Juli 2013

Na vele kilometers onverhard kwamen we via de “Gulf Developmental Road” (weg onder constructie zeg maar) weer de bewoonde wereld van Queensland binnen via Croydon, Georgetown en Mount Surprise. Een route die we in 2006 ook hadden gereden en er was inderdaad een aantal kilometers weg meer verhard. Bij de Cumberland Chimney vlak bij Georgetown hebben we destijds geluncht en dat was nu ook weer het plan. Er was nu echter een mooie campiste bij het meer dus we besloten om er ons kamp op te slaan alhoewel het erg vroeg was voor ons doen. We hebben er veel watervogels gezien maar ook een paar Palm Cakatoos. Dit zijn zwarte kaketoes met een rode staart en ze maken veel herrie. Bij Mount Surpise kregen we een gratis wasbeurt in de wasstraat. Al het verkeer wordt vriendelijk verzocht om hier doorheen te rijden ter voorkoming van de verspreiding van onkruid. Omdat onze camper wel aan een wasbeurt toe was zijn we er maar liefst 3 x doorheen gereden, echt Nederlands he! Onze volgende stop was de Millstream Falls. Dit is Australie’s breedtse waterval. De weg vervolgend kwamen we bij the Great Dividing Range. Hoge bergen met veel haarspeld bochten je waant je zo in Zwitserland of Oostenrijk maar het is niet zo kaal. Door de hoge temperaturen en de vele regen is hier in de loop van jaren een regenwoud ontstaan. Erg mooi om te zien maar wel nat en zelfs koud, althans voor onze begrippen dan, en zodoende moesten zelfs de lange broeken uit de kast. Volgens Johan zijn eerste verjaardag met regen. Vanwege de regen waren we dus een beetje gebonden aan binnen activiteiten. In Herberton hebben we daarom het “Spy” museum bezocht, of eigenlijk beter “Camera” museum. Vele oude cameras vanaf eind 1700 met de originele fotos er nog bij. De eerste foto’s op een metalen plaat en ook al 3-D foto’s in die tijd. De collectie bevatte ook een aantal echte cameras gebruikt door spionnen van de KGB en James Bond. Erg interessant! In de dagen er na hebben we nog wat watervallen bezocht en het historisch museum in Herberton. Dit was een soort openluchtmuseum waar je makkelijk een dag kon doorbrengen. Omdat de weersverwachting nog meer regen was besloten we om maar iets verder naar het noorden te rijden naar Cairns, want daar is het altijd warm vertelde men ons. Nou niet toen wij daar waren, het kwam met bakken uit de hemel. Onderweg bij een markt hebben we nog wat lotjes gekocht om het goede doel te steunen (Lions Club) en wat denk je: wonnen we een breakfast tray! We zijn nog iets verder doorgereden naar Daintree waar Byron, Sue en hun dochter Marley wonen. Zij woonden tot een jaar geleden in Denham en we waren altijd welkom. We hebben daar een paar dagen doorgebracht en nog wat lokale uitstapjes gemaakt met hun. Wederom in de regen maar we hebben ons uitstekend vermaakt. Van daaruit zijn we teruggereden naar Mareeba. Allereerst om hier onze post op te halen maar er was ook een rodeo. En niet zo maar een rodeo, de op een na grootste van Australie. Dit begon op zaterdag en men had ons al verteld om op tijd daar te zijn dus toen we er vrijdagmorgen aankwamen wisten we niet wat we zagen. Zo’n kleine 500 campers waren al geinstalleerd en er waren nog maar een paar plaatsjes over maar dat was genoeg voor ons! Hier werden we uitdrukkelijk verteld dat we “seniors” waren zodat we in plaats van 80 dollar slechts 50 dollar moetsen betalen voor 3 nachten camperen en entree tot de rodeo het hele weekend. Het was gigantisch! Naast de rodeo was er een kermis en een hele straat met eten en drinken. We hebben ons dus uitstekend vermaakt. Omdat het slechte weer aan de kust aanhield besloten we naar het binnenland te gaan voor een paar dagen om het plaatsje Chillagoe te bezoeken. Onderweg daar heen kwamen we door het gebied waar koffie en thee planatges zijn en grote velden met suikerriet. In Chillagoe konden we camperen op de Rodeo grounds en hier kwamen we weer mensen tegen die we al eerder hadden gezien. We hadden eigenlijk maar 2 dagen gepland maar het was supergezellig. ’s-Morgens gezamelijk kofiie drinken, pancakes eten , ’s-middags een spelletje jeu des bouls of disc bowls en elke avond kampvuur en er kwamen steeds meer mensen met een instrument aanslepen om een deuntje te spelen en of te zingen. Daarnaast organisserden ze een Yabbie (rivierkreeftje) race waarbij de Yabbies per opbod werden verkocht t.b.v. de Flying Doctors. In het weekend was er ook nog een muziekfestival waar ze allemaal naar toe gingen dus wij besloten om te blijven. Er was ook nog een interessante collectie oude Fords van Tom Prior. Zodoende vertrokken we pas na 6 nachten. En al die tijd mooi weer! De groep mensen die we hier ontmoet hebben zijn allemaal lid van dezelfde Camper club als wij en zij adviseerden ons om ook naar “Christmas in July” in Mareeba te gaan. Nou ja waarom ook niet, we hebben immers toch geen vaste planning! Er kwam echter even een ongeplande trip naar Cairns tussendoor. Bij het wegrijden in Chillagoe merkten we dat de snelheidsmeter