Augustus 2015

De maand augustus begon met het jaarlijkse 2 daagse bowling carnival van de Shark Bay Bowling club. Een voor begrippen van hier groot evenment waarbij dit jaar maar liefst 16 teams (van heinde en verre) streden voor het kampioenschap en het “grote” geld. Een eerste prijs van $1000 is tenslotte niet niets. Johan was gevraagd door Pud en haar ouders om met hun mee te spelen in hun team. Johan had al een paar keer geoefend met bowlen en was goed op dreef. Op zowel zaterdag als zondag stonden er 3 wedstrijden op het programma. De eerste 2 werden dik gewonnen en de 3^e partij werd met 1 punt verschil verloren. Zondag was bijna een herhaling van zetten, wederom werden de eerste 2 partijen gewonnen en de laatste werd dit keer met 2 punten verschil verloren. Vier van de zes gewonnen is niet slecht maar normaal gesproken beland je daarmee niet in de prijzen. Er was echter slechts 1 team dat alle 6 partijen had gewonnen en het team waar Johan mee speelde eindigde uiteeindelijk op een gedeelde tweede plaats. Beide teams hadden 4 wedstrijden gewonnen, het “doel” saldo was gelijk, ook het aantal punten voor en tegen was gelijk. Johan ging dus niet met lege handen naar huis en dat werd gevierd met een etentje in de plaatselijke pub. Vervolgens was het tijd om ons richting Perth te begeven voor de vernieuwing van onze paspoorten. De oplettende lezers zullen wellicht zeggen “Wilanda heeft toch pas een nieuw paspoort?”. Dat klopt inderdaad maar dat was nog een “oud” paspoort wat maar 5 jaar geldig is. En nu kunnen we in Perth nog een nieuw paspoort bemachtigen wat 10 jaar geldig is en anders zouden we volgend jaar voor Johan naar Sydney moeten. Vanaf 1 oktober dit jaar kan dit namelijk alleen nog maar in Sydney.
We hadden een week gepland voor onze route naar Perth via de “wildflower route”. Rond deze tijd, het voorjaar hier, bloeien er namelijk veel wilide bloemen langs deze weg en vanwege de vele regen dit jaar zou het een waar spektakel moeten zijn. Plannen veranderen nogal eens en zo ook nu. Toen we de 2^e dag onderweg waren zagen we een oproep op Facebook staan voor hulp. Een dame, toevallig van Nederlandse afkomst, die ook in Denham had gewoond en nu in Fremantle woont zocht een oppas voor de 2 hondjes en 2 katten. Ze ging namelijk een week naar Melbourne met de kinderen en dacht dat moeder wel even zou oppassen mar deze keer niet. Het leek ons wel handig, dat scheelt weer een aantal nachten caravanpark voor ons, dus we hebben direct gereageerd en ze zag het wel zitten dus de volgende direct naar Fremantle gereden waar we om 3 uur afgesproken hadden, ze moest namelijk om 4 uur al naar het vliegveld! Gelukkig waren de weergoden met ons en hadden we redelijk mooi weer zodat we de honden steeds konden uitlaten zonder nat te worden. Natuurlijk zijn we ook weer naar de Fremantle Markets geweest waar we ons wederom verbaasden over de grote hoeveelheid groente, fruit en andere zaken die te koop werden aangeboden. Ook zijn we vanuit Fremantle bij het Nederlandse Consulaat geweest voor de nieuwe paspoorten en hebben uiteraard nog wat geshopt. En niet zomaar geshopt, we hebben ook een auto gekocht, dat is toch wel handig in Denham. De keuze is gevallen op een Ssang Yong Musso diesel van 2006 en