De eigenaren van de farm zijn weer goed thuis gekomen. Johan heeft ze opgehaald van het vliegveld. Er was echter 1 klein probleempje, hun bagage was niet meegekomen. Enige vertraging dus doordat allerlei formulieren ingevuld moesten worden. Wilanda had toen we uiteindelijk weer terug waren de Nasi Goreng en sate-saus al klaar staan en Johan moest even snel de sate grillen. Ze vonden het erg lekker. De volgende dag zijn we weer vertrokken. Eerst een tussenstop in Perth om kennis te maken met nieuwe opdrachtgevers voor een “house sitting” job in Perth in Juni. Een mooie opvulling voor ons want in Juli mogen we weer terug naar de farm. Vervolgens door richting Margaret River. We hebben onderweg nog overnacht in een National Park waarna we op weg gingen naar Margaret River om Pim en Mariette weer te ontmoeten. Twee jaar geleden (nou ja bijna dan) hebben ze ons opgezocht in Denham en zijn we gedeeltelijk met ze meegereisd naar Darwin. Ze hadden de smaak van Australie direct te pakken dus dit jaar zijn ze naar Adelaide gevlogen en naar Perth gereden. We hadden afgesproken in Margaret River en zouden een paar dagen met elkaar doorbrengen. Wij waren het eerste op de camping dus hadden al vast “kwartier” gemaakt. Toen Pim bij de receptie aankwam werd hij direct begroet met “You must be Pim”. Al snel waren ze naast ons geparkeerd en onder het genot van een kopje koffie werd er al snel bijgepraat. Bleken we de nacht er voor vlak bij elkaar gekampeerd te hebben, als we dat geweten hadden.... Natuurlijk werd er door Pim even gezwommen maar niet te lang want door al dat gepraat werden de kelen droog en moesten die nodig gesmeerd worden. Ook kwamen de door ons bestelde goederen, schoenen voor Johan en wat boeken voor Wilanda uit het “Johan Kastje” van de camper tevoorschijn tesamen met nog 5 kilo leesvoer en wat heerlijke Hollandse lekkernijen zoals tompouce (van de Hema) om zelf te maken, Hollandse Hopjes en Zeeuwse Babbelaars in mooie Delfts Blauwe blikjes. Zelf koken kwam er niet meer van dus bij lokale hotel heerlijk gegeten en nog maar een paar biertjes er bij. Ook werden de plannen gemaakt voor de volgende dag. We hadden eigenlijk een wijn-excursie in gedachten. Met zo’n toer bezoek je dan 6-8 wijnhuizen. Leek ons niet echt gezellig en dan ook nog eens bijna 100 dollar per persoon. We bedachten het plan om gewoon naar een goed aangeschreven wijnhuis te gaan met een taxi, een toer te doen, wijn proeven en vervolgens lunchen. We kozen gezamelijk voor Voyager Estate, zie http://www.voyagerestate.com.au/ En zo geschiedde. Nou ja bijna dan, we waren namelijk net te laat voor de toer dit mede door het feit dat Pim en Mariette ons hadden verrast met een uitgebreid zelf gemaakt ontbijt met choclade croissants, roer-ei, pannekoeken, toast en nog veel meer lekkere dingen. Omdat we bij aankomst bij het wijnhuis nog een beetje vol zaten van het ontbijt hebben we eerst koffie gedronken en vervolgens over het complex gewandeld. Hele mooie gebouwen in “Cape Dutch” style. Mariette zei al direct bij aankomst dit lijkt wel op Zuid Afrika en dat bleek dus te kloppen! De wijngaard was namelijk in 1991 gekocht door de persoon die ook de restanten van de voormalige VOC in zijn bezit had en een groot liefhebber was van de historie van de VOC. Omdat er al vele wijnhuizen waren in Australia stijl wilde hij iets anders en koos dus voor deze stijl. Bij het complex zijn hele mooie tuinen, een rozentuin en ook nog een groente en kruiden tuin die in de keuken worden gebruikt. Vervolgens hebben we een aantal wijnen gekeurd en van de rode vonden we de eerste wijn het lekkerst en de laatste muf. De laatste was de duurste en de eerste de goedkoopste. Blijft toch vreemd maar smaken verschillen. Toen we aanschoven voor onze lunch was het inmiddels al aardig druk in het restaurant en wij kregen een leuk tafeltje in een rustig hoekje. Zouden ze ons nu al kennen?  