Welkom op de weblog van Johan en Wilanda. Op deze weblog houden wij onze belevenissen Downunder bij.

donderdag 31 juli 2014

Juli 2014

Nou dat nog een weekje blijven bij BlazeAid is uitgelopen in nog een maand! Dit komt mede door het feit dat de huidige coordinatoren wegens famlieomstandigheden een aantal keren per week naar het ziekenhuis moesten. Johan sprong even een keer bij en werd bijna gelijk gebombardeerd tot vervangend coordinator en nam de schoonmaakwerkzaamheden van toiletten en douches ook voor zijn rekening. Wilanda nam de keuken zo ongeveer volledig voor haar rekening. Het was voor de coordinators een hele opluchting en zo werd een weekje twee weken en inmiddels dus de hele maand. Het zijn lange dagen en het is best hard werken maar het is voor een goed doel. Een nieuwe kok (Wilanda) in de keuken doet wonderen want iedereen was erg enthousiast over  onder andere de groentesoep, kippensoep, nasi en niet te vergeten de gevulde eieren die Wilanda had gemaakt. Weer eens iets anders dan de standaard stoofschotels en aardappelpuree die hier veelal werden gemaakt omdat ze zo makkelijk te maken zijn voor grotere groepen. Velen wilden gelijk het recept hebben van haar kunsten. Op de zaterdagavond is er een soort van “gezellige” avond voor de getroffen boeren. Ook dan wordt een maaltijd aangeboden en ook vele van deze boeren waren onder de indruk van de soep. Sommige kwamen 3x terug voor deze soep en lieten de rest van het diner aan zich voorbij gaan. Dit laatste geloofde Wilanda niet totdat deze boer in de keuken stond om het recept te hebben en het zelf vertelde! Deze avonden worden georganiseerd om de boeren in deze zware dagen bij te staan om onderling de contacten wat aan te halen. Als je een week als vrijwilliger werkt heb je ook recht op een vrije dag maar omdat we de coordinatoren zo veel mogelijk naar het ziekenhuis lieten gaan hadden we besloten om maar gewoon te werken. Wel konden we een paar keer uitslapen. Na 3 weken vonden de coordinators dat we toch echt een dag vrijaf moesten zijn en konden we hun auto meenemen en er op uit gaan. Nou dat was toch ook wel ff lekker. We hebben wat rondgekeken in de buurt en onderweg wat gegeten zodat we ook na het eten niet meer de neiging zouden hebben om weer aan het werk te gaan. De week er na mochten we nogmaals hun auto meenemen en zijn we gaan geocachen in de buurt. We hebben ook een bezoek gebracht aan Hanging Rock. Het is een kratermond die 6.4 miljoen jaar geleden is ontstaan doordat niet vloeibare lava hier als het ware een muur heeft gevormd. Door weer en wind zijn hier gaten in in gekomen en nu lijkt het net alsof er hier en daar rosten hangen. Het is tevens een belangrijke plaats voor de lokale Aboriginals. Er zijn hier wat onverklaarbare dingen gebeurd in het verleden en sommige mensen kunnen niet goed tegen de sfeer die er hangt. Er is ook een film over gemaakt “Picnic at Hanging Rock”. De film hebben we nog niet gezien maar onze interesse is gewekt! We hebben een gedeelte van de wandeling naar boven gedaan maar omdat het aardig koud begon te worden zijn we niet tot aan de top gekomen. Gedurende deze weken bij Blazeaid zijn we een variate aan vrijwilligers tegengekomen. Zo zijn er een aantal die hun hele hebben in de auto hebben en dat is dan gelijk hun huis. Door op deze manier te werken hebben ze dan toch te eten en te drinken. Sommige zijn excentriek anderen zijn erg aardig en door omstandigheden in deze situatie beland. Er zijn ook oudere echtparen en vrijgezellen die gewoon een beetje gezelligheid zoeken. Ook is er 2 dagen een groep van 24 schoolkinderen geweest uit Melbourne (overnachten in een tentje :) ) van 14 en 15 jaar die in het kader van “doe iets voor de