Mei 2009

Inmiddels is er weer een maand voorbij. Een bewogen maand zullen we maar zeggen!We zullen maar gelijk met het slechte nieuws beginnen.14 dagen geleden werd Johan onverwachts aangevallen door Duuck. Wij met spoed naar de kliniek in het dorp alwaar men zo'n 20 hechtingen heeft moeten zetten. Johan verging van de pijn en heeft ruim een week nauwelijks iets kunnen doen met 2 gehavende armen . De wonden zijn inmiddels redelijk goed genezen maar het is nog wel dik en hij voelt hier en daar nog wel wat, maar dat zijn waarschijnlijk de kneuzingen. Duuck was die week al wat aggressiever tegen andere honden en had al een keer gegromd naar Wilanda. Toen we hem die avond wilden gaan uitlaten besloten we de korte riem maar even te nemen ipv de uitloopriem. Toen deze niet goed zat wilde Johan deze goed doen en begon hij te bijten. Wilanda trok hem los maar hij begon direct voor de 2e keer. Het enige wat we ons achteraf konden bedenken is dat hij de riem eventueel met het vliegtuig associeerde en wellicht dat hij weer moest gaan vliegen. Achteraf horen we nu van diverse mensen dat hun honden na de emigratie soortgelijke verschijnselen vertoonden. Wellicht is het hele proces toch te traumatisch voor huisdieren. Duuck hebben we de dag na het incident laten inslapen omdat we zelf geen verdere risico's wilden lopen maar zeer zeker ook onze gasten niet. De dierenarts zei overigens dat het hele emigratieproces een behoorlijke impact kan hebben op honden. Het is jammer, zeker gezien alle energie die we er in hebben gestoken maar het is beter zo.Jammer genoeg heeft Rose ons ook verlaten om verder te studeren, erg spijtig voor ons ook omdat Rose in principe alle weekenden bij ons werkte. Zij had echter al langer plannen om bij de politie te gaan maar moest daarvoor eerst nog haar opleiding afmaken. Vandaar dat ze nu naar Geraldton is vertrokken. We hebben inmiddels al wel weer een nieuwe hulp, Sandra, een Nederlandse die al geruime tijd hier woont, zij zal ons in ieder geval voorlopig komen ondersteunen. Gelukkig hebben we deze maand ook leuke dingen meegemaakt; Onze eerste “eigen” Nederlandse bezoekers zijn inmiddels ook al geweest. Onze (voormalige) overburen Jan (die zijn verjaardag deze keer Down Under vierde met een taart met echte kaarsjes!) en Antoinette zijn samen met Mari hier 5 nachten geweest. Gelukkig hadden we in deze dagen veel “langblijvers”en hebben we veel met ze kunnen ondernemen. Johan is met ze naar de dolfijnen in Monkey Mia geweest en Wilanda met hun naar de haaien in Ocean Park. Verder zijn we met de Aquarush (snelle grote speedboat) de baai ingevaren langs de zoutmijn en de oceaan op om de kliffen te kunnen bekijken. Onderweg veel dolfijnen, dugongs en manta-rays gezien (een manta-ray was wel 2 meter breed, en die hebben we ook nog op de foto gekregen) en verder zelfs een zeeschildpad. We hadden een koffiestop aan de zuidpunt van Dirk Hartog Eiland waar we nog even hebben rondgelopen. Veel schelpen gezien maar die mochten we niet meenemen deze keer. De volgende dag zijn we over de zoutmijn gevlogen en hebben we de kliffen en Dirk Hartog Eiland ook vanuit de lucht kunnen bekijken. Inmiddels zijn ze weer vertrokken en vervolgen hun trip naar het zuiden van WA.
De vader en moeder van Wilanda zijn ondertussen ook gearriveerd in Australie en hebben er nu alweer 3 weken opzitten. Zij zijn begonnen met een rondreis in het zuiden en daarna weer terug naar Perth. Na enkele rustige dagen ahum (ze zijn nog de hele dag op pad) met de Greyhound bus naar Kalbarri. Als dat geen echte reizigers zijn....Na enkele dagen Kalbarri gaan ze weer met de bus naar Geraldton waar Wilanda ze bij de bushalte oppikt.