Het eten was erg lekker en met de bijpassende wijn was het lekker genieten dus! Ook voor ons een beetje vakantiegevoel haha. De volgende dag zijn we doorgereden naar Busselton. Voor ons ook nieuw, we waren er voorheen alleen langs gereden. Busselton is een redelijke grote stad voor Australische begrippen (35.000 inwoners) en is vooral bekend van de Jetty (pier) van bijna 2 km lang. Je kunt lopen of met het treintje. We kozen voor het treintje en de rit duurde ongeveer 20 minuten. Bij het eindpunt even rondgelopen en rondgekeken en toen we terugliepen hoorden we “tuuut tuuut” en het treintje was alweer vertrokken. Terug lopen dus of een uur wachten. Dan maar lopen, het was tenslotte mooi weer. Aan het eind van de wandeltocht stond een strategisch opgestelde ijs-kiosk dus we genoten even van een heerlijk vers schep-ijsje! Bij terugkomst op de camping natuurlijk weer even geborreld en vervolgens bij de bbq onze maaltijden bereid en buiten gegeten onder het genot van een flesje Voyager Estate die we gisteren nog even hadden gekocht “voor later”. Van Busselton verplaatsten we ons naar Mandurah. Hier leerden we dat dit de 2^e stad van WA is. Mandurah ligt ongeveer een uur van Perth, handig voor Pim en Mariette die de volgende dag hun camper weer moesten inleveren en waar het vliegtuig naar huis weer staat te wachten. De camping in Mandurah ligt aan het water en we gaan nog even met zijn allen gaan vissen. Pim vangt maar liefst 2 blow-visjes. Deze zijn giftig, zelfs de meeuwen en kraaien willen ze niet. Geen succes dus, we nemen maar een biertje! We hebben de hele avond buiten kunnen zitten; aangename temperatuur, geen wind en weinig (steek)beestjes. We tafelen dus heeeeeeeeel lang, het was dan ook een soort “laatste avondmaal”. De volgende ochtend weer samen het ontbijt genuttigd en na het inpakken weer ieder zijn eigen weg. Het was erg leuk om Pim en Mariette weer te zien en als alles goed gaat zien we elkaar binnen een paar jaar weer. Gezellig! Terwijl Pim en Mariette weer in het vliegtuig op weg naar huis waren kregen wij een telefoontje van onze huurders in Denham. Een cycloon was bij Exmouth aan land gekomen en trok een dag later over Denham. De overkapping achter het huis was er afgewaaid en de schuttingen lagen om. Ook kwam er wat water naar binnen. Omdat er een “code rood” was mocht men niet naar buiten dus we hebben ze aangegeven om maar even niets te doen en morgen als de storm geluwd is maar te bekijken wat de schade is en wat er gedaan kan en moet worden. De schade aan ons huis valt gelukkig mee. De overkapping aan de achterkant zoals genoemd, schutting voor, op zij en achter gedeeltelijk danwel geheel omgewaaid. Aan de kant waar de wind op stond (ruim 150km per uur) met de regen is wat waterschade en bij het plafond aan de badkamer ook. Vergeleken met veel andere huizen in Denham stelt het niet veel voor. Veel huizen, inclusief een huis dat net was gebouwd, hebben hun dak verloren, ook een paar units bij ons voormalige vakantiepark. Wat dat betreft zijn we wel blij dat we er niet meer waren. Een lantarenpaal is gebogen in een hoek van 90 graden en vele bomen omgewaaid. We hebben de verzekering ingeschakeld dus het zal ongetwijfeld goedkomen met het huis. Gelukkig hebben er zich geen persoonlijke ongelukken voor gedaan. De huurders en verschillende vrienden gaven aan dat het best wel eng was. Eerst harde wind met veel lawaai en regen. Dan in het oog van de cycloon is het windstil en daarna gaat het nog harder te keer. Al die tijd is het erg broeirig en benauwd. Omdat er net als in de rest van Australie veel stroomleidingen boven de grond lopen is het risico aanwezig dat de stroom uitvalt en dat was ook in Denham het geval. Als de cycloon dan voorbij is blijft het “code rood” totdat men zeker weet dat er geen gevaar meer is voor de inwoners. Alle stroomleidingen dienen dus eerst gecontroleerd te worden om electrocutie te voorkomen. De SES (State Emergency Service) gaat dus als eerste op pad om een en ander te inspecteren alvorens “code blauw” of “all clear” wordt gegeven. Denham was de volgende dag  al weer van zowel water als stroom voorzien. In Carnarvon, net boven Denham, was dit na een week nog niet het geval dus kregen alle mensen flessen water uitgereikt en werden generatoren van heinde en verre aangesleept. Carnarvon is ook de plaats waar in WA de bananen worden geteeld. De hele oogst (bijna klaar om te oogsten) is door de cycloon vernietigd. Na herplanting duurt het ongeveer 18 maanden voordat er weer nieuwe vruchten zijn. Een grote strop dus voor deze boeren en om die reden is Carnarvon dan ook uitgeroepen tot “rampgebied”. Omdat de cycloon ook nog de richting uit zo komen waar we Pim en Mariette hebben uitgezwaaid besloten we maar wat verder het binnenland in te gaan. Wij hebben verder geen hinder ondervonden van de cycloon, alleen een paar druppels regen. Inmiddels is er een zeer zware cycloon over Vanuatu (ten oosten van Australie) getrokken en nog een iets minder zware in Noord-Oost Queensland, het gebied van Cape York waar we 2 jaar geleden zijn geweest. En dit ondanks het feit dat er voor dit jaar eigenlijk geen serieuze cyclonen waren voorspeld. Wij hebben een weekend doorgebracht in het plaatsje Boddington. Hier werd de jaarlijkse Rural Living Expo gehouden. Een soort jaarmarkt / braderie en voor zo’n klein plaatsje groots opgezet. Er waren o.a. demonstraties met paarden maar ook met sledehonden. Jawel, sledehonden echte huskies (en een paar andere soorten) ingespannen voor een soort driewieker fiets en step. En zonder sneeuw, maar gewoon in het bos dus. Natuurlijk waren er ook weer vele eettentjes en waarschijnlijk de oudste draaimolen ter wereld maar dat maakte de allerkleinsten niets uit, de meesten vonden het geweldig. Omdat het weer aan de kust weer wat was gekalmeerd zijn we weer die kant opgegaan. Met Pim en Mariette waren we richting Mandurah een paar plaatsjes voorbij gereden die we graag nog even wilden bekijken alvorens terug te gaan richting Fremantle. We hebben o.a. de Thrombolites bezocht. Dit is “familie” van de Stromatolites die wij in Shark Bay hebben. Ze zien er wel heel anders uit. De definitie van Stromatoliet volgens WikiPedia is als volgt: “Stromatolieten zijn een vorm van afzettingsgesteente dat vaak sterk gelaagd is en veel kalk bevat. Het ontstaat doordat cyanobacteriën het sediment invangen en vasthouden. Deze vormen vervolgens laag op laag op een wijze die vergelijkbaar is met de wijze waarop koraalriffen ontstaan. Stromatolieten behoren tot de oudste fossielen, en worden aangetroffen vanaf circa 3,5 miljard jaar geleden. In het Precambrium kwamen ze veel voor, maar tegenwoordig vindt men ze nog slechts gevormd in enkele speciale milieus, in het bijzonder op plekken waar het water zeer zout of alkalisch is. Reden daarvoor is dat in normale milieus een stromatoliet veel sneller door dieren 'afgegraasd' zou worden dan het opgebouwd kan worden”. Thrombolieten is eigenlijk het zelfde maar deze komen voor in minder zout en in zoet water. Onze volgende plaats van bestemming was Fremantle, niet zozeer om deze plaats te bezoeken maar meer als uitvalsbasis i.v.m. een aantal afspraken en de Telethon Mega Bingo. Telethon is een West-Australische organsatie die geld inzamelt op diverse manieren wat wordt gebruikt om het leven van kinderen en jonge mensen met beperkingen te verbeteren. Jaarlijks is er een grote 24-uurs inzamelingsactie en een paar maal per jaar de mega bingo. Er waren maar liefst 5100 mensen op af gekomen in een gebouw zoals de jaarbeurs. De zaal had immens lange rijen tafels en stoelen en grote schermen waar de nummers werden gepresenteerd. De bingo prijzenpot was ruim $130.000. De 1^e ronde begon al goed met 1 rijtje $200, 2 rijtjes $500 en volle kaart $1000. Dat was nog maar een binnenkomertje en liep vervolgens op tot $2000, $8000 en $30.000 voor een volle kaart! Je zult het maar winnen! We hadden uiteindelijk geen prijs maar Johan zat er we heel even dichtbij met zeker 10 nummers lang wachten op het juiste nummer (16) voor een prijs van $2000. Er was ook nog een z.g. deur-prijs van $2000 en dit alles voor bingo kaarten van $35 per stuk.  Je kon ook nog een auto t.w.v. $15.000 winnen bij de loterij maar hiervoor moest je wel nog lotjes kopen van $5 per stuk. Het evenement begon om 12 uur en was 15.30 uur afgelopen. Er was eten in overvloed te koop maar je mocht ook je eigen eten meenemen. Nou en dat hadden de meesten gedaan. Sommige hadden zoveel te eten, drinken en snoep bij daar zouden wij een week van kunnen doen! Het was een geslaagd evenement en voor herhaling vatbaar als we weer in de buurt zijn!

Klik hier voor de foto's van deze maand

Februari 2015

Ja alweer een maand voorbij gevlogen. Allereerst zijn we 2 weken in Denham geweest. Ons eigen huis is nog verhuurd dus we hebben 2 weken doorgebracht bij Oceanside Village. Toch bekend terrein dus. Er waren een aantal verbeteringen en vernieuwingen aangebracht zo dicht aan zee blijf je toch altijd onderhoud plegen! Alhoewel het er op het oog allemaal wel goed uitzag meenden wij toch een wat “mindere puntjes” te ontdekken maar hierbij hebben wij waarschijnlijk wel een extra kritisch oog en zullen het dingen zijn die de doorsnee vakantieganger niet zo snel zal opmerken. Toen we de 1^e avond even een frietje gingen eten en een hamburger bij cafe Azure bleek dat we al gespot waren. Ze hadden onze motorhome al voorbij zien komen. De eigenaren hadden hun zaak al voor ons te koop staan en zijn het nog niet kwijt en wij per 1 maart al weer 3 jaar. Ze lopen een beetje op hun tandvlees maar ze hebben besloten om maar wat vaker te sluiten en met vakantie te gaan. We hebben natuurlijk een beetje de toerist uitgehangen en bij vele mooie plekjes weer even wezen kijken. Ook zijn we nog naar Monkey Mia geweest. Wilanda had zich namelijk al helemaal verheugd op altijd een lekker ontbijtje: scrambled egss met zalm. Helaas! De uitgebreide ontbijtkaart was vervangen door een