deze had slechts 117.000km gereden en zag er netjes uit. Het is een 4wd ute, zoals je hier heel veel ziet. Toen de vakantiegangers weer terug waren zijn wij weer, inmiddels met 2 voertuigen, richting Geraldton gereden. In het weekend was daar namelijk een Geocaching event vanwege “Internationale Geocaching Day”. Inmiddels kennen we aardig wat mensen van de Geocaching gemeenschap van Geraldton dus het was een leuk weerzien van een aantal en een aangename kennismaking met anderen. Wij verbleven hier bij Ian en Sue, en zo konden we met 1 auto naar het evenement dat starte bij Greenough historisch museum, waar we ook weer een weerzien met Kevin hadden. Het evenement was leuk opgezet. Er waren een tiental nieuwe geocaches uitgezet in de buurt en deze kon je gaan zoeken. Bij deze caches waren enveloppen verstopt, alleen voor de eerste 8 vinders, en deze mocht je na terugkomst open maken. We reden samen met Eric en Cindy, 2 andere geocachers die we ook al wat langer kennen, al snel hadden we de eerste geocache te pakken inclusief een enveloppe voor beiden. In totaal scoorden we elk 3 enveloppen en we vonden bijna alle nieuwe caches. Bij terugkomst mochten we de enveloppen open maken en er zaten (kopien van) oude Australische Ponden in. Met dit “geld” konden we later op de veiling spullen kopen. Uiteraard werd er door deze en gene vergeleken en wij hadden een briefje van 10, 100 en 1000. De overigen hadden 1, 10 of 100. Wat bleek? Er was slechts 1 briefje van 1000 en dat hadden wij. Hiermee konden we dus uiteindelijk de hoofdprijs “kopen”. Het geheel was zeer geslaagd! De volgende dag was er nog een clean up dag, daarbij wordt 1 park verkozen waar de geocachers dan een heuse clean up doen, wat er dan allemaal uit de struiken komt onvoorstelbaar, van grote hoeveelheden glas, blikjes, en flesjes tot regengoten, ijzeren rekken, windschermen, ijzeren pijpen en autobanden. Al met al 2 flinke aanhangers vol in nog geen 2 uur tijd. Hierna was er nog n lekkerre versnapering voor de harde werkers en hierna was het vervolgens tijd om langzaam aan weer naar Denham te gaan. De huurders waren inmiddels vertrokken en wij konden onze intrek weer nemen in onze woning. Toch wel gek, weer dozen uitpakken en wat je allemaal tegenkomt...
We hebben er voor gezorgd dat eerst de slaapkamer en vervolgens de badkamer weer in orde waren en vervolgens kamer voor kamer weer ingericht. Een aantal dozen hebben we maar ingepakt gelaten en er staan inmiddels een aantal dozen klaar voor de rommelmarkt of “garage sale”. Dat het uitpakken niet altijd goed gaat heeft Wilanda aan de lijve ondervonden. Een verkeerde beweging en knak ging het, oeps mijn heup wil niet meer. Tja dat werd weer een ritje Geraldton, om de onwillige heup goed te zetten. Tja en onderweg bij de Billabong Roadhouse kon ze nog geen meter lopen en bij het ziekenhuis in Geraldton stapt ze gewoon uit de auto pff. Tja, hypermobiel (double jointed) is niet altijd even fijn. Alles gecheckt en met de nodige pijnstillers en het advies rustig aan doen mochten we weer gaan. O, en zorgen dat het niet weer gebeurt, wij waren nu laat in de avond uit het ziekenhuis en konden gelukkig bij Cindy en Eric blijven slapen zodat we de volgende dag weer terug konden rijden naar Denham.
