December 2017

Na de trip van Wilanda werd in Denham de draad weer gewoon opgepakt.
Voor Wilanda is dat op het rooster bij de Ambulance en vanwege de afwezigheid een aantal extra shifts gekregen. Ze had nog maar koud de telefoon en ze kon al weer uitrukken en ditmaal een serieus ongeval. Auto over de kop met 2 volwassenen en 4 kinderen zo’n 200km vanaf Denham. Nadat alle gewonden via 2 vliegtuigen van de Flying Doctors waren afgevoerd kon ze weer huiswaarts keren, alles bij elkaar een “job” van 10 uur.  Voor deze call-out hebben Wilanda en haar mede-ambulance vrijwilliger nog een certificaat ontvangen voor bewezen diensten.
Daarnaast gaat ze regelmatig ramen lappen en sinds kort ook helpen bij een caravanpark aan de receptie. Omdat de boog niet altijd gespannen kan staan gaan we samen bridgen en bowlen en gaat WIlanda ook nog naar het handwerkclubje en soms ook nog naar de “arts class” waar ze o.a. (beter) leert tekenen. Johan heeft sinds bijna 2 jaar het bedrijf Northern Glass. Met glas alleen is het niet zo druk dus er zijn een heleboel aanverwante producten en diensten. In de 2 jaar is er 1 ruit vervangen met stopverf, 2 met houten latjes maar verreweg de meeste ruiten zitten hier in aluminium kozijnen “in de rubbers”. Niet erg moeilijk als je weet hoe het werkt. Glas wordt soms op maat besteld maar afhankelijk van de  soort en maat soms ook door Johan zelf gesneden.
Naast het glas zijn er natuurlijk de horren voor de ramen tegen de insecten. Deze maakt hij zelf op maat, eerst het aluminium zagen, in elkaar zetten en vliegengaas er in. Ook de zogenaamde security deuren worden op maat gemaakt. Dit is een deur met vliegengaas  maar ook een aluminium security grill er in. Deze deur kan dan worden afgesloten maar kan er toch frisse lucht binnenkomen en ongewenste gasten worden buiten gehouden. Ook deze worden compleet op maat gemaakt in 2 varianten: een deur op wieltjes voor de schuifpui en een “gewone”deur met scharnieren. Al deze deuren hebben ook sloten en ook deze dienen regelmatig te worden vervangen. Helaas zijn niet alle sloten het zelfde dus er is een heel assortiment sloten op voorraad evenals wieltjes voor schuifpuien en rolhorren. Momenteel zijn douche schermen en cabines erg polulair. Niet die standard van de Bunnings (Praxis) alhoewel die ook al een aantal zijn geinstalleerd, maar op maat gemaakte panelen, deuren of cabines. Veel werk komt ook binnen via de verhuurmakelaar. De meeste woningen hier worden door particulieren verhuurd via de makelaar, zowel permanent als voor vakantiegangers. Ook daar gaat natuurlijk vaak het nodige kapot en moet Johan nog al eens opdraven.
Zeer recent heeft hij zelfs een aantal raamkozijnen geplaatst ter vervanging van plastic rolgordijnen. Een heel verschil, zie de bijgaande foto's.
