De overdracht van Oceanside Village

Op maandag zijn we na het ontbijt op pad gegaan om de rest van de shopplinglist die we hadden opgekregen te gaan verzamelen. Douchegordijnen, 6 stuks van polyester. Overal natuurlijk alleen maar PVC, maar uiteindelijk gevonden. Al shoppende kregen we nog door: afvalzakken en faxrollen! Daarnaast moesten we nog onze gewone boodschappen doen bij de supermarkt, dus wij op naar Woolworths. De kar was zo gevuld, maar wat wil je als je elk potje peper en zout of fles azijn en olie weer moet kopen. Vervolgens nog even langs de dierenwinkel. We moesten namelijk ook nog garnalenstukjes meenemen voor ons zeeaquarium. Dit hebben we namelijk van de huidige eigenaren overgenomen. Daarna was het op naar de Good Guys. Dit is een soort Harense Smit waar we onder andere 10 waterkokers en een magnetron inkopen en nog wat zaken voor ons zelf zoals een keukenmachine, koffiezetapparaat, strijkijzer etc. Uiteindelijk was deze zaak vandaag eigenlijk Good Girls want we werden geholpen door een vriendelijke dame. Gezien de hoeveelheid die we kochten kregen we op elk artikel een paar dollar korting en zo kostte bijvoorbeeld de waterkoker nog maar A$ 10 i.p.v. de oorspronkelijke A$ 13. Na een kopje koffie konden we eindelijk op weg naar Denham. In Northampton zijn we nog even bij een bottleshop gestopt omdat hier een groot bord buiten stond waarop ons favoriete bier Emu Bitter werd geadverteerd: 2 dozen a 30 flesjes voor A$ 74 en we blijven als Nederlanders natuurlijk op de kleintjes letten. Vervolgens de reis voortgezet naar Denham. Gezien de rit van bijna 400 km onderweg nog even een stop gedaan bij het Billabong Roadhouse. In augustus waren we hier ook gestopt in de stromende regen, maar nu was het zeer zonnig en 28 graden. We wrijven het er nog maar even in! Bij het Overlander Roadhouse was dan “eindelijk” de afslag naar Denham, nog zo’n 125 km te gaan. Ongeveer 50 km voor Denham moesten we nog even stoppen voor een Emu moeder met 6 of 7 overstekende Emu kuikens. Een mooi gezicht! Helaas waren we te laat voor een foto eigenlijk moet je hier dus altijd het fototoestel paraat hebben. Net voor 5 uur reden we Denham binnen. Bij de rotonde links en na 200 meter doemde Oceanside Village op. Eindelijk “thuis”! We werden warm welkom geheten door Jason en Joanne en ze waren direct verliefd op onze auto. Zelf waren ze net overgehuisd naar villa 20 en wij kunnen zolang bivakkeren in villa 9 omdat de woning nog niet leeg was en nog niet schoongemaakt. Dit zou nog een paar dagen duren. Een kleine tegenvaller maar goed, we hebben wel voor hetere vuren gestaan.
Op dinsdag vroeg uit de veren en we zijn direct begonnen met het inwerkproces. Zowel via e-mail als via de website komen boekingen binnen en deze moeten ook in het “grote boek” en in het reserveringssysteem worden gezet. Niet moeilijk, maar je moet even de volgorde weten. Naast boekingen voor deze week hebben we ook al boekingen voor April en Augustus volgend jaar ingeboekt. In de loop van de dag zijn er nog een stuk of 5-6 telefonische boekingen binnengekomen en vanmiddag ook nog een “walk in”, dat is een voorbijganger die op zoek is naar accommodatie. Ook deze wist Jason te strikken waardoor vandaag wederom het bordje “NO Vacancies” (= VOL) opgehangen kon worden.
Tussen de bedrijven door zijn we nog “even” naar de Shire Office (gemeentehuis) geweest.