Klik hier voor de foto's

Juli 2015

Men zegt wel eens “de tijd vliegt als je lol hebt”, nou die tijd is inderdaad voorbij gevolgen en lol dat we hebben gehad..... Zoals vorige maand gemeld hielden we ons druk bezig met het organiseren van offertes voor de diverse schades aan het huis en schuttingen. Omdat hier de schoolvakantie begin juli begon moesten we Denham weer verlaten omdat echt alles tot de nok toe vol zat. Gelukkig kregen we op de dag dat we vertrokken de laatste offertes dus konden we mooi alles insturen naar de verzekering en dan zou het geld vast snel komen. We hadden immers alles geregeld wat ze hadden gevraagd. Al snel was er een bevestiging van ontvangs en een en ander zou worden geevalueerd. Onderweg naar (wederom) Geraldton maakte we iets bijzonders mee. Alhoewel het maar 400km is en je dat in principe in 4 uur tijd kunt rijden doen we er met onze motorhome tegenwoordig wat langer over. Hier even koffie drinken, daar even een broodje eten en och dit is een rustig plekje dus hier blijven we maar staan vannacht. Het was hier dat we ontdekten dat de koekjetrommel nog voor op de “bull bar” stond. He, we hebben hier toch geen koekje op? Nee en bij de lunch ook niet dus die heeft er dus vanaf de koffiestop zo’n 200km eerder dus doodleuk opgestaan. Was dat misschien waarom diverse mensen naar ons zwaaiden? Nou ja, rustige rijstijl he J. Wat verzekering betreft zijn wij natuurlijk niet ongeduldig dus pas na een week maar eens geinformeerd en naar de status gevraagd. Ja ze hadden alles ontvangen en het lag nu bij de beoordelaar. En er zou binnen 2 weken, nog een week te gaan dus, uitsluitsel zijn. Precies een week later dus maar weer een mailtje gestuurd, dit omdat je soms 1.5 uur in de wacht staat voordat je een “mens” te spreken krijgt, met een paar opmerkingen in de mail dat het toch wel allemaal erg lang ging duren en dat zachtjes aan tijd werd om de “sociale media” maar eens te gaan inschakelen. Niet lang daarna werden we terug gebeld dat bijna alles was geaccepteerd, maar de schutting met onze buren was afgewezen omdat de “retainer wall”, een muur om het hoogteverschil tussens ons en de buren op te vangen, niet was gedekt. Johan heeft toen maar aangegeven dat ze dan even moeten lezen omdat de offerte was i.v.m. het plaatsen van een schutting “op een retainer wall” en niet de retainerwall zelf. Hier zouden we binnen 48 uur over worden geinformeerd. Het geld voor de overige schade zou direct worden overgemaakt. Oh ja en de reis en verblijfskosten kosten die we hadden gemaakt om naar Denham te komen werden niet vergoed. Nou ja, wij moeten zelf alles organiseren, omdat het hun, de grote verzekeringsmaatschappij, niet lukte op afstand en dan moeten wij dat wel doen als we daar niet zijn????? Ach als we het er niet mee eens waren konden we een klacht indienen en dan zou de supervisor binnen 48 uur contact opnemen. Die belde inderdaad en zei doodleuk: “Mijnheer, u had toch gewoon even een paar telefoontjes kunnen plegen?” Johan zijn antwoord was gelijk: Nou als jullie het niet op afstand kunnen organiseren, hoe moet ik het dan doen? Maar goed, hij bleef voet bij stuk houden en het kon niet worden vergoed maar ik kon een klacht indienen. Hier was Johan wel voor te porren natuurlijk! En je raad het al, binnen 48 uur.....
Na een week was er nog geen geld binnen op de rekening en natuurlijk ook nog geen bericht van de klachtenafdeling. Maar weer een allervriendelijkst mailtje gestuurd met de mededeling dat ik het nog een paar dagen zou afwachten vooraleer ik Channel 7 (zeg maar RTL) zou informeren, waar ze altijd van die mooie verhalen maken van gedupeerde consumenten. Plotseling begonnen alle raderen te draaien! Excuus hier en het geld was binnen. Excuus daar, ja de schutting wordt ook vergoed. Oh ja, nog een excuus want ze waren een aantal geclaimde items vergeten. Ook belde er een allervriendelijkste dame van de klachtenafdeling, met wederom duizend maal excuses, die vond dat het ook allemaal wel erg lang ging duren en ze wilde graag horen waarom ik zoveel kilometers had moeten rijden. Dus het hele verhaal nogmaals uit de doeken gedaan. Dus de schadebemiddelaar heeft u echt gevraagd om zelf de offertes aan te vragen? Jazeker! Nu worden al deze gesprekken op band opgenomen dus ik adviseerde haar om het maar terug te luisteren. Ze kon niets beloven maar ging haar uiterste best doen om er proberen iets voor ons uit te slepen. Inmiddels was ook het restant van het geld, inclusief alle ontbrekende en vergeten onderdelen, binnen. Nog een paar dagen later volgde er weer een excuusbrief en het aanbod om onze reis en verblijfs kosten te voldoen en nog een kleine financiele vergoeding voor het ongemak waarmee men graag de zaak wilde afsluiten. Het was meer dan we hadden verwacht dus we hebben het aanbod maar met beide handen aangenomen. Al met al een drukke maand dus. Maar goed dat we momenteel niet hoeven te werken want ik zou niet weten hoe we dit er nog allemaal bij hadden moeten doen!
Klik hier voor de foto's