Verder maken we niet zo veel bijzonders  meer mee hier vandaar dat we niet meer maandelijks publiceren. Net voordat we naar Geraldton gingen kregen we het trieste bericht dat Inge een  oud college en vriendin van Wilanda was overleden. Ondanks het verdriet was er  toch ook het besef dat ze elkaar, toen Wilanda in Nederland was, gelukkig nog gezien hebben.  De kerstdagen en oud en nieuw brengen we door in Geraldton waar we op een huis en hond passen. De trip naar Geraldton, die we regelmatig doen, verliep deze keer niet helemaal gladjes. We waren bijna bij onze eerste stop, Billabong Roadhouse zo’n 175km van huis, voor een koffie en een tostie. Johan hoorde een sissend geluid en keek rond en dacht wellicht de waterfles. Toen hij op het dashboard keek bleek echter de temperatuur meter heel snel op te lopen  dus direct de auto langs de kant van de weg gezet. Na een blik onder de motorkap bleek er geen koelvloeistof meer in het reservoir te zitten. De RAC (Anwb) gebeld, nou ja geprobeerd althans. Langs de highway is pas sinds een paar jaar GSM bereik maar op dit plekje net niet en moest hij een stukje van de weg lopen en het lukte uiteindelijk om contact te krijgen. Omdat we op dit punt dichter bij Denham waren dan Geraldton zou eerst de RAC vanuit Denham komen om het problem te analyseren en indien het niet gerepareerd kon worden dan zou Geraldton hem komen ophalen. Wat een geluk dat net een van de monteurs van de garage uit Denham ons zag staan en stopte. Die gaf de RAC aan dat het niet opgelost kon worden en het vandaag niet meer in Denham gerepareerd zou kunnen worden dus de RAC besloot om ons toch maar “direct” te komen ophalen. Ondanks dat we wel water bij ons hadden  kregen we nog een extra fles water van de monteur want we zouden een tijdje moeten wachten. Geraldton is ongeveer 250km vanaf het punt waar we stonden dus zo’n  3 uur minstens. De eerste melding bij de RAC was gemaakt om 10.45 uur en uiteindelijk arriveerde de sleepwagen om 16.15 uur. Vijf en een half uur wachten in the middle of nowhere, proberen een beetje schaduw te zoeken onder wat struiken want bomen kennen ze hier niet en spaarzaam om gaan met het water. De reis naar Geraldton verliep verder  vlotjes en  we werden keurig afgeleverd bij de garage waar we de auto de volgende dag voor een onderhoudsbeurt hadden geboekt. Toen de chauffeur de auto van de truck af wou rijden, begon deze nogal te foeteren. Bleek dat hij de sleutels op de auto had gelaten en waarschijnlijk door al t schommelen was de auto op slot gegaan. Moest hij daarvoor zijn collegas van de RAC bellen hoe hij dat het beste kon doen…  Hij baalde verschrikkelijk, en wij hadden zoiets van Och welja dat kan er ook nog wel bij. Gelukkig waren ze bij de garage special op ons blijven wachten, het was ondertussen al 19.00hr geweest , zodat zij hem ook nog konden helpen de deur te openen en we kregen al direct een leenauto mee. Goede service! Het bleek gelukkig alleen maar een scheur in de slang te zijn maar we kregen de auto nog niet terug voor de kerst, gelukkig kunnen we wel zolang de leenauto houden. Inmiddels zijn we ingetrokken in onze tijdelijke woning en genieten we van een welverdiende rust en vakantie.
Wij wensen iedereen fijne feestdagen en een goed en vooral gezond 2018.

voor

voor

na

na

na

Juli 2017

Onverwacht, maar gezondheidsperikelen bij familie in Nederland maakte dat Wilanda naar Nederland is gegaan voor een aantal weken. Na aankomst op Schiphol eerst een overnachting om een beetje bij te komen en de volgende ochtend opgehaald door haar zus Brigitte waarna we gelijk naar haar thuis gingen waar de rest van de familie ook zou komen. Na een heftig weerzien met de directe familieleden eerst een paar dagen rustig aan gedaan om weer in het Nederlandse ritme te komen. En zeer zeker niet onbelangrijk te wennen aan de kou in Nederland. Heel bijzonder om dan bij het weerbericht te horen dat het nu zelfs kouder is dan kerstmis afgelopen jaar. Pfff, onder het mom van stoken die houtkachel ging er menig blok hout de haard in. Man, man wat een kou.

Eind april gearriveerd en na op TV de aankomst van koning en koningin in Tilburg gezien te hebben waar zij met familie koningsdag vierden nog even Drunen in om de sfeer te proeven. Koningsdag in Drunen meemaken maar wel dik ingepakt in een dikke jas, met trui en tshirt eronder brrrr. Maar de koningsmarkt was zeer goed bezet met vooral jonge verkopers die de kou goed wisten te doorstaan voor een paar extra euros in de spaarpot. Daarna nog even een leuke bloemenwinkel in, waar ik een waanzinig vogelhuisje zag en direct een bestemming voor wist. Maar daarna weer rap terug naar de kachel. Helaas ook een oranje tompouce scoren was er deze keer niet bij want die waren al lang en breed uitverkocht.
Jeu-de Boule een game die mijn ouders regelmatig spelen en ik mocht mee doen, als buitenstaander die er naar alle waarschijjnlijkheid toch niet veel van bakte. Nou dat pakte anders uit, blijkbaar heeft de game lawnbowls die wij hier in Australia spelen je toch een goed gevoel van richting. Want na een paar oefenrondjes ging het heel goed en samen met mijn partner van die dag, wisten we zelfs een 13-0 overwinning te scoren. Eerlijk is eerlijk Gerard was wel een zeer ervaren jeu-de boule speler maar de pret was er niet minder om.

Bevrijdingsdag werd in Drunen gevierd met een taptoe, hier kwamen de fanfares uit de buurt in actie zoals die van Vlijmen, Heusden en Waalwijk maar ook een groep uit Empel. Met name de show vam Exempel de band uit Empel scoorden hoge ogen, maar schijnbaar behoorden die dan ook tot een van de beste uit Nederland, en ja dat was te zien ook. Zij staken met kop en schouder boven de shows van de andere deelnemers uit. De terechte winnaar.

Op pa zijn verjaardag, die pas later gevierd zou worden, ‘s-ochtends toch aan het gebak een leuke verassing van Brigitte. Later een bezoek gebracht aan het textielmuseum in Tilburg. Wat een groot museum is dat waar ze oneindig veel zaken hebben die allemaal met wol te maken hadden. Eerst het gedeelte met garen, en dan veel zo niet heel veel garen, van gewoon katoen en wol, naar dun dikker en het dikste garen. maar ook garen die gemaakt was van paardenstaarthaar, en compleet syntetisch of te wel plastic naar oplosbaar garen, dit laatste dient dan als ondersteuning bij bv zeer breekbare of tere garens en later als je het nat maakt, was je het oplosbare garen er weer uit. Daarna verder naar de geweven stoffen waar we ook de stof zagen waar de jurk van gemaakt was die Maxima aanhad met Koninginsdag 2017 hoe kan het ook anders hier in Tilburg. Ook deze jurk was hier tentoongesteld. Erg leuk om te zien. Vervolgens enkele weefgetouwen gezien, en zelfs een stukje geweven van een groot laken waarbij het weefgetouw in werking werd gezet door de persoon die fietste. Hierbij is het de kunst om gelijkmatig te fietsen om zo de stof mooi geweven te krijgen. Na nog enkele mega weefgetouwen in werking gezien te hebben en enkele oude kleinere weefgetouwen gezien te hebben. Door naar de tentoonstelling deze keer sprong een masker er voor mij echt uit. Hier een foto, oe la, la met flits gemaakt, wat dus niet mocht van de oppasser aldaar! Maar een mooie foto is het geworden. Een zeer geslaagd uitje echt de moeite waard.

Van mijn moeder 2 quilts gehad en die gelijk per post verstuurd want met alle creatieve spullen die ik ondertussen ook al gekregen had zou er zeer zeker een groot overgewicht zijn bij de terugreis. Het was maar goed ook want later zou ik nog veel meer spullen krijgen en ook nog kopen. Want ja met de bus naar Den Bosch en dan oa de kwast bezoeken is garant voor nog meer spulletjes. Verder nog een doos met allemaal glutenvrije produkten opgestuurd, want o.a. de glutenvrije Peijnenburg peperkoek is niet te versmaden, maar ook aan Johan is gedacht enkele zakken trekdrop gingen ook richting Australia. Het opsturen ging deze keer heel snel voor beide paketten 2 weken, echt uitzonderlijk.