Toen we aangaven dat we ons kwamen inschrijven omdat we hier zijn komen wonen keken ze ons een beetje vreemd aan. Hier wonen ok, maar inschrijven….. daar hadden ze nog nooit van gehoord. We konden ons wel in het telefoonboek laten opnemen, dus dat hebben we dan ook maar gedaan. Tevens hebben we onze Australische rijbewijzen hier gelijk aangevraagd. Gelukkig is Nederland een erkend land qua rijbewijzen en hoeven we geen rijlessen etc. te volgen. Na het invullen van diverse formulieren en zetten van handtekeningen mocht eerst Johan achter de balie komen om allereerst een digitale foto te laten maken. Even met de rug tegen de deur en klik, klaar is de foto. Vervolgens met de billen tegen het bureau voor een ogentest. Geslaagd! Nu is dat niet zo moeilijk want de letters waren zo groot dat hij ze waarschijnlijk zonder contactlenzen nog kon lezen. Hierna was Wilanda aan de beurt voor de foto en de ogentest. Ook zij slaagde met vlag en wimpel! Daarna was het tijd om af te rekenen en vervolgens kregen we onze “voorlopige” rijbewijzen mee. De originele rijbewijzen volgen over een paar dagen. Bij de Shire hebben we ons gelijk aangemeld voor de bibliotheek (gratis) en voor de “Community Gym” oftewel de fitnessruimte. Voor A$ 55,- mag je je een jaar lang uitleven en je krijgt een eigen sleutel zodat je dus kunt komen en gaan wanneer het jou uitkomt. Een afspraak maken om te komen fitnessen dat is hier dus echt niet van toepassing. Vandaag kregen we ook nog onze eerste Australische post. Een echte Australische van het waterbedrijf en een aantal wenskaarten vanuit Nederland (en 1 uit Lith!) waarin we het beste worden toegewenst met onze stap. Erg leuk dat hieraan gedacht is, gewoonweg verrassend! Een van de enveloppen had een groene sticker achterop: “Opened by Australian Post for Inspection by Customs” oftewel door de post geopend om door de douane geïnspecteerd te worden. Alle binnenkomende post wordt namelijk gescand en als men iets vreemds ziet dan wordt de enveloppe geopend. Op zich zat er niets vreemds in, alleen de kaart had een verdikking (3D-kaart) wat dan als mogelijk “verdacht” wordt gezien. In de kaart zat nog een extra informatieblad van de douane gevouwen. Ook weer bijzonder, zeker als je dit al direct bij de eerste zending aantreft.
Woensdag zijn we wederom begonnen met het schoonmaken van de villa’s van de vertrekkende gasten. Rond 10 uur waren we klaar met alle villa’s op 2 na, maar die gasten waren nog niet vertrokken. Tijd om dan maar alvast het zwembad te stofzuigen en het filter schoon te maken. Vervolgens de BBQ’s schoongemaakt. Na deze taken volbracht te hebben konden we de laatste 2 villa’s schoonmaken. Na de lunch hebben we voornamelijk reserveringen in de verschillende systemen ingevoerd en daarna was het inmiddels al weer tijd om de eerste nieuwe gasten te ontvangen. Er meldde zich ook nog een dame die een brochure kwam brengen van allerlei linnengoed. Wij hadden beiden inmiddels al opgemerkt dat redelijk wat aan vervanging toe is en er zeker niet teveel voorraad van een en ander is dus we hebben maar gelijk een afspraak gepland voor de volgende ochtend voor een uitgebreide informatiesessie. Op de valreep nog 2 walk-ins en wederom kon het bordje NO Vacancies worden geplaatst. Daarna nog even de dagafsluiting en de dag was alweer voorbij!