het niet meer deed. Niet zo’n probleem we hebben immmers ook het navigatiesysteem wat de snelheid aangeeft en binnenkort is de camper toch toe aan een beurt. Na ongeveer 50 kilometer begon er een oranje waarschuwingslampje te branden met een motor teken. Direct gestopt en de gebruikerhandleiding er op na geslagen. Rustig rijden naar de dichtbijzijnde dealer was het advies. We gingen dus verder op weg naar Mareeba en nu merkten we dat de motor inhield. Toen we in Mareeba aankwamen en weer telefoonverbinding hadden hebben we toch maar even de Isuzu hulplijn gebeld. Die verbonden ons door met de dealer in Cairns en de analyse (na uitvoerig telefonisch overleg) was: Het inhouden van de motor word waarschijnlijk door het motor management van de Isuzu geregeld. Omdat de snelhied niet bekend is grijpt het systeem in om ongelukken en verdere problemen / schade te voorkomen. Er werd ons geadviseerd niet verder te rijden ze zouden ons komen slepen en deze kosten werden gedekt door Isuzu onder de garantie. Gezien de afmetingen van de camper, met name de hoogte, moest er echter een soort dieplader komen en die was pas de volgende ochtend beschikbaar. Wij zijn vervolgens naar het dichtsbijzijnde caravanpark gereden. De volgende ochtend werden we al vroeg wakker gebeld, de chauffeur was onderweg. We stonden net klaar met onze camper en toen kwam hij al aanrijden. Er was echter een klein probleem er kon maar 1 passagier mee. Wilanda is dus met de bus naar Cairns gegaan. Ja en dat is wel wat anders dan de bushaltes in Nederland. Het is hier “Hail and ride”. Je gaat langs de weg of snelweg staan, geeft de bus een stopteken hij stopt langs de kant van de weg, vlug instappen en rijden maar. Nu was de route van de bus weer via de haarspeldenweg en dat in een ik-ben-bekend-dus –full speed snelheid. Het moet gezegd Wilanda is eigenlijk nooit ziek of misselijk in de auto. Maar deze buschauffeur kreeg het toch voor elkaar om haar n plastic zakje bij de hand te laten houden! Bij aankomst in de garage was de oorzaak binnen 10 minuten gevonden. De sensor aan de versnellingsbak die de snelheid meet en aangeeft, was kapot. Natuurlijk was het onderdeel niet op voorraad en moesten we hierop wachten. Als het goed is zou het de volgende dag aankomen. Om de tijd nuttig te besteden hebben we de Isuzu gelijk maar een beurt laten geven want dat zat er toch aan te komen en hebben wij een hotel geboekt. Bij de dealer hadden ze een shuttle service die ons naar het hotel bracht en de volgende dag weer kwam ophalen. Goede service dus! Helaas was het onderdeel nog niet aangekomen maar men was inmiddels klaar met de onderhoudsbeurt. Wij de camper opgehaald en dus naar het caravanpark wat er ongeveer tegenover lag en gelijk onze boodschappen gedaan. De volgende dag rond de middag was het onderdeel binnen en na 10 minuten konden we weer op pad. Terug naar Mareeba, alleen nu zelf rijden, op weg naar Christmas in July. Bij aankomst werd ons een plaats om te camperen aangewezen door de organisatie.  In totaal waren er ruim 300 campers en zo’n 500 aanwezigen. Klinkt groots? Nou bij de jaarlijkse rallies die men houdt komen ongeveer zo’n 1000 campers!! Binnen 2 minuten stonden onze “nieuwe vrienden” van Chillagoe al aan de deur. Ze stonden vlak bij ons. Gezellig! Toen we eenmaal stonden was het inmiddels tijd voor de thee. Mok en stoel meenemen en dan werd je voorzien van thee of koffie en koekjes. Hier werden ook mededelingen gedaan over activiteiten en een loterij. Wilanda is naar de handwerkclub geweest en kon gelijk haar nieuwe tricot haken gaan uitleggen aan de aanwezige dames.Dit had ze van Gloria geleerd in Chillagoe, en bij het zien van dit rare haken wilden de dames dit ook leren. Allebei hebben we meegedaan aan het disc bowls. Er was iedere avaond live muziek en op zaterdag was het een groot kerstdiner (buffet) voor 450 personen. We zaten een beetje verspreid maar met Ken en Carol die bij ons aan tafel zaten hadden we veel lol. Het ook wel apart om in july aan een kersttafel te zitten en Santas te zien rondlopen! Ken en Carol zullen hun later nog eens zien, in Cooktown of anders later bij hun thuis. Zondag was er markt en was het tevens open dag voor bezoekers. Een van deze bezoekers had een briefje onder alle ruitenwisser geplaats met een nieuwe campeerplaats net buiten Mareeba voor campers voor slechts 10 dollar. Omdat op maandag iedereen weer ging vertrekken en de wegen in en om Mareeba vol zouden zijn, evenals alle winkels besloten wij om maar eens te gaan kijken bij deze campeer plaats. Het was een soort “kamperen bij de boer” maar erg veel ruimte en heerlijk rustig. We zijn maar 1 nacht gebleven omdat we ook weer verder willen maar zeer een plekje om terug te komen. Via Cairns zijn we verder gereden naar Port Douglas. Een soort St. Tropez van Australie zullen we maar zeggen. Grote huizen, zo mogelijk nog grotere jachten en het ene resort na het andere. Leuk om te zien maar niets voor ons!

Klik hier voor de foto's van Juli 2013