Op 4 juli vierden we natuurlijk eerst de verjaardag van Johan. Wel even lichtelijke paniek want de plaatselijke bakker was er even tussenuit dus hoe moest dat nou met de taart? Gelukkig zijn hier veel mensen multi-functioneel en de dame achter de kassa in de supermarkt maakt ook taarten dus hebben we die maar ingeschakeld. Een mooie thema (nee geen Hema!)taart met op de taart een echte bowlinggreen en ballen. In het weekend zijn we met de vader en moeder van Wilanda nog even wezen bowlen en hebben we nog een bezoek gebracht aan Francois Peron NP. Altijd leuk, eerst een beetje 4WD rijden en dan genieten van de stilte op Cape Peron. Een paar dagen daarna hebben we ze uitgezwaaid op het vliegveld en konden wij ons weer gaan opmaken voor de volgende drukke periode, de wintervakantie! Vanaf de dag van hun vertrek waren we ongeveer 14 dagen volledig vol geboekt. Inmiddels wordt er in het dorp veel over ons gepraat hebben we al vernomen vanuit diverse bronnen! Het 2e weekend van juli staat in Denham in het teken van “De Far Western Speedway” (zie foto’s en filmpje). Van heinde en verre komen ze hierheen om te speedwayen. Op vrijdag een echte “streetparade” waar alle deelnemers hun voertuigen aan het publiek kunnen showen. Ook wij hadden vele deelnemers (en supporters) in onze villas, die overigens bij vertrek allemaal maar weer gelijk voor volgend jaar geboekt hebben dus het 2e weekend van juli 2010 zijn we al weer volgeboekt! Inmiddels zijn we al gewent dat gasten met eigen auto, vliegtuig of boot komen maar een een joekel van een vrachtwagen dat hadden we nog niet meegemaakt. Maar dit hoorde allemaal bij het speedway gebeuren. Rondom het speedway gebeuren was nog van alles georganiseerd. Een heuse kermis met vele attracties. Deze waren echter wel (in onze ogen) uit de jaren 50 van de vorige eeuw. Een heuse schiettent, waar een kurk als patroon diende die voorin de loop gestopt moest worden. Verder ballengooien, een balspel waarbij je een bal in de bewegende kop van een clown moest gooien, ballon-darts, een springkussen, een soort draaimolen en zelfs een (mini) reuzenrad. Best nog wel een kermis dus en zeker wel gezellig. Het was voor de eerste keer dat dit werd georganiseerd dus heel Denham ging uit zijn dak. Tevens op zondag een “jaarmarkt” waarbij veel verse groente en fruit werd verkocht, veel snacks en er waren diverse standjes met sieraden, prullaria en een soort kofferbakverkoop. Er wordt dus wel het een en ander georganiseerd hier. Half juli hadden we weer te maken met een lekke waterleiding. Dit maal niet één, niet twee maar zelfs drie lekken op 1 dag! Dit was natuurlijk erg balen want dit was nu al de 4e lekkage in 4 maanden tijd. De loodgieter probeert inmiddels verhaal te halen bij de leverancier van de buizen want volgens hem zit er 15 jaar garantie op en liggen ze er nog geen 7 jaar. Afwachten dus. Op maandag 27 juli kregen we Candelaria en Herman Zapp met hun 4 kinderen uit Argentinie op bezoek. Op zich wellicht niet zo bijzonder zou je zeggen. Ze voeren echter hun droom uit door heel de wereld over te gaan in hun “vintage car” een Graham-Paige uit 1928. Na de rit van Argentinie naar Alaska (http://www.argentinaalaska.com/eng/) was nu Azie en Australie (http://www.esperanceexpress.com.au/news/local/news/general/travelling-troupe-on-their-big-dream/1544573.aspx?storypage=2) aan de beurt. Ze zoeken dan plaatsen waar ze goedkoop of gratis kunnen overnachten en soms slapen ze met zijn allen in de auto. Natuurlijk hebben wij ze een gratis overnachting aangeboden en werden hiervoor beloond met hun boek: Spark your Dream. (ISBN 978-987-23134-1-8 te bestellen via amazon.com). Hoe hun dan weten dat wij wel plaats voor ze hadden? Nu dat gaat als volgt in zijn werk. Via andere gasten hadden wij al vernomen dat zij in aantocht waren maar dat het nog even zou duren (een week of 3) want met hun auto ga je niet zo snel (50km per uur). Je pakt een envelop en zet daarop een afbeelding van de Argentijse vlag, erin een briefje wie wij zijn en dat we plaats voor ze hadden als ze dat wilden. Onze gasten, die deze mensen al eerder ontmoet hadden namen de envelop mee naar Monkey Mia (25 km hiervandaan) en hingen daar de envelop op bij de ingang van het parkeerterrein. Niemand anders die dus de envelop meeneemt en zie hier; maandag arriveerden ze bij Oceanside Village met onze envelop triomfantelijk in de lucht zwaaiend! Wij hebben nog even met ze geluncht in onze gazebo. En de rest van de dag was het een komen en gaan van mensen, om de auto te bekijken, even een praatje met ze te maken en om met hen op de foto te gaan. Het zijn overigens hele aardige mensen en de 4 kinderen zijn allemaal in een ander land geboren. De jongste in Australië en is genaamd Wallaby. Al nieuwsgierg? Kijk snel op hun website... Woensdag zijn ze weer vertrokken. Op deze dag zou ook nog een andere familie vertrekken. Nu hebben we hier al veel meegemaakt zoals mensen die 1 of 2 dagen te vroeg komen maar mensen die vergeten te vertrekken hadden we nog niet meegemaakt tot op vandaag. Maar nu was het zover! Bij het inchecken controleren we altijd nog tot wanneer ze blijven maar deze mensen waren echt de tijd helemaal kwijt. Rond 8.30 zagen we hun auto vertrekken waarna ze meestal de sleutel snel komen inleveren. Na een half uur nog geen sleutel dus is Johan polshoogte gaan nemen want soms laten ze de sleutel wel in de deur of op tafel. Al hun spullen stonden er echter dus heeft Johan ze maar gebeld. Voicemail! Gelukkig hadden we deze villa niet nodig voor de komende nacht dus er was geen paniek. Rond 13.00 uur kwamen ze zich melden. Ze dachten dat ze morgen pas weggingen..... Niets aan de hand dus en ze hebben “gewoon” een nacht bijbetaald. Hoezo kun je hier ontspannen????