Faam en Keet, de jongste telgen van de familie, kwamen op bezoek bij pa en ma. Faam lekker tetteren, en Keet nog op schoot wat eten en daarna weer in bed. Voor Faam was het vooral spelletjes doen. Eerst de puzzels en later schijnbaar zeer favoriet: verstoppertje spelen. Waarbij ze zichzelf absoluut nooit verraaide met haar, als het te lang duurde: Ik ben hier! Later kwam Faam nog een keer en deze keer had ik samen met Brigitte een verassing voor haar. Ik had een kinderpoppenwagen weten te scoren en van Brigitte had ze haar oude pop erbij. Toen ze de poppewagen met pop zag zei ze niets maar toen de poppenwagen met pop buitenstond en ze erachter ging staan om aan te lopen draaide ze om en zei: Nu ben ik moeder! Nadat we een stukje gewandeld hadden waarbij ze steeds stopte om te tuttelen met de pop weer terug naar huis waar ze nog steeds helemaal in dr sas was met haar moederrol. Later nog naar Gerard en Lijne geweest, en na nog even buiten gespeeld te hebben moest ik Faam wel naar bed brengen maar wellicht nog belangrijker een verhaaltje voorlezen. Gelukkig gezien de hoeveelheid tekst in het boek kon ik nog voldoen met een ingekorte versie, ha, ha, wacht maar tot ze kan lezen, hierna nog lekker gekletst met Gerard en Lijne en heerlijk gegeten. Van Lijne nog 2 ceramieke schaaltjes gekregen waarvan er 1, alhoewel in de handbagage mee gegaan, het niet overleeft heeft helaas. Helaas zijn de fotos bij jullie niet gelukt, allemaal bewogen helaas...

Op een zondag een patatje met scoren en natuurlijk met frikandel en wat bleek ze hadden zelfs gf frikandellen, en ook gf kroketten. Nu werd het n frikandel maar later zou ik ook nog eens de gf kroketten proberen. Mijn voorkeur als ik die al niet had, gaat naar de frikandellen. De kroketten vond ik te veel te melig en echt maar heel weinig vlees erin. Chocolaterie Albert was n andere favoriet, natuurliijk als echte chocola liefhebber (het kan me niet puur genoeg zijn) met de nodige chocola weer naar buiten.

Met de trein naar Utrecht om ook daar een familie bezoekje te brengen, na een aangenaam  ritje in de 1^ste klas met n 2^de klas kaartje, tja waar moet je heen als je nergens anders kunt zitten, werd ik in Utrecht afgehaald door Gabrielle en Sofie die de hond gelijk meegenomen hadden en samen wandelden we weer naar huis. ‘S-middags spelletjes gedaan waarbij Sofie toch wel als de grote winnaar uit de bus kwam. De volgende dag weer terug maar wel eerst langs bakker de Groot in Den Bosch om natuurlijk de bekende bosche bollen en een nogatientje te scoren.

Treinen in Nederland ging me goed af, en zo toog ik richting Zaandam om Leo en Miriam te zien. Vrienden die we leerden kennen gedurende de terugkeer-reis naar Libanon. Zij hadden mij enorm geholpen toen ik met de verassing voor Johan bezig was (zie weblog van October 2016). Maar we waren het erover eens de verassing was goed gelukt. Na een lekkere lunch en bijgekletst te hebben weer terug naar het station nu richting Zwolle. Mijn plan om in Zaandam nog even verder rond te kijken viel in duigen met de regen die hier naar beneden kwam helaas.

En ja, als de kaartenautomaat je pas weigert wat dan? Eerst heeft nog een andere mevrouw het nog geprobeerd en ook bij haar werkte het ook niet. De tijd begon te dringen en nadat zij uiteindelijk wel een kaartje had gingen we naar het perron. Ingestapt en miijn bagage bij haar man neer gezet en wij samen de trein door op naar de conducteur. Deze zagen we toen we instapten vooraan maar nadat we de hele trein doorgeweest waren geen conducteur. Dan maar weer terug naar haar man, nog steeds zonder kaartje. Aangekomen in Zwolle dan het station uit, ha, ha dat gaat niet! Allemaal poortjes en geen kaartje, geen uitgang! Goede raad is duur dus toen er 2 aankwamen van de spoorwegpolitie heb ik mijn verhaal gedaan en ja daar kwam het: ik moet je een boete geven. Tja, kom maar op dan pff. Loop maar mee, en gelukkig zijn de wonderen de wereld nog niet uit, ze begonnen te lachen en zeiden we laten je erdoor! Joepie daar kwam ik ff goed mee weg. Ik naar het centrum van Zwolle gelopen waar in de grachten ook gewakeboard werd, wat voor mij raar was om te zien want ik ken het alleen van op zee. De markt was gaande in Zwolle en daar overheen gelopen, nog wat rondgestruind en op tijd weer terug naar het station waar ik later opgehaald zou worden, maar wel aan de andere kant van het station. Na mijn avontuur van vanochtend besloot ik maar wijselijk om om te lopen want om direct over het station te komen dat kan, maar alleen met een ovkaart die je als “buitenlander” niet hebt.

En zo komt er al weer bijna een eind aan de reis, maar eerst nog 2 feestjes, allereerst was daar Peer die zijn verjaardag vierde een dag eerder vanwege het feest voor de 80-jarigen. En ja, als die ook nog eens disjockey gaat spelen en Brigitte iedereen goed voorziet van de hap en snaps, dan weet je dat het tot in de kleine uurtjes duurt. Maar goed als je op de fiets bent kun je nog lekker naneuriend op je gemakje naar huis.

Na de volgende dag eerst nog koffie gedronken te hebben bij de jarige job, daarna nog een en ander klaar zetten voor het feest van de 80 jarigen. De een is het al maar de ander moest het nog worden maar met dit feestje vierden pa en ma hun 80-jarige verjaardag samen met familie en vrienden. De lokatie was een oude smederij die van lieverlee veranderd is in een nostalgisch ogende lokatie, of zoals iemand zei: is dit n winkel van curiosa? Er waren zoveel oude dingen van stoelen en tafels, tot kop en schotels maar ook alles wat aan de wand of aan het dak hing was nostalgisch, oud of antiek. Het was erg leuk om ooms en tantes weer eens te zien en na enkele drankjes nog een lekker koud en warm buffet, met ijs, fruit of koffie en thee met bonbons toe.

Ook nog even een bezoek gebracht aan Miriam om het nieuwe huis te bewonderen, waarbij we zelfs nog buiten konden zitten in het zonnetje.

Met Carin, de zus van Johan heb ik lekker gewandeld met de hond en samen geluncht. Ook zijn we nog even samen naar Theo en Anja gegaan en toen we daar waren duurde het niet lang of Myrte kwam rap naar huis om ff bij te beppen. Later met Carin naar de markt in Den Bosch geweest, helaas geen drukke markt maar wel erg leuk om dat weer eens te zien. Nog gewinkeld en toch een tikkeltje verbaasd gekeken naar het gat aan de markt waar eerst de opticien zat en waar dit pand geheel instortte als gevolg van eerdere (verkeerde) verbouwingswerkzaamheden. Bij Carin waren Menno en Bertus ook, waar we onder het eten gezellig gekletst hebben. Ook hebben we nog even een bliksembezoek gebracht aan Dikky en Lambert en daarna de veranderingen bij de Groote Wielen kunnen aanschouwen. Wel heel rigoreus zeg, man, man wat een huizen zijn daar bijgekomen de afgelopen jaren. En dan al die constructies met wegen je kent het niet meer terug. Voor de terugreis nog lekker wezen eten bij de wereldkeuken in Nieuwkuijk samen met Bertus, Carin, en Menno die zowaar vrij had van zijn opleiding en mee kon gaan.

En zo is er een einde gekomen aan een uiteindelijk verlengde trip naar Nederland. Op maandag weer terug en bij het incheqen zat ik aan 23kg bagage. En dan nog de handbagage waar ook nog het een en ander in zat samen met 2 aardewerken schaaltjes, het was maar goed dat ze de trolley niet wogen zoals ze wel doen in Shark Bay en Perth. Hierna met de wegbrengers (harteljk dank hiervoor) nog lunchen en daarna door naar de babagecheq. En hierbij komt een welgemeende waarschuwing voor een ieder die nog eens weggaat via Schiphol. Zorg dat je vroeg incheqt en ga daarna meteen door naar de bagage en paspoortcontrole! Eerst in een lange rij voor de bagagecheq van hieruit kon ik mijn wegbrengers nog zien praten maar zij hadden dat niet in de gaten helaas. Nadat dit al erg lang duurde daarna door naar de paspoortcontrole en dit was helemaal een ramp, slingerend en slingerend zoals die rijen tegenwoordig gaan leek er geen einde aan te komen. Hopeloos was het, eindelijk na meer dan 1,5 uur (alleen voor paspoortcontrole) was ik erdoor, en daar stonden gelijk allerlei mensen van de vliegtuigmaatschappijen namen te schreeuwen van mensen die gelijk naar het vliegtuig moeten. Hektiek alom, maar goed, hard rennend naar de gate was ik nog op tijd, maar absloluut niet meer relaxed!