gemeenschap” zijn komen helpen. Dit was erg leuk en de “kinderen” waren erg energiek en er werd veel werk verzet wat door vele boeren erg werd gewaardeerd. Je komt zo dus weer veel leuke mensen tegen en uiteraard ook wat minder leuke! Het kampement voor de vrijwilligers waar we hebben gewerkt gaat per 1 Augustus ontmanteld worden, het aantal vrijwillgers loopt terug en de meeste boeren zijn klaar met de nieuwe omheiningen en diegene die nog niet klaar zijn zijn dat over 6 maanden waarschijnlijk nog niet. Als afsluiting werd om die reden op 25 Juli een “Christmas in July” party georganiseerd. Het blijft voor ons toch gek om in juli onder de kerstboom te zitten maar het moet gezegd worden het was er koud genoeg voor. Diverse ochtenden was het wit van de nachtvorst en soms zelfs natte sneeuw. Maar ja, het is dan ook winter natuurlijk!! Voor deze feestelijke avond moest er eten worden verzorgd voor ongeveer 140 mensen. Onder hen veel boeren maar ook vrijwilligers die hier hebben gewerkt in de afgelopen 5 maanden, en de diverse clubs die de maaltijden voor ons hebben verzorgd gedurende enkele dagen per week. Er was een varken aan het spit, geschonken door een van de geholpen boeren, roast-beef en heel veel salades. Daarnaast een uitgebreid assortiment aan toetjes welke door diverse mensen waren meegenomen voor deze avond. Op deze dag tussen 9.00 en 15.00 uur, ongelukkiger kon het bijna niet, hadden geen beschikking over electriciteit vanwege onderhoud. Gelukkig was de spit op houtskool en hadden we nog wel de beschikking over 1 fornuis op gas. Het was een geslaagde avond, een mooie afsluiting voor iedereen. De dag er na moest alles natuurlijk opgeruimd worden en werd een aanvang gemaakt met inpakken omdat het kamp een paar dagen later opgeheven zou worden. Op zondag hadden wij zowaar nog een vrije dag en zijn we naar het Dingo Discovery centrum geweest. In de vorige weblog heb je al kunnen lezen dat Johan bij een boer had gewerkt die een paar Dingo’s had en hier werd er nog meer uitgelegd over de Dingo. We werden begroet door een heuse Dingo, keurig aan de riem. Er werden allerlei dingen over de Dingos uitgelegd; Zo gaf men aan dat de Dingo eigenlijk meer eigenschappen bevat van een slang en een kat dan een hond. Een Dingo is namelijk erg flexibel, zijn poten kun je onder een hoek van 90 graden uitklappen en zijn kop kan 180 graden draaien. De kop van de Dingo is het grootste onderdeel van zijn lichaam, als zijn kop ergens door kan dan kan alles er door, bij een hond is de borstkas het grootst. Een Dingo kan goed klimmen en springen en dat is weer de eigenschap van een kat. Na het verhaal, waarbij de Dingo in allerlei posities werd gemanouvreerd mochten we naar de speelwei waar de puppies werden losgelaten. Hier krijgen ze van de bezoekers eerst wat “snoepjes” en daarna mogen ze zelf spelen. Het was erg komisch en ze zijn erg schattig. Op maandag hebben we weer gewoon gewerkt en dinsdag zijn we uiteindelijk weer vertrokken. We hadden eigenlijk willen blijven tot 1 augustus maar David, een van de reizigers die we vorig jaar hebben ontmoet en waar we 2x thuis zijn geweest voor een paar dagen was plotseling overleden en omdat we redelijk in de buurt waren wilden we graag naar de uitvaartplechtigheid en zo geraakten we onverwacht weer in Canberra terecht. Maar goed we wilden toch graag wat verder naar het noorden, de zon tegemoet, en dit was een start zeker gezien het feit dat rondom Melbourne, waar we al die tijd verbleven, storm, hagel, sneeuw, kortom noodweer, was voorspeld voor de komende dagen. Terwijl de storm woedde in Melbourne zaten wij inmiddels in Yass koffie te drinken in het zonnetje :).
Bekijk hier de foto's van juli 2014

Geen opmerkingen: