November 2013

Na de rally in Narrabri zijn we weer teruggekeerd naar Surfers Paradise. We hadden namelijk een kleine schade aan de camper, Johan nam de bocht iets te scherp. We hebben onze intrek weer genomen op je kunt wel zeggen “onze vaste plaats”. Wilanda is een dagje met een paar dames naar Brisbane geweest naar een “Tatting” (Nederlands: Frivolite) bijeenkomst. Een van de dames die Wilanda tijdens de rally had ontmoet was daar ook druk mee bezig en die had Wilanda uitgenodigd. Deze dames komen 1x per maand bijeen, en krijgen elke maand een “werkstuk” uitgelegd wat ze dan zelf kunnen maken.  Deze keer was dat een kerstengel. Tevens was er deze maand het inleveren van het jaarlijkse werkstuk dit jaar was gekozen voor kerstdecoratie. Zeer verrassend wat er allemaal gemaakt was. Het was een gezellige dag en Wilanda heeft veel nieuwe ideetjes opgedaan en als beginneling een nieuwe techniek geleerd. Verder hebben we bingo gespeeld bij de RSL club waar we een paar leuke prijzen hebben gewonnen. Johan was al een tijdje bezig met het online pokeren en nu deed zich de gelegenheid voor om mee te doen aan een toernooi bij de RSL club. De 1^e keer werd hij 5^e en won $20. De 2^e keer werd hij 2^e en won hij $100 maar het was vooral erg leuk! Begin November kregen we van diverse kanten reacties dat we gesignaleerd waren in “The Wanderer”. Dit is het clubblad van de CMCA (60.000 leden) voor camperbezitters in Australie. En daar stonden wij in met een interview en foto. Klik hier voor het artikel. Toen onze camper weer klaar was zijn we uiteraard weer op pad gegaan. Allereerst naar Byron Bay, dit is het meest oostelijke plekje van Australie en als je zelf aan de meest westelijke kant woont mag je dat natuurlijk niet missen! Het was supertoeristisch en de schoolies waren net begonnen we zijn dus niet lang gebleven. Maar goed ook want de volgende dag zagen we op het nieuws dat er hagelstenen zo groot als tennisballen waren gevallen nadat wij vertrokken waren. Even ter informatie, schoolies dat zijn de net afgestudeerde studenten die dan vaak voor het eerst zonder pa en ma op vakantie gaan, en die vaak ook net de leeftijd hebben dat ze alcohol mogen drinken. (18 jaar dan mag je hier pas alcohol drinken en de leeftijd wordt streng gecontroleerd). Om even aan te geven hoe erg sommige zich hier misdragen; het appartementen complex waar wij normaal gesproken vertoeven, sommeert iedereen te vertrekken. Vaste appartement bewoners gaan op vakantie of naar familie maar het complex is leeg zodat er alleen maar schoolies zijn. Om problemen te voorkomen is er tijdens die 2 weken zelfs security ingehuurd en moeten de ouders per student maar liefst een borg van $1000 betalen!  Omdat het slechte weer aanhield zijn we via het binnenland richting Canberra gegaan. Zoals jullie allemaal weten natuurlijk, de hoofdstad van Australie. Wilanda haar paspoort verloopt namelijk 1^e helft van 2014 en ja als we dan toch in de buurt zijn van de Nederlandse ambassade kunnen we dat maar beter gelijk opnieuw aanvragen omdat we nu niet weten waar we over een paar maanden zijn en dan moeten we misschien weer moeilijk doen om het aan te vragen. Vervolgens zijn we naar de Royal Mint geweest. Hier wordt het Australische muntgeld geslagen. Je kunt van bovenaf het hele proces zien inclusief de bakken met munten die blanco worden aangeleverd en vervolgens worden geslagen met de bijbehorende waardes en tekens. Er is ook een museum met de historie van het geld in Australie. Het eerste geld op Australische bodem was: Nederlands! Voor de west kust van Australie zijn veel VOC schepen vergaan (waaronder “De Vergulde Draak” en die hadden veel munten bij zich en er zijn er velen aangespoeld. De eerste schijnen zelfs gevonden te zijn door (toenmalig) een inwoner van Denham in de jaren 1960. Er moeten er ook nog genoeg op de zeebodem liggen trouwens. Vervolgens zijn de Spaanse Dollars geintroduceerd en door de schaarste aan munten heeft men een mooi rond gat in de nogal grote munt gemaakt en zo maakte men van 1 munt gewoon 2 munten. Deze Dollar kreeg de bijnaam Holey Dollar vanwege het gat (hole) in de munt. Er lagen ook enkele olympische medailles van de spelen in Sydney 2000 in de vitrine. Bijzonder is dat de bronzen medailles allemaal zijn gemaakt van 1 en 2 dollarcenten die uit de roulatie zijn gehaald. Verder hebben we geleerd dat de gouden medailles eigenlijk zilver zijn met een laagje goud (7%) er over. In Canberra hebben we ook nog familiebezoek gehad. Tot voor kort hadden we geen familie hier wonen maar Sharon, de dochter van Johan zijn nicht Jacqueline is hier begin november als au-pair gekomen. Omdat het ons wel erg leuk leek om elkaar te ontmoeten (wij hebben Sharon als baby / peuter) voor het laatst gezien hebben we bij ons op de camping afgesproken. Sharon is nu bijna een maand hier en heeft al diverse cultuurverschillen opgemerkt die wij (bijna) allemaal herkenden. Na haar periode als au-pair wil ze graag gaan rondreizen en hiervoor hebben we haar nog wat tips gegeven. Het was erg gezellig en de middag vloog voorbij. Toch wel bijzonder om elkaar zo te ontmoeten! Vanuit Canberra zijn we via Cooma naar de Snowy Mountains gereden. Onderweg hebben we een tussenstop gemaakt bij “The Christmas Barn”, de grootste kerstartikelen winkel die we ooit hebben gezien. Alle kleuren van de regenboog, echte ouderwetse glazen ballen, levengrote kerststallen en zelfs een delfts blauw kerststalletje. We hebben de sneeuw alleen in de verte gezien, en dat is maar goed ook want de nacht temperaturen daalden hier nu al tot slechts 2 graden, oftwel: berekoud! We hebben ons kacheltje dus maar weer eens aan gehad. Het was een hele mooie toerischtische maar rustige route. Het lijkt een beetje op het gebied Oostenrijk / Zwitserland. We hebben weer een paar mooie campeerplekken kunnen vinden en omdat het wintersport seizoen voorbij is was het overal rustig. Wintersport? Jazeker, met bijbehorende stoeltjesliften, skihuur, afdalingen en overal accommodatie en eet en drinkgelegenheden. In de Snowy Mountains wordt heel veel stroom opgewekt d.m.v. waterkracht, dit natuurlijk om dat er een overvloed is aan water, mede door de smeltende sneeuw. Hiervoor zijn in de jaren 50 hele dorpen verhuisd omdat de oude locaties onder water zouden komen te liggen in de vele bassins om het water op te vangen. We hebben bij zo’n centrale rondgekeken en het is een indrukwekkend gezicht. Hiervandaan zijn we doorgereden naar Tawonga / Mount Beauty. Hier wonen David en Margaret die we eerder dit jaar hebben ontmoet. Ze waren zelf pas net thuis van hun 7 maanden rondreis maar dat mocht de pret niet drukken. Ze hebben ons een en ander van de omgeving laten zien en wij hebben ze ook het geocachen uitgelegd. Ze vonden het erg leuk maar vooral ook interessant. Vandaar zijn we verder gereden naar Glenrowan bekend van de Australische Bushranger Ned Kelly , zie: http://en.wikipedia.org/wiki/Ned_Kelly.
Klik hier voor de foto's van November.

Oktober 2013

Van de kust bij Hervey Bay zijn we weer wat het binnenland ingegaan. Onze volgende bestemming was Sharyn en Ralph. Zij woonden tot 2 jaar geleden in Denham en zagen via Facebook dat we “in de buurt” waren dus nodigden ons uit om daar te verblijven.  Zo’n uitnodiging slaan we natuurlijk niet af. We hebben lekker bijgekletst en geroddeld natuurlijk. Tevens lekker gegeten en de nacht op hun “landgoed” van 2 ha doorgebracht tussen de honden, geieten en kippen. Het was erg gezellig. Zij gaven ons tevens het telefoonnummer van Vicki en Hans, vrienden van hun, die ook in Denham hebben gewoond en bij ons hebben gewerkt bij Oceanside Village als personeelslid nummer 2 en 3. Maar een uur rijden bij hun vandaan. Eerst maar even gebeld en we waren van harte welkom. Wederom blijven overnachten op hun “landgoed” deze keer van 3 ha met een eigen bos en vijver. Weer erg gezellig en lekker bijgekletst. Hierna waren we weer op ons zelf aangewezen maar bij Hans en Vicki hebben we weer water opgevuld, en verse eieren gekregen dus we konden weer vooruit. Van daar zijn we naar de Bunya Mountains gereden. Vele stijle hellingen en smalle wegen dwars door het regenwoud. Op bijna 1200m hoogte lag een mooie campground. Omdat het een National park is moet je hier $5 per persoon per dag betalen maar met gewone toiletten en een hete douche is dat ook een koopje. Op en rond de campsite waren vele kangaroes aanwezig. Het was paringstijd en dat betekende oppassen, want als een mannetje er klaar voor is rent hij alle vrouwtjes als een gek achterna en als je niet oppast springen ze je zo om. Als automobilist moet je dan een heuze noodstop maken zoals een ranger merkte toen hij net het terrein op wilde rijden. Verder waren er vele brutale, bijna tamme vogels en papegaaien. Je kunt goed merken dat ze aan mensen gewend zijn, ze zitten zo op je stoel of zelfs op tafel. We zijn hier 2 nachten gebleven en op zaterdag ochtend weer vertrokken. Er was vrijdagavond een invasie van mensen met tenten aangekomen, zo te zien voor een familie uitje of zo. Zo zijn we verder het binnenland ingereden en de mensen die we tegenkwamen werden steeds vriendelijker. In 1 dorpje hadden we gezocht naar een geocache en toen werd ons gevraagd door een ouder stel of we even met ze wilden praten. Ze zagen zoveel mensen hier stoppen en daarna weer vertrekken, daar wilden ze toch het fijne van weten. We hebben maar gezegd dat we dachten dat er bij deze picknickplaats een toilet was wat niet het geval was. Natuurlijk wilden ze weten waar we vandaan kwamen en waar we naartoe gingen en hadden nog een aantal leuke tips voor ons. In het dorpje Millmerran iets verder op hebben we 2 nachten gekampeerd op het dorpsplein. Er stonden nog een aantal kampeerders maar iedereen zat binnen. Het was lekker weer en wij zaten dus buiten toen er een auto aan kwam met een man die ff een praatje met ons wilde maken want hij was maar alleen en de pub was nog  niet open. Hij was nog maar net weg toen de volgende aankwam. Die vertelde ons een en ander over de omgeving en wij waren op een aantal plaatsen geweest waar hij ook was geweest dus de fotoboeken van hem kwamen te voorschijn. Hij zat al weer in de auto klaar voor vertrek toen hij weer uitsapte en zei: “ik heb nog iets voor jullie”. Uit zijn kofferbak haalde hij een “damper” een zelfgebakken brood, gebakken in een campoven op een houtvuur. Echt heel erg aardig en het smaakte erg lekker maar was wel veel machtiger dan het “normale” brood. Weer een dorpje verder waar we kampeerden kwam een dorpsbewoner even met ons praten. Hij gaf ons wederom een aantal tips voor een mooie route. En zo kwamen we terecht bij een heuse gletsjer bij Rocky Creek. Nee er is geen ijs (meer) te zien maar het gaat om een gletsjer uit de Carboniferous periode, ongeveer 290 miljoen jaar geleden. Omdat daar ook een campeerplek was hebben we daar de nacht doorgebracht en ondanks dat er geen ijs was in de gletsjer was het er wel ijskoud in de nacht. De volgende dag zijn we doorgereden naar Mt Kaputar NP om daar “Sawn Rocks” te bekijken. Deze op, vijf en zes hoekige, op orgelpijpen lijkende rotsen, lijken met een zaag te zijn bewerkt. Ze zijn hoog maar zitten ook nog eens ongeveer 60m diep in de grond. Deze vorm is ontstaan door de snelle afkoeling van lava en zijn slechts 21 miljoen jaar oud. Het geheel lijkt een beetje op de “Giant Causeway” of Stepping Stones” die we ooit in Ierland hebben gezien, alleen komen die maar net uit de grond. Wilanda dacht dat het misschien wel precies aan de andere kant van de wereld was. Vervolgens hebben we ons naar Narrabri begegevn waar de rally op maandag van start zou gaan. We kwamen lekker vroeg aan op vrijdag dus we dachten dat we wel een van de eersten zouden zijn. Nou niet dus. Narrabri was overspoeld met campers, er waren er echt al honderden. Je kon op 3 plaatsen camperen en wij hebben voor een rustige stek gekozen. Op maandag hebben we eerst gewassen en water opgevuld en toen we aankwamen bij het terrein waar de rally werd gehouden konden we gelijk inchecken. Om 8 uur ’s-morgens stond er een hele grote rij voor de poort. Na het opzetten van de camper even kennis gemaakt met de buren. Bleken ook nog Nederlanders te zijn die in 1956 naar Australie zijn gekomen en ze spraken nog goed Nederlands. En het waren niet zomaar Nederlanders! De achternaam: Bauer en ja hoor nog familie van Fransje ook!
Wilanda heeft zich met name beziggehouden met creatieve zaken, schilderen en een kertsbal versieren, en Johan heeft wat seminars gevolgd en gebowld. We hebben een kookdemomnstratie bijgewoond van een heuze “master chef” die een Thaise salade en een hele grote Paella maakte, een pan van ongeveer 1.5 m doorsnee. We mochten ook proeven, en gezien het gehalte uien, de hele bodem was bedekt, had Johan dus een dubbele portie! Verder zijn we nog naar de markt geweest en hebben we uitleg gehad over de katoenteelt die daar in de buurt veel wordt verbouwd. Er waren ook nog een aantal klassieke auto’s te zien evenals echte oude caravans waarvan sommige nog regelmatig worden gebruikt. Het entertainment in de avond was voornamelijk Rock en Roll, iets waar nogal wat commentaar op was omdat het allemaal een beetje het zelfde was. Op vrijdagavond was er nog een feestavond met als thema: Gangsters. Erg gezellig. Al met al was de rally interessant maar vooral gericht op de oudere deelnemers maar de bedoeling is om dit te gaan veranderen. Voor 2015 staat er een mega rally gepland van zo’n 2000 motorhomes waarbij men ook de jongere generatie meer bij wil betrekken. We wachten af.
Klik hier voor de foto's