In deze paar hectische weken heb ik een beperkt aantal mensen kunnen bezoeken. Meer zat er gezien het tijdsbestek gewoon niet in. Tot slot allemaal bedankt voor jullie gastvrijheid, cadeautjes, etentjes, in welke vorm dan ook, en bedankt voor alles XXX

En Johan? Ja hoor die heeft het gewoon overleefd in zijn eentje.
Klik hier voor de foto's

April 2017

De werkzaamheden van Johan breiden zich steeds verder uit. Nu heeft hij zelfs een hele schuifpui verwijderd en een nieuwe geplaatst. Het moet toch niet gekker worden. Daarnaast ook de nodige ruitjes en sloten vervangen. En net als je denkt alles van het lijstje afgestreept gaat de telefoon weer. Maar goed het houdt een mens bezig. Bij de bowlingclub is de dorpscompetitie net geeindigd. Een groot succes en waar de bar voorheen meestal om 21.30 uur leeg was, moest Johan nu met regelmaat “optreden” om de mensen na sluitingstijd de deur uit te krijgen. En hij weet uit ervaring hoe lastig dat kan zijn, tenminste toen hij aan de andere kant van de bar stond. Maar hier is dat wat strakker geregeld, als je wordt verzocht te vertrekken dan dien je ook te vertrekken anders heeft dat consequenties. Maar zover heeft het niet hoeven komen. Het waren een paar gezellig weken in elk geval waarbij een paar feestende dames zelfs op de tafel wilden dansen maar ook hier van wist Johan uit ervaring dat dit niet altijd goed afloopt en zeker niet op plastic campingtafels. Maar goed, het is allemaal goed afgelopen. De winnaars zijn bekend en de prijsuitreiking heeft inmiddels plaatsgevonden. Eind van het jaar doen we weer een dorpscompetitie. Verder heeft Johan kunnen organiseren dat iemand de keuken/restaurant van de club gaat huren om 3 x per week de gasten te voorzien van een warme maaltijd. Het tij bij de bowlingclub lijkt zich te keren.
Wilanda had weer een bijeenkomt van de ambulance in Geraldton. Deze keer ging ze alleen en uiteraard een dag van tevoren om weer flink wat boodschappen in te slaan. Zoals een aantal diepvries glutenvrije producten die hier niet te verkrijgen zijn. Bij onze vaste bed en breakfast hebben ze namelijk een grote diepvries waar we alles in doen en als we vertrekken in onze mobiel koelkast/diepvies weer meenemen. Toen Wilanda de volgende ochtend de yoghurt uit de koelkast haalde was deze echter warm. Bleek de koelkast en diepvries het begeven te hebben. We zullen jullie de @%$%$@*( besparen maar echt blij was ze niet. De bed en breakfast hebben de schade wel vergoed maar toen zij op zondag vertrok was de winkel waar deze producten werden gekocht gesloten dus keerde zij, nog steeds boos, met lege handen naar huis.
Verder gaat hier alles zijn gangetje. Wij hebben geen last gehad van cyclonen, overstromingen of branden. Het is nog steeds redelijk warm en droog maar er wordt een koude winter verwacht. We wachten maar af!

Februari 2017

Jaja, daar zijn we dan weer met een update. We weten dat sommige mensen uitkijken naar een maandelijks verslag maar er is aan de ene kant wat minder te beleven en aan de andere kant zijn we gewoon razend druk  geweest. Maar we zullen van tijd tot tijd verslag uit blijven brengen.

