October 2014

Op 1 oktober was het dan zo ver. Inge (oud collega van Wilanda) en John kwamen ons even opzoeken op de camping in Adelaide. Het was erg gezellig en typisch Nederlands met “echte” koffie en tom pouce. Natuurlijk werd er ook flink bijgepraat en niet geroddeld natuurlijk. Inge en John vertelden over hun avonturen in en indrukken van Australie. Ook wij hebben geprobeerd een en ander samen te vatten maar ja bijna 20 maanden reizen vat je niet samen in een paar minuten. De volgende dag hebben we in Adelaide de “Central Markets” bezocht. Een echte aanrader, er is zo veel lekkers te koop en allemaal vers. Zelfs nederlandse rookworst was verkrijgbaar. We konden ook weer niet te veel inslaan want over ongeveer een week gaan we de staatsgrens met WA weer over en dan mag je geen groente, fruit, aardappels honing etc. meenemen. Vanuit Adelaide was de route gepland naar het Eyre Peninsula maar omdat het tevens een lang weekend was besloten wij om voor 3 dagen te verblijven in het plaatsje Kadina. Een leuk plaatsje met verbazingwekkend veel winkels en genoeg geocaches om 3 dagen door te brengen. De route liep vervolgens naar Whyalla waar we op het caravanpark een huisje hadden geboekt om weer eens een opdracht te doen als “geheime klant” en de boel te inspecteren. Het was een mooi caravanpark direct aan het water alleen was het nogal stormachting weer dus iedereen zat binnen. Het huisje was basic maar verder alles wel in orde m.u.v. de bank die zag er niet uit en die zat voor geen meter! Onze route ging verder over het Eyre Peninsula waar we door wat leuk oude dorpjes zijn gereden. We hebben overnacht bij Pildappa Rock, een rots die lijkt op een grote golf een soort copy van Wave Rock in WA maar aanzienlijk kleiner. Van daaruit zijn we meer richting de kust gereden waar zich talloze mooie baaitjes en strandjes bevinden en bij een er van hebben wij ook overnacht. Het was immers al weer even geleden dat we de zee hadden gezien! Na nog wat meer mooie kustweggetjes  kwamen we aan in Ceduna. De laatste grote plaats in S.A. zo’n 500km van de grens van W.A. Hier hebben we onze laatste inkopen gedaan en tevens de score kaarten voor de Nullarbor Golf Links gekocht. Dit is ’s-Werelds langste golfbaan, 18 holes verspreid over ruim 1500km. Gelukkig mag je tussen de holes door je auto of camper gebruiken! De eerste 2 holes bevinden zich op de golfbaan van Ceduna (hole 1 en 18) maar de meeste bevinden zich naast de roadhouses langs deze lange route. Ideaal om de route op te breken en het geeft je de nodige beweging. De route van Ceduna naar Norseman (de 1^e “grote” plaats in W.A.) is ongeveer 1200km. Dit is de enige verbindingsweg aan de zuidkant van Australie en is heel bijzonder. Deze voert namelijk over de Nullarbor Plain (grote vlakte zonder bomen) en heeft het langste kaars-rechte stuk weg van Australie van bijna 150 km. Tussen in is niet veel meer dan een lege vlakte, wat roadhouses en wat uitzichtpunten. Maar mede door de golf links en wat geocaches onderweg hoef je je niet te vervelen! De verschillende “holes” voor het golf varieren erg in kwaliteit. Bij sommige staat het gras bijna een meter hoog en bij anderen is het redelijk goed onderhouden. De golfbaan in Kalgoorlie is een uitzondering. Daar moet je sowieso van te voren een tijd boeken om te mogen spelen en zijn er kledingvoorschriften. De baan in Kalgoorlie ziet er supermooi uit. Strak gemanicuurd grasveldje, dat hadden we nog niet eerder gezien! Toen we ons gemeld hadden en naar de 1^e hole werden doorverwezen moesten we even wachten op 2 groepjes die net aan hun rondje golf begonnen. We konden dus mooi even afkijken. De 2^e groep waren een aantal mannen die druk aan het inslaan waren en toen de 1^e afsloeg moesten we onze lach echt inhouden. Hij kwam zeker wel 5 meter ver, een afstand die wij beiden ruim voorbij gingen. We voelden ons dus nog niet zo slecht. Vanuit Kalgoorlie zijn via de wheatbelt (graan disctrict) richting Geraldton gereden waar we diverse afspraken hadden. De tandarts, service voor de camper en we wilden tevens ons kenteken van Qld overzetten naar WA. We hadden dit op internet opgezocht en dit zou eenvoudig kunnen. We zijn naar het kantoor van het Department of Transport gereden en hier werd dat bevestigd. We moesten de camper laten keuren en wegen en we kregen alle informatie mee voor wat betreft keuringsadressen en de weegbrug. We konden al 2 dagen later terecht voor de keuring en we zouden de camper dus vast laten wegen. In de ochtend hadden we de camper afgeleverd voor de keuring en we werden door geocaching vrienden opgehaald om bij hen thuis koffie te drinken en later hebben we broodjes gehaald die we aan de waterkant hebben opgegeten. Terwijl we daar zaten kwam er een telefoontje van het keuringadres, de camper was op zich technisch in orde echter te zwaar bevonden. Het maximaal toegestane gewicht was 6500kg en de camper was gewogen op 6450kg dus niets aan de hand dachten wij. Maar daar moeten wij dan zelf nog bij en dan ga we er overheen! We zijn dus weer naar onze geocaching vrienden gereden en hebben daar een en ander uitgeladen. Opnieuw naar de weegbrug en voila, 6050kg! Hiermee was men tevreden dus we kregen een certificaat mee en hiermee konden we ons WA kenteken ophalen. Vervolgens alles weer ingeladen en we moeten dus een aantal zaken uit de camper halen om te voorkomen dat we te zwaar blijven. Al met al een heel gedoe maar het voordeel is nu wel dat we geen jaarlijkse keuring meer hoeven te ondergaan en de wegenbelasting / wa verzekering is in WA ook nog eens bijna de helft goedkoper. In Geraldton hebben we nog een mooie nieuwe campeerplaats ontdekt. Toen we daar de 1^e keer aankwamen zater er wel een paar honderd zwarte kakatoes met rode staart. Ze schijnen vrij zeldzaam te zijn en je ziet ze dus niet vaak. Wij hadden dus geluk. Vanuit Geraldton zijn we weer langzaam gaan afzakken naar het zuiden want in November mogen we weer 4 weken aan de slag bij Hidden Grove Retreat waar we in mei / juni van dit jaar ook hebben gewerkt. We zijn in Perth nog even gestopt voor een gesprek met “Parks en Wildlife West Australie”. Men zoekt onder andere voor de diverse campings in de verschillende Nationale Parken namelijk hosts die mensen hun campeer plek wijzen en van informatie voorzien. Het gesprek verliep goed en ze willen ons graag hebben dus we hebben ons direct mogen aanmelden. We zien wel wat het ons brengt!

Klik hier voor de foto's van deze maand