Juli 2017

Onverwacht, maar gezondheidsperikelen bij familie in Nederland maakte dat Wilanda naar Nederland is gegaan voor een aantal weken. Na aankomst op Schiphol eerst een overnachting om een beetje bij te komen en de volgende ochtend opgehaald door haar zus Brigitte waarna we gelijk naar haar thuis gingen waar de rest van de familie ook zou komen. Na een heftig weerzien met de directe familieleden eerst een paar dagen rustig aan gedaan om weer in het Nederlandse ritme te komen. En zeer zeker niet onbelangrijk te wennen aan de kou in Nederland. Heel bijzonder om dan bij het weerbericht te horen dat het nu zelfs kouder is dan kerstmis afgelopen jaar. Pfff, onder het mom van stoken die houtkachel ging er menig blok hout de haard in. Man, man wat een kou.

Eind april gearriveerd en na op TV de aankomst van koning en koningin in Tilburg gezien te hebben waar zij met familie koningsdag vierden nog even Drunen in om de sfeer te proeven. Koningsdag in Drunen meemaken maar wel dik ingepakt in een dikke jas, met trui en tshirt eronder brrrr. Maar de koningsmarkt was zeer goed bezet met vooral jonge verkopers die de kou goed wisten te doorstaan voor een paar extra euros in de spaarpot. Daarna nog even een leuke bloemenwinkel in, waar ik een waanzinig vogelhuisje zag en direct een bestemming voor wist. Maar daarna weer rap terug naar de kachel. Helaas ook een oranje tompouce scoren was er deze keer niet bij want die waren al lang en breed uitverkocht.
Jeu-de Boule een game die mijn ouders regelmatig spelen en ik mocht mee doen, als buitenstaander die er naar alle waarschijjnlijkheid toch niet veel van bakte. Nou dat pakte anders uit, blijkbaar heeft de game lawnbowls die wij hier in Australia spelen je toch een goed gevoel van richting. Want na een paar oefenrondjes ging het heel goed en samen met mijn partner van die dag, wisten we zelfs een 13-0 overwinning te scoren. Eerlijk is eerlijk Gerard was wel een zeer ervaren jeu-de boule speler maar de pret was er niet minder om.

Bevrijdingsdag werd in Drunen gevierd met een taptoe, hier kwamen de fanfares uit de buurt in actie zoals die van Vlijmen, Heusden en Waalwijk maar ook een groep uit Empel. Met name de show vam Exempel de band uit Empel scoorden hoge ogen, maar schijnbaar behoorden die dan ook tot een van de beste uit Nederland, en ja dat was te zien ook. Zij staken met kop en schouder boven de shows van de andere deelnemers uit. De terechte winnaar.

Op pa zijn verjaardag, die pas later gevierd zou worden, ‘s-ochtends toch aan het gebak een leuke verassing van Brigitte. Later een bezoek gebracht aan het textielmuseum in Tilburg. Wat een groot museum is dat waar ze oneindig veel zaken hebben die allemaal met wol te maken hadden. Eerst het gedeelte met garen, en dan veel zo niet heel veel garen, van gewoon katoen en wol, naar dun dikker en het dikste garen. maar ook garen die gemaakt was van paardenstaarthaar, en compleet syntetisch of te wel plastic naar oplosbaar garen, dit laatste dient dan als ondersteuning bij bv zeer breekbare of tere garens en later als je het nat maakt, was je het oplosbare garen er weer uit. Daarna verder naar de geweven stoffen waar we ook de stof zagen waar de jurk van gemaakt was die Maxima aanhad met Koninginsdag 2017 hoe kan het ook anders hier in Tilburg. Ook deze jurk was hier tentoongesteld. Erg leuk om te zien. Vervolgens enkele weefgetouwen gezien, en zelfs een stukje geweven van een groot laken waarbij het weefgetouw in werking werd gezet door de persoon die fietste. Hierbij is het de kunst om gelijkmatig te fietsen om zo de stof mooi geweven te krijgen. Na nog enkele mega weefgetouwen in werking gezien te hebben en enkele oude kleinere weefgetouwen gezien te hebben. Door naar de tentoonstelling deze keer sprong een masker er voor mij echt uit. Hier een foto, oe la, la met flits gemaakt, wat dus niet mocht van de oppasser aldaar! Maar een mooie foto is het geworden. Een zeer geslaagd uitje echt de moeite waard.

Van mijn moeder 2 quilts gehad en die gelijk per post verstuurd want met alle creatieve spullen die ik ondertussen ook al gekregen had zou er zeer zeker een groot overgewicht zijn bij de terugreis. Het was maar goed ook want later zou ik nog veel meer spullen krijgen en ook nog kopen. Want ja met de bus naar Den Bosch en dan oa de kwast bezoeken is garant voor nog meer spulletjes. Verder nog een doos met allemaal glutenvrije produkten opgestuurd, want o.a. de glutenvrije Peijnenburg peperkoek is niet te versmaden, maar ook aan Johan is gedacht enkele zakken trekdrop gingen ook richting Australia. Het opsturen ging deze keer heel snel voor beide paketten 2 weken, echt uitzonderlijk.

Faam en Keet, de jongste telgen van de familie, kwamen op bezoek bij pa en ma. Faam lekker tetteren, en Keet nog op schoot wat eten en daarna weer in bed. Voor Faam was het vooral spelletjes doen. Eerst de puzzels en later schijnbaar zeer favoriet: verstoppertje spelen. Waarbij ze zichzelf absoluut nooit verraaide met haar, als het te lang duurde: Ik ben hier! Later kwam Faam nog een keer en deze keer had ik samen met Brigitte een verassing voor haar. Ik had een kinderpoppenwagen weten te scoren en van Brigitte had ze haar oude pop erbij. Toen ze de poppewagen met pop zag zei ze niets maar toen de poppenwagen met pop buitenstond en ze erachter ging staan om aan te lopen draaide ze om en zei: Nu ben ik moeder! Nadat we een stukje gewandeld hadden waarbij ze steeds stopte om te tuttelen met de pop weer terug naar huis waar ze nog steeds helemaal in dr sas was met haar moederrol. Later nog naar Gerard en Lijne geweest, en na nog even buiten gespeeld te hebben moest ik Faam wel naar bed brengen maar wellicht nog belangrijker een verhaaltje voorlezen. Gelukkig gezien de hoeveelheid tekst in het boek kon ik nog voldoen met een ingekorte versie, ha, ha, wacht maar tot ze kan lezen, hierna nog lekker gekletst met Gerard en Lijne en heerlijk gegeten. Van Lijne nog 2 ceramieke schaaltjes gekregen waarvan er 1, alhoewel in de handbagage mee gegaan, het niet overleeft heeft helaas. Helaas zijn de fotos bij jullie niet gelukt, allemaal bewogen helaas...

Op een zondag een patatje met scoren en natuurlijk met frikandel en wat bleek ze hadden zelfs gf frikandellen, en ook gf kroketten. Nu werd het n frikandel maar later zou ik ook nog eens de gf kroketten proberen. Mijn voorkeur als ik die al niet had, gaat naar de frikandellen. De kroketten vond ik te veel te melig en echt maar heel weinig vlees erin. Chocolaterie Albert was n andere favoriet, natuurliijk als echte chocola liefhebber (het kan me niet puur genoeg zijn) met de nodige chocola weer naar buiten.

Met de trein naar Utrecht om ook daar een familie bezoekje te brengen, na een aangenaam  ritje in de 1^ste klas met n 2^de klas kaartje, tja waar moet je heen als je nergens anders kunt zitten, werd ik in Utrecht afgehaald door Gabrielle en Sofie die de hond gelijk meegenomen hadden en samen wandelden we weer naar huis. ‘S-middags spelletjes gedaan waarbij Sofie toch wel als de grote winnaar uit de bus kwam. De volgende dag weer terug maar wel eerst langs bakker de Groot in Den Bosch om natuurlijk de bekende bosche bollen en een nogatientje te scoren.

Treinen in Nederland ging me goed af, en zo toog ik richting Zaandam om Leo en Miriam te zien. Vrienden die we leerden kennen gedurende de terugkeer-reis naar Libanon. Zij hadden mij enorm geholpen toen ik met de verassing voor Johan bezig was (zie weblog van October 2016). Maar we waren het erover eens de verassing was goed gelukt. Na een lekkere lunch en bijgekletst te hebben weer terug naar het station nu richting Zwolle. Mijn plan om in Zaandam nog even verder rond te kijken viel in duigen met de regen die hier naar beneden kwam helaas.

En ja, als de kaartenautomaat je pas weigert wat dan? Eerst heeft nog een andere mevrouw het nog geprobeerd en ook bij haar werkte het ook niet. De tijd begon te dringen en nadat zij uiteindelijk wel een kaartje had gingen we naar het perron. Ingestapt en miijn bagage bij haar man neer gezet en wij samen de trein door op naar de conducteur. Deze zagen we toen we instapten vooraan maar nadat we de hele trein doorgeweest waren geen conducteur. Dan maar weer terug naar haar man, nog steeds zonder kaartje. Aangekomen in Zwolle dan het station uit, ha, ha dat gaat niet! Allemaal poortjes en geen kaartje, geen uitgang! Goede raad is duur dus toen er 2 aankwamen van de spoorwegpolitie heb ik mijn verhaal gedaan en ja daar kwam het: ik moet je een boete geven. Tja, kom maar op dan pff. Loop maar mee, en gelukkig zijn de wonderen de wereld nog niet uit, ze begonnen te lachen en zeiden we laten je erdoor! Joepie daar kwam ik ff goed mee weg. Ik naar het centrum van Zwolle gelopen waar in de grachten ook gewakeboard werd, wat voor mij raar was om te zien want ik ken het alleen van op zee. De markt was gaande in Zwolle en daar overheen gelopen, nog wat rondgestruind en op tijd weer terug naar het station waar ik later opgehaald zou worden, maar wel aan de andere kant van het station. Na mijn avontuur van vanochtend besloot ik maar wijselijk om om te lopen want om direct over het station te komen dat kan, maar alleen met een ovkaart die je als “buitenlander” niet hebt.

En zo komt er al weer bijna een eind aan de reis, maar eerst nog 2 feestjes, allereerst was daar Peer die zijn verjaardag vierde een dag eerder vanwege het feest voor de 80-jarigen. En ja, als die ook nog eens disjockey gaat spelen en Brigitte iedereen goed voorziet van de hap en snaps, dan weet je dat het tot in de kleine uurtjes duurt. Maar goed als je op de fiets bent kun je nog lekker naneuriend op je gemakje naar huis.

Na de volgende dag eerst nog koffie gedronken te hebben bij de jarige job, daarna nog een en ander klaar zetten voor het feest van de 80 jarigen. De een is het al maar de ander moest het nog worden maar met dit feestje vierden pa en ma hun 80-jarige verjaardag samen met familie en vrienden. De lokatie was een oude smederij die van lieverlee veranderd is in een nostalgisch ogende lokatie, of zoals iemand zei: is dit n winkel van curiosa? Er waren zoveel oude dingen van stoelen en tafels, tot kop en schotels maar ook alles wat aan de wand of aan het dak hing was nostalgisch, oud of antiek. Het was erg leuk om ooms en tantes weer eens te zien en na enkele drankjes nog een lekker koud en warm buffet, met ijs, fruit of koffie en thee met bonbons toe.

Ook nog even een bezoek gebracht aan Miriam om het nieuwe huis te bewonderen, waarbij we zelfs nog buiten konden zitten in het zonnetje.

Met Carin, de zus van Johan heb ik lekker gewandeld met de hond en samen geluncht. Ook zijn we nog even samen naar Theo en Anja gegaan en toen we daar waren duurde het niet lang of Myrte kwam rap naar huis om ff bij te beppen. Later met Carin naar de markt in Den Bosch geweest, helaas geen drukke markt maar wel erg leuk om dat weer eens te zien. Nog gewinkeld en toch een tikkeltje verbaasd gekeken naar het gat aan de markt waar eerst de opticien zat en waar dit pand geheel instortte als gevolg van eerdere (verkeerde) verbouwingswerkzaamheden. Bij Carin waren Menno en Bertus ook, waar we onder het eten gezellig gekletst hebben. Ook hebben we nog even een bliksembezoek gebracht aan Dikky en Lambert en daarna de veranderingen bij de Groote Wielen kunnen aanschouwen. Wel heel rigoreus zeg, man, man wat een huizen zijn daar bijgekomen de afgelopen jaren. En dan al die constructies met wegen je kent het niet meer terug. Voor de terugreis nog lekker wezen eten bij de wereldkeuken in Nieuwkuijk samen met Bertus, Carin, en Menno die zowaar vrij had van zijn opleiding en mee kon gaan.

En zo is er een einde gekomen aan een uiteindelijk verlengde trip naar Nederland. Op maandag weer terug en bij het incheqen zat ik aan 23kg bagage. En dan nog de handbagage waar ook nog het een en ander in zat samen met 2 aardewerken schaaltjes, het was maar goed dat ze de trolley niet wogen zoals ze wel doen in Shark Bay en Perth. Hierna met de wegbrengers (harteljk dank hiervoor) nog lunchen en daarna door naar de babagecheq. En hierbij komt een welgemeende waarschuwing voor een ieder die nog eens weggaat via Schiphol. Zorg dat je vroeg incheqt en ga daarna meteen door naar de bagage en paspoortcontrole! Eerst in een lange rij voor de bagagecheq van hieruit kon ik mijn wegbrengers nog zien praten maar zij hadden dat niet in de gaten helaas. Nadat dit al erg lang duurde daarna door naar de paspoortcontrole en dit was helemaal een ramp, slingerend en slingerend zoals die rijen tegenwoordig gaan leek er geen einde aan te komen. Hopeloos was het, eindelijk na meer dan 1,5 uur (alleen voor paspoortcontrole) was ik erdoor, en daar stonden gelijk allerlei mensen van de vliegtuigmaatschappijen namen te schreeuwen van mensen die gelijk naar het vliegtuig moeten. Hektiek alom, maar goed, hard rennend naar de gate was ik nog op tijd, maar absloluut niet meer relaxed!

In deze paar hectische weken heb ik een beperkt aantal mensen kunnen bezoeken. Meer zat er gezien het tijdsbestek gewoon niet in. Tot slot allemaal bedankt voor jullie gastvrijheid, cadeautjes, etentjes, in welke vorm dan ook, en bedankt voor alles XXX

En Johan? Ja hoor die heeft het gewoon overleefd in zijn eentje.
Klik hier voor de foto's