Mei 2014

In de maand april waren we nog iets vergeten te vermelden. We zijn in Campbel Town geweest en daar is de hoofdstraat aan beide kanten voorzien van een rij klinkers de z.g. “convict trail”. Elke klinker heeft de naam van een gevange, het jaar waarin hij is aangekomen (begin 1800 toen Australie als strafkolonie voor Engeland fungeerde) en met welk schip, de begane misdaad en de straf die men kreeg. En die waren niet mis! 14 jaar gevangenis straf voor het stelen van een zakdoek bijvoorbeeld. Maar er was ook levenslang en zelfs stokslagen in combinatie met gevangenis straf. Het was indrukwekkend!

De afgelopen maand is iets anders dan normaal verlopen. Minder reizen met de camper maar wel weer bijzondere dingen meegemaakt. Allereerst natuurlijk onze eerste housesitting job. Dit is onbetaald maar je mag gebruik maken van het huis met alle gemakken van dien in ruil voor het oppassen op het huis en in dit geval ook op Hugo een Chiwawa. De eerste dag lag hij voornamelijk onder zijn deken maar nadat hij was uitgelaten kwam hij tot leven en de 2^e dag zelfs op schoot. Het was maar voor 5 dagen waarbij Hugo 2x per dag moest worden uitgelaten en eten worden gegeven en de rest van de dag hadden we dan voor ons zelf. We zijn met de tram het centrum van Melbourne in geweest en verder niet zo veel gedaan. Johan had de keuring voor de camper geregeld voor maandag, de dag nadat onze housesitting job er op zat. Dit was in Geelong zo’n 70km van Melbourne. De keuring zou ongeveer 4 uur gaan duren werd ons mede gedeeld. Dit tot onze verbazing omdat het vorig jaar binnen een half uur was geregeld in WA. De keurings man gaf aan dat elke staat zijn eigen regels heeft en dat ze in Victoria erg strict zijn. Nou ja, het zij zo, en we konden dus mooi wat geocaches gaan zoeken in de buurt. Toen we na de lunch terug kwamen was de keuring klaar. Helaas was de camper niet goedgekeurd omdat er een blad van de verenpakket aan de voorkant was gescheurd. Eerst maar naar de Isuzu dealer gereden die we toevallig hadden gezien onderweg naar de keuring, we hebben tenslotte 3 jaar garantie. Die kon ons echter niet helpen omdat ze het niet zelf doen en ze gaven aan dat het geen garantie was omdat het een aangepast verenpakket betrof. Vervolgens de camperbouwer gebeld die ons doorverwees naar de veren leverancier. Die regelde alles supersnel. Binnen een half uur gaf hij ons een adres waar we het konden laten maken en hij betaalde de rekening. Superservice! Bij deze werkplaats aangekomen bleek dat het vandaag niet meer ging lukken, het was inmiddels 4 uur maar ze zouden de volgende dag (dinsdag) om 8 uur beginnen. Op het afgesproken tijdstip hebben wij de camper afgeleverd en zijn wij door de vriendelijke eigenaresse naar een locatie gebracht waar we nog wat meer konden geocachen. Gelukkig was het mooi weer. We hebben ongeveer 10km gelopen en kwamen al geocachend weer terug bij de werkplaats. Onze camper zag er een beetje zielig uit zonder wielen en op blokken. 

De verwachting was dat het gerepareerde verenpakket om 4 uur zou aankomen en dan kon het worden gemonteerd. Toen de baas echter terug kwam van de verenspecialist had hij slecht nieuws. Het waren speciale veren en ze werden nu gemaakt. Ze zouden morgen in de loop van de dag klaar zijn. Wat nu, een camper die niet kan rijden. We hebben dus maar gevraagd of we in de camper konden blijven die in de werkplaats stond. Ze moetsen er wel om lachen maar begrepen de situatie. We kregen zelfs nog stroom er bij dus we hebben voor de verandering eens binnen gekampeerd. De volgende ochtend hebben we aangeboden (eigen belang natuurlijk) dat we met alle plezier de veren wel wilden gaan ophalen in Melbourne. Dit vonden ze een goed plan dus om 10uur gingen wij op pad. Rond 12 uur waren we weer terug en men ging direct aan de slag. Over een uurtje zouden ze klaar zijn. Het zat echter een beetje tegen en het duurde en het duurde. Helaas, als het dan mis gaat gaat alles mis. Een van de bouten waarmee het vast gezet moest worden brak af en inmiddels was de leverancier gesloten. Nog maar een nachtje kamperen in de werkplaats dus. Hopelijk zou het karwei dan op woensdag geklaard zijn want op donderdag moesten we immers naar Perth vliegen. Voor de zekerheid de vlucht maar vast verzet naar een later tijdstip.