Na oud en nieuw bij Pim en Jet gevierd te hebben zijn we nog een paar dagen in de buurt gebleven waarna Jet ons op een ochtend naar het vliegveld heeft gebracht. We waren op tijd vertrokken om Pim op zijn werk af te kunnen zetten, de auto vol te tanken en vervolgens doorrijden naar het vliegveld. We waren ruim op tijd omdat het vanwege de schoolvakantie nog bijzonder rustig was op de weg. Genoeg tijd dus voor een bakje koffie met Jet alvorens afscheid te nemen en onze weg te vinden naar de gate. Melbourne airport is een stukje groter dan Perth maar nog steeds niets vergeleken met Schiphol. Een goede terugvlucht naar Perth en door het tijdsverschil kom je aan op (bijna) dezelfde tijd als je vertrok. Met de taxi terug naar de kampeerplek annex camper opslag waar we ons kamp weer hebben opgeslagen voor de nacht. De middag hadden we ingepland om de camper schoon te maken omdat we deze de volgende dag moesten inschepen voor vertrek naar Brisbane. Alleen de camper inderdaad wij bleven gewoon hier. We hebben namelijk besloten om deze te verkopen via het bedrijf waar we deze hadden gekocht. We hebben er het laatste jaar gewoon te weinig gebruik van gemaakt en het ziet er naar uit dat we dit voorlopig ook niet meer zullen doen. Aan de ene kant jammer maar we hebben er veel plezier mee gehad, we hebben gedaan wat we wilden doen en om de camper hier te laten staan en niet te gebruiken is ook zonde. Wellicht dat we ooit nog wel eens een andere camper terugkopen.
Nadat we weer terug waren in Denham was het gelijk aanpoten. Allereerst was er de nieuwjaarsreceptie bij de bowlingclub en deze was druk bezocht. De week erna hadden we een kwisavond en ook deze werd goed bezocht en eind van de maand ook nog eens Australia Day. Er waren diverse spelletjes georganiseerd en vanaf 5 uur speelde er een bandje. Doordat het een bijzonder hete dag was, 45+, was het niet bijzonder druk maar de aanwezige mensen hebben zich goed vermaakt en er werd volgens Australische traditie bijzonder stevig gedronken.
Behalve de bar wekzaamheden vraagt de club ook de nodige tijd voor andere zaken. Een flinke opruiming en schoonmaak is een continu proces en Johan is ook aan de administratie begonnen. Dachten we even dat de administratie op de achterkant van een sigarendoos werd bijgehouden,  maar dat bleek wel erg positief het is meer iets van een schoenendoos administratie (gooi het daar maar in!). Maar goed het jaar 2015-2016 (het boekjaar loopt hier van 1 Juli – 30 Juni) is aardig op orde inmiddels maar details zal ik jullie besparen. Wilanda brengt er ook heel wat uurtjes door met schoonmaken, hulpje in de keuken en recent ook glazen ophalen bij een druk bezocht afscheidsfeest. Daarnaast is ze ook nog steeds actief bij de ambulance zelfs een call out naar de Billebong Roadhous 177km om een patient over te laden in een andere ambulannce. Vanwege het slechte weer kon er geen vliegtuig komen en ook de komende 10 tot 12uur daarna waren de weersvoorspellingen nog steeds zo slecht dat we vervoer met de Royal Flying Doctors wel konden vergeten. En zo werd er besloten om dan de ambulance in te schakelen. De rit duurde wat langer dan normaal maar verder was alles goed verlopen, onderweg kregen we wel nog aparte wolkformaties te zien alsmede een lucht die groenig gekleurd was. Recent heeft Wilanda haar eerste “nacht” call out gehad. Toch even wennen als je plotseling om 3.30 uur in de ochtend snel moet aankleden en naar de ambulance moet om uit te rukken. Ook heeft ze weer een paar oudjes blij gemaakt door hun ramen te lappen. Naast de clubwerkzaamheden gaat ook Johan zijn gewone werk door maar gelukkig is dit redelijk goed te combineren. Naast de glaswerkzaamheden voert hij nu ook werkzaamheden uit voor een bevriende ondernemer zoals het ophangen van rolgordijnen. We houden ons dus lekker bezig.

De foto's volgen zodra deze ontwikkeld zijn!