Donderdag was een “big day”. Er moesten maar liefst 11 villa’s van de 22 worden schoongemaakt en dat gebeurt zelden zegt men. Er was dus versterking ingeroepen van Stef, een jongedame die regelmatig helpt met schoonmaakwerkzaamheden en ook het drukwerk verzorgt. Tussen de bedrijven door heeft Johan nog een flink aantal formulieren moeten invullen, voor diverse toeleveranciers. Ook de vertegenwoordiger van het linnengoed stond keurig op tijd op de stoep en we hebben onze wensenlijst doorgegeven. Nu maar afwachten met wat voor een spetterende aanbieding ze gaat komen. Vervolgens hebben we nog tweemaal voor VVV gespeeld. Een tweetal gasten kwam advies aan ons vragen en precies over plaatsen waar wij zelf ook waren geweest dus we konden ze goed van advies voorzien. In de middag waren we weer druk in de weer met de reserveringen en inchecken. Geloof het of niet maar er zaten nu zelfs al reserveringen bij voor juni en juli 2010. Een van de stellen die vanochtend advies hadden gevraagd kwam ons nog even bedanken voor de adviezen ze hadden een “wünderbare” (Zwitserland) dag gehad. Ze wilden zelfs weer advies: morgen wilden ze naar Exmouth en vroegen ons naar 2 overnachtingadressen. Een er van hadden we zelf in juli aangedaan, maar was nogal een groot park en ze wilden liever iets kleiner. Dat hebben we weer op internet opgezocht en uiteindelijk hebben we het park in Exmouth gebeld voor hun reservering. Donderdagavond hebben we flink doorgewerkt. Eerst hebben we gezamenlijk de tarieven voor April 2009 – Maart 2010 vastgesteld (ja ja het blijft vooruit denken). Wilanda heeft vervolgens het grote reserveringenboek bijgewerkt met o.a. de vakantieperiodes en soort villa. Johan heeft vervolgens nog een stapel formulieren ingevuld.
Op vrijdag wederom de schoonmaak ronde gemaakt en toen was het eidnelijk zover! De overdracht van het bedrijf. Om 14.30 uur belde de settlement agent dat het voor elkaar was en waren wij de nieuwe troste eigenaren van Oceanside Village. Tevens nog even de Eftpos terminal geinstalleerd. Dat is een soort pinapparaat waarbij men met zowel credit card als pinpas bij ons kan afrekenen, niet onbelangrijk natuurlijk.
Op zaterdagochtend hadden we de eerste tegenslag. Zowel de telefoon als het internet lag er uit. Wel lekker rustig dus, maar niet goed voor de business. Johan dus direct druk in de weer om met Telstra (de Australische KPN) te bellen. Helaas, er was niets aan te doen. Maandag waren we weer aan de beurt. 24 uurs service, hoezo? Het bleek dat de telefoonaansluiting van de oude eigenaar was afgesloten en onze nieuwe aanvraag vrijdag niet meer was verwerkt, dit stond voor maandag op de planning. Na al dat getelefoneer waren de villa’s bijna allemaal schoongemaakt en heeft Johan ook voor de eerste keer het zwembad gestofzuigd. Nou ja stof, zand dan! Gelukkig haalde de oude eigenaar met zijn laptop en draadloos modem de e-mails van de boekingen op en konden we deze toch vastleggen. Verder bleef het inderdaad rustig het weekend. De pechdag was nog niet over. Zaterdagmiddag zette Johan de laptop uit en vervolgens was deze met geen mogelijkheid meer aan de gang te krijgen. We hebben nu een laptop (langzaam maar hij doet het) van Henk die ook de kamelen tochtjes hier in Shark Bay doet en tevens de reddende engel op gebied van computers is. Hij is ook Nederlander zit er al van af 1984 en heeft nogal moeite met Nederlands dus alles gaat in het Engels!
Op zondag hebben we voor het eerst alles gedaan zonder hulp van de oude eigenaren. Omdat Australiërs schijnbaar ook graag op zondag uitslapen konden we nog niet in alle vroegte aan de schoonmaak van de bungalows beginnen. We zijn dus maar eens begonnen bij het washok. Volgens ons was hier al een tijdje niet meer schoongemaakt en ons werk was niet voor niets! Onder de wasmachines vonden we zowaar 2 x een dollarstuk. Mooi meegenomen! Nadat we hiermee klaar waren konden we aan de villa’s beginnen. Een paar uur later zaten we voldaan van de door ons geklaarde klus even lekker op het strand uit te blazen en te kijken naar het kite-surfen. Dat gaat wel hard trouwens! Zo hebben we een eerste drukke en bewogen week afgesloten, maar wel met een heel goed gevoel. Het is hier echt, maak je niet druk het komt wel weer goed! Gezien de PC en internet perikelen moeten jullie het nu even zonder foto's doen. Deze volgen z.s.m.