ontbijtbuffet. Op het menu stond verder alleen nog een croissant ham-kaas of een bacon en egg burger. Dat viel even tegen! Verder hebben we in Denham vele bekenden gezien en even bijgekletst. Wilanda is naar de handwerkclub geweest en we zijn beiden wezen bowlen natuurlijk. Ook werd door de huurder van ons huis nog een BBQ georganiseerd waarbij ze nog wat meer bekenden hadden uitgenodigd. We een beetje vreemd, een BBQ in je eigen huis, maar je hoeft niets te doen en een ander kookt en bakt. Wel makkelijk! Het was een gezellige avond. We hebben tevens wat overtollige spullen in de opslag gedaan in ons huis, het is verbazingwekkend hoeveel spullen je verzamelt onderweg. Op Valentijnsdag zijn we ook weer eens bij “The Old Pearler” wezen eten en hebben we weer onze favoriete sea-food platter genuttigd. De twee weken waren echt zo om, leuk om zoveel bekenden weer te hebben gezien. We weten nog niet wanneer we weer terug zullen keren maar in oktober 2016 moeten we in ieder geval Denham weer aandoen. Dan is het namelijk 400 jaar geleden dat Dirk Hartog voet op Australische bodem (het huidige Dirk Hartog Eiland) heeft gezet. En zoals bekend natuurlijk was dat de eerste VOC schipper die voet op Australisch grondgebied heeft gezet en daarvan bewijs heeft achtergelaten. Hij heeft namelijk een tinnen bord met en inscriptie achtergelaten op de noordpunt van het eiland. Dit originele tinnen bord hangt nu overigens in het rijksmuseum in Amsterdam.  In 1606 waren en ook al Nederlanders bij Cape York aan land geweest maar hebben daar geen bewijs van achtergelaten dit blijkt alleen uit de oude scheepsjournalen. Het moet een waar spektakel worden in 2016 dus we zullen zeker van de partij zijn! Van Denham zijn we weer naar Geraldton gereden voor de noodzakelijk boodschappen en vervolgens door naar de boerderij in Northampton. Hier was weinig veranderd dus we waren zo door het takenpakket heen, en konden we genieten van een heerlijke “roast” die Tim in de oven had klaar staan. Werd er zomaar weer voor ons gekookt. De volgende dag hebben we Tim en Margaret naar het vliegveld gebracht en was het weer onze taak om de boerderij te runnen! Deze keer moesten we ook op de honden Harry en Tolly passen. Het zijn 2 German Pointers in Nederland bekend als Duitse Staanders. Het zijn jachthonden en hebben veel beweging nodig. Gelukkig hebben ze hier de ruimte! Ze zitten achter alles aan wat hier niet thuis hoort maar de kippen, eenden en ganzen hier laten ze met rust. En ja op de boerderij kunnen er altijd onverwachte dingen gebeuren dat we een paar muizen hebben gevangen is nog tot daar aan toe. Maar dat je s’ochtends wakker word en de 2 paarden op de veranda staan is toch iets anders. Een emmer voer deed wonderen dus we hebben ze zo naar een poortje meegenomen terug naar de wei, maar het stockpaard ging niet door de kleine poort, daarvoor moesten we eerst de grote poort openmaken. En dan nog uit zien te vogelen hoe die nou in godsnaam uit de wei konden komen. We vonden al snel een openstaand klein poortje aan de zijkant van de tuin maar verder niets. De eigenaren maar gemaild dat we verder geen opening in de  omheining hadden gevonden of hun nog n idee hadden waar ze eruit gegaan konden zijn. Tja, dat antwoord kwam meteen, ze kunnen dat bewuste poortje openmaken! Er moest eigenlijk een touwtje om zitten! Volgende maand hebben we weer wat meer “reis-verhalen” te vertellen en ontmoeten weer “oude bekenden”.
Klik hier voor de foto's