De camper moest natuurlijk eerst gemaakt worden en vervolgens naar de herkeuring. Gelukkig hadden alle partijen begrip voor onze situatie en werkten de partijen goed samen. De camper werd gerepareerd en om 12.00 konden we hem opnieuw ter inspectie aanbieden. Dit ging heel officieel er werden foto’s gemaakt van de camper, voorkant, kenteken en zelfs de gerepareerde onderdelen. Gelukkig was alles nu in orde en konden we op weg naar het vliegveld. De camper hebben we geparkeerd bij een prive “lang parkeren” terrein. Met een shuttle bus van en naar het vliegveld, slechts 5 minuten rijden. De camper is prominent voor het kantoor geparkeerd dus kan men er mooi een oogje op houden. De vlucht van Melbourne naar Perth verliep goed, 4 uur vliegen maar door het tijdverschil van 2 uur kwamen we nog redelijk op tijd in Perth aan. Het voelde direct vertrouwd aan in Perth alhoewel er flink gebouwd wordt. Er wordt namelijk een hele nieuwe boulevard gebouwd met hotels, shops en appartementen. We hebben wat rondgelopen, gewinkeld en gelijk wat medische afspraken afgehandeld. Op zondag zijn we nog even naar een auto wezen kijken die we op internet te koop hadden zien staan. Een heuse Mini Moke, maar wel een hele bijzondere namelijk een die volledig op zonne-energie rijdt. Ideaal voor ons als we straks weer terug zijn in Denham voor de korte ritjes in het dorp. We zagen het helemaal zitten echter het in en uit stappen was niet erg handig voor ons met onze lange benen en achter het stuur zitten eigenlijk onmogelijk. De stoelen konden niet worden verzet dus we hebben het maar bij kijken gelaten. Op maandag moesten we vroeg opstaan want we moesten met de trein naar Bunbury. Anders dan in Nederland moet je een plaats al van tevoren reserveren. De treinreis duurde ongeveer 2.5 uur. In Bunbury werden opgehaald door de eigenaren van het 100 hectare complex waar we 5 weken gaan werken. Na een korte kennismaking begon de (werk)dag goed met een lunch onderweg. Van Bunbury is het namelijk nog een uur rijden naar het Hidden Grove Retreat. Een erg luxe complex met slechts 3 chalets maar wel van alle gemakken voorzien inclusief een eigen hot-tub voor elk chalet. Daarnaast hebben ze nog een olijfboomgaard, maar daar hoeven we niets aan te doen. Naast de chalets biedt men vele extra’s aan zoals diverse ontbijtpakketen, bbq-pakket, kaasplank, ploughmans platter, massages (nee die hoeven we niet zelf te doen) en nog veel meer wat je kunt bedenken voor luxe en romantische uitjes. Behalve het in en uitcheken nog wel wat extra werk dus maar het is allemaal redelijk goed georganiseerd. De chalets zijn erg luxe ingericht en uitgevoerd en er zijn uitgebreide sportfaciliteieten zoals een jeu de boules baan, badminton, tennisbaan, buiten schaakspel en fietsen in bruikleen. Daarnaast zijn er diverse wandelpaden over het complex waar o.a. 500 jaar oude bomen te bewonderen zijn. Er is geen verbinding met mobiele telefoons dus men kan hier echt uitrusten. Nou ja de gasten dan, wij  moeten natuurlijk werken. Het complex is zo groot dat je met de auto de post moet gaan ophalen bij de brievenbus. Wat wel handig is, dat als je post wilt versturen je deze gewoon in je brievenbus klaarlegt, een rood vlaggetje er op en dan neemt de postbode het weer mee. Erg handig! 

Naast de genoemde werkzaamheden kregen we al snel te maken met een waterlekkage. Er borrelde water op uit de grond en we kregen gelijk al weer een “flashback” want kort nadat we ons eigen complex hadden overgenomen hadden we ook te kampen met een waterlek. En omdat men hier volledig afhankelijk is van regenwater is water super schaars. Gelukkig was er een nummer van een vriend alhier beschikbaar die het zou kunnen oplossen. Deze man was er redelijk snel en het euvel was snel verholpen. Waarschijnlijk hadden de weergoden gehoord dat we zo afhankelijk waren van het regenwater want een paar dagen later begon het gedurende de nacht te regenen. Nou ja, zeg maar hosen! In een paar uur tijd was er ruim 100mm gevallen en omdat we hier een beetje in een dal zitten kwam het water van alle kanten aangestroomd. Het prive meer was dan ook in mum van tijd zo vol dat het al overstroomde evenals de regenwater tank (van 120.000 liter). Gelukkig konden we alles binnen drooghouden door hier en daar wat extra geultjes te trekken en de goten schoon te maken. Door de vele waterstromen waren er ook veel bladeren en takken meegekomen, het is nu eenmaal ook herfst hier. Gelukkig klaarde het weer in de middag op. De volgende dag moesten we boodschappen gaan doen in Bunbury, zo’n uur rijden hier vandaan. Toen we ongeveer halverwege waren belde een van de gasten op en gaf aan dat ze geen heet water hadden. Wij dus maar direct omgedraaid en een kijkje nemen. Het euvel was snel gevonden. De gasfles was leeg! Gelukkig heeft ieder huisje 2 gasflessen en na het omdraaien van de knop die de andere gasfles inschakelde hadden deze gasten weer warm water. Inmiddels 1.5 uur later dan onze eerste vertrek toch maar weer op pad. Toen we in Bunbury bij het eerste adres onze booschappen hadden gedaan deed het volgende probleem zich voor. De auto startte niet, accu leeg! Grrrrrrrr dat kon er ook nog wel bij. Omdat het vrij warm was hadden we de airco aangehad, mogelijk was dat de boosdoener, die hebben we later maar uitgelaten evenals de ventilatie en de radio. Gelukkig hadden we snel iemand gevonden met startkabels die bereid was om ons weer verder te helpen. Het verdere boodschappen doen evenals de terugreis verliep hierna voorspoedig.