus tijd wat dingen binnen te doen. Als eerste zijn we naar Puzzling World. Een grappige verzameling ……. . Daarna zijn we nog naar he tNationale Transport Museum geweest. Een bonte verzameling van auto’s, motoren, vliegtuigen, vrachtauto’s en een enorme collectie brandweerauto’s. In Wanaka hebben we ook nog “Possum Wol” gekocht, iets wat op het verlanglijstje van Wilanda stond. Dit is hele zachte en warme wol, (dit is een mix van Merino wol, met Possum wol, en zijde), maar zeker niet gratis ondanks het feit dat ze in NZ graag van de possums af willen. Omdat de Possum haren hol zijn moet het gemengd worden met andere wol en of zijde om het sterker te maken. In het nabij gelegen Arrowtown (super toeristisch, vergelijk maar met Heusden) zijn we nog naar de Chinese Settlement geweest. Hier kon je zien hoe de chinezen mid 1800 woonden en probeerden een bestaan op te bouwen. In Queenstown zijn we nog wezen kijken bij het bungee jumpen, maar het bleef bij kijken voor ons!
De volgende ochtend moesten Theo en Anja weer vroeg op pad om de ferry naar het Noord Eiland te halen en zijn wij op pad gegaan om het Zuid eiland te gaan ontdekken. Allereerst zijn we via een scenic route naar Takaka gereden. Daar is een plaats waar je je eigen Zalm kunt vangen. Je betaalt per gewicht en zij maken de vis klaar zoals je wilt. Ook konden we daar gratis overnachten op de parkeerplaats. De volgende ochtend waren we klaar voor de zalm vangst! De eerste keer ingooien nog niets maar de 2e keer hoppa! Dat was wel erg snel dus nog maar een keer. En weer snel beet maar deze was een stukje groter dus moest er iets harder worden gewerkt! Maar binnen 10 minuten 2 stuks zalm. Het gemiddeld gewicht is 700gram maar deze 2 samen waren 2.8kg. Geen slechte vangst dus. We hebben deze laten roken en hebben er 3 keer van gegeten en het laatste stuk maar weggegeven. De volgende stop was Port Tarakohe. Daar is een NZCMA camping waar je voor $3 per person kunt kamperen. NZCMA is de Nieuw Zeelandse Motorhome club, waar je ook lid van kunt worden als je lid bent van de Australische club. Dit hebben we dus gedaan en veel voordeel van gehad. Nadat we de rest van de Noord West kust van het zuid eiland (Golden Bay) hebben verkend zijn we naar de westkust gegaan. Het doel was weer een club kampeerplaats maar deze was vol en via de club gids kwamen we bij een hotel uit waar je kon kamperen voor $5 per persoon. Overigens waren hier heel bijzondere urinoirs, zie foto. Van hieruit zijn we naar Karamea gereden waar we nog een voor ons nieuw fenomeen tegenkwamen: “Sharing Shed” letterlijk vertaald “een deelschuur”. Je kunt hier achterlaten wat je niet meer wilt of gebruikt en ruilen tegen iets anders. Goed idee! Daarna door naar het Oparara Basin in het Kahurangi NP. Een small grind weggetje, wat langzaam omhoog slingerde. Gelukkig niet teveel tegenliggers hier. Na een fikse wandeling door het regenwoud kwamen we aan bij de Oparara Arch en we hadden het rijk hier alleen. Indrukwekkend wat de natuur allemaal teweeg kan brengen. Daarna weer terug gereden naar Karamea waar we de nacht hebben doorgebracht. Vervolgens de westkust naar beneden afgezakt naar het plaatsje Westport wat ons was aanbevolen maar dit vonden wij veel te toeristisch. Wel waren er veel mooie plekken om even te stoppen en van het uitzicht te genieten, soms met een korte wandeling en andere wat langer. Erg bijzonder waren de “Pancake Rocks”, rotsen die lijken op een stapel pannekoeken. Bij het plaatske Hokitita was weer een motorhome camping waar we hebben overnacht. We hadden juist gehoord dat de weg naar het zuiden was afgesloten en dat we ongeveer 1000km moesten omrijden om bij de Franz Josef Glacier te komen, omdat de weg naar verwachting nog een week dicht zou zijn. Tijd voor een nieuw plan dus. Toen we echter naar de verkeersinformatie keken zagen we dat de weg de volgende dag vanaf 07.00 uur op elk heel uur voor 10 minuten open zou zijn om verkeer er door te laten. Dus we dachten dat proberen we maar, beter dan zover omrijden. We hadden dus geluk (een paar weken later is de omgeving weer getroffen door hevige regen en is er een hele brug door het water weggespoeld). Zonder al te veel moeite kwamen we aan in het plaatsje Franz Josef en je waant je onmiddelijk in Oostenrijk in een skidorpje. Sneeuw aan alle kanten om je heen en veel eettentjes en souvernierwinkels maar verder is het ook niet veel. Wij wilden graag naar de gletsjer en de makkelijkste manier is met de helicopter dus wij op zoek naar een vlucht. Het was die dag bewolkt en de man die ons te woord stond vroeg of we haast hadden want morgen zou het een perfecte zonnige dag zijn. Nou prima voor ons dus gelijk geboekt voor de volgende dag. Wonder boven wonder is het op de gletsjer maar een paar graden koeler dan beneden, we waren op de kou voorbereid dus dat viel alles mee. Als eerste geland op de Franz Josef Glacier en even rondgelopen. Toch best wel een bijzondere ervaring. Vervolgens over de Fox Glacier, Tasman Glacier en Mt Cook gevlogen en na zo’n 45 minuten stonden we weer op de grond. Tijd voor de lunch! De dag ervoor hadden we namelijk ergens wat gedronlen en daar stond een “Club Sandwich” op het menu, iets wat Wilanda erg lekker vindt maar niet meer heeft gegeten sinds ze op het gluten vrije diet is maar hier konden ze deze ook GF maken. Iets anders dan een GF hamburger door het brood maar simpel weg,weg te laten. Het smaakte haar erg goed, nou ja Johan ook dus! Hier kregen we ook te maken met wat koudere nachten, 4 graden, maar gelukkig werkte de kachel in de motorhome! De weg vervolgde zich naar Wanaka en Queenstown. In de ochtend warden we echter wakker met regen dus tijd wat dingen binnen te doen. Als eerste zijn we naar Puzzling World. Een grappige verzameling ……. . Daarna zijn we nog naar he tNationale Transport Museum geweest. Een bonte verzameling van auto’s, motoren, vliegtuigen, vrachtauto’s en een enorme collectie brandweerauto’s. In Wanaka hebben we ook nog “Possum Wol” gekocht, iets wat op het verlanglijstje van Wilanda stond. Dit is hele zachte en warme wol, (dit is een mix van Merino wol, met Possum wol, en zijde), maar zeker niet gratis ondanks het feit dat ze in NZ graag van de possums af willen. Omdat de Possum haren hol zijn moet het gemengd worden met andere wol en of zijde om het sterker te maken. In het nabij gelegen Arrowtown (super toeristisch, vergelijk maar met Heusden) zijn we nog naar de Chinese Settlement geweest. Hier kon je zien hoe de chinezen mid 1800 woonden en probeerden een bestaan op te bouwen. In Queenstown zijn we nog wezen kijken bij het bungee jumpen, maar het bleef bij kijken voor ons!
Dubbelklik op de eerste foto voor commentaar en blader door.
1 opmerking:
Was je alweer luidruchtig op een laat tijdstip! Komt zeker bekend voor ;-)
Mooie foto's hoor. Weer iets voor onze bucketlist :-)
Een reactie posten