De eerste week Downunder

Na een korte nachtrust waren we maandag al weer redelijk vroeg op pad. Om 13.00 uur stond namelijk de eerste afspraak al weer gepland met onze accountant Peter. Hiervoor moesten we met de trein naar Fremantle. Na wat bijgepraat te hebben moesten er weer de nodige papieren worden ondertekend. Vervolgens met de trein terug naar Perth waar we op een terras aan de Swan River eerst maar even onze dorst hebben gelest en vervolgens wat gegeten. Dit alles bij een aangename temperatuur van zo’n 30 graden.
Op dinsdagochtend werden we al voor 8.00 uur wakker gebeld door Ian Peacock onze settlement agent, zeg maar de notaris die de overdracht van het bedrijf coördineert. Het bleek dat Peter niet alle papieren had ontvangen dus wij naar Ian voor nog wat meer handtekeningen. Vervolgens hebben we de betaling georganiseerd voor de auto, en een cheque (ja zo gaat dat hier) voor de “stamp duty”, te vergelijken met onze overdrachtsbelasting, voor de aankoop van Oceanside. Dit moet namelijk betaald worden voordat men verdere stappen gaat ondernemen voor de overdracht. De rest van de dag hebben we in de stad doorgebracht, voornamelijk i.v.m aanschaffen van diverse benodigdheden. Het 2e telefoontje dinsdagochtend vroeg was van de quarantaine inspecteur van het vliegveld. De Boab noten welke we hadden achtergelaten voor inspectie zouden worden vernietigd. We kregen wel ons geld terug omdat ze deze in principe direct hadden moeten vernietigen en niet mee hadden mogen nemen voor verdere inspectie. Toch vreemd; je neemt een Boab noot mee vanuit Australië naar Nederland, maar deze mag vervolgens het land niet meer in. Wellicht ook weer niet zo vreemd als je weet dat wij de quarantaine inspecteur eerst hebben moeten uitleggen wat voor soort noot het was. Wij kunnen dan wel zeggen dat deze uit Australië komt maar daar neemt men dan geen genoegen mee. Dat Boab bomen alleen in Australië voorkomen kan de quarantaine inspecteur natuurlijk niet weten, ze staan namelijk wel ruim 3000 km bij Perth vandaan! Maar we wisten dat het risico er in zat en niet geschoten is altijd mis.
Woensdag hebben we een “simpel” ontbijtje gehad in het hotel. Niet echt om over naar huis te schrijven, met mogelijkheden te over om de hoek dus gelijk ook de laatste keer. Daarna naar de Outlet stores waar we ook nog wat hebben geshopt.
Donderdag moesten we opnieuw naar Ian om kopieën van onze paspoorten te laten maken. Het hebben van afwijkende doopnamen en roepnamen roept hier verwarring op dus we moesten hiermee aantonen dat Johannes en Johan en Wilhelmina en Wilanda dezelfde personen zijn….. Daarna zijn we nog naar Kings Park gegaan om de fauna en flora opnieuw te bekijken. In juni van dit jaar was alles zo’n beetje uitgebloeid en nu was het een ware bloemenpracht. Nu hebben we diverse mooie bloemen en vogels gezien. Vervolgens nog even op het gras uitgerust om vervolgens naar Melville af te reizen voor het ophalen van onze nieuwe auto. Eerst met de trein naar Fremantle en vervolgens met de bus naar Melville. Een trip van ongeveer een uur en dat voor ongeveer Eur 1.75 p.p. De Landcruiser stond al te blinken en nadat de verzekering ter plekke was geregeld gingen we eindelijk onze nieuwe voiture bekijken. Alles zat er op en er aan zoals besteld en vervolgens op naar het “service department” voor een kennismaking. Niet dat we hier veel zullen komen i.v.m. de afstand maar dit hoort er nu eenmaal bij. Eindelijk konden we dan gaan rijden! Op naar Perth. En hij rijdt als een trein!!
Vrijdag hadden we weer een afspraak bij Peter (accountant) om 11.00 uur, maar we werden pas om 10.30 uur wakker. Peter snel gebeld,”no worries mate” was het antwoord en eerst maar een broodje gehaald (overigens in de regen, maar nog steeds 25 graden) en vervolgens naar Fremantle met de auto. Omdat Peter nog even bezig was zijn we eerst inkopen wezen doen, deze keer benodigdheden voor Oceanside Village. We hadden namelijk van de huidige eigenaren al een lijstje doorgekregen: 10 waterkokers, lakens, tafeltennisbatjes, douchegordijnen en wijnglazen. Vervolgens de laatste zaken met Peter doorgenomen en onze spullen die we daar hadden gestald voor ons vertrek naar Nederland weer meegenomen. Onderweg naar Perth eerst maar eens even getankt. En ondanks dat benzine hier goedkoop is lukte het ons toch om bijna A$ 170,- te tanken, maar ja er ging dan ook wel ruim 115 liter in de 134 liter tank (ongeveer A$ 1.40 per liter). Met de huidige koers 1 Euro is 2 A$ (in Augustus nog 1 Eur = A$ 1.65) is dat natuurlijk heel goedkoop maar volgende week gaat de prijs van benzine met 10 dollarcent naar beneden en men spreekt zelfs al over prijzen van onder een dollar, zoals nu al in Sydney het geval is.
Natuurlijk moeten we niet blijven omrekenen, we wonen nu hier en moeten dus in A$ denken, maar het is wel een beetje “leedvermaak”. Keerzijde van de medaille is wel dat het inkomen omgerekend natuurlijk ook lager wordt, dus we beginnen dan maar om dat niet meer om te rekenen! Op zaterdag zijn we naar Midland gereden. Twee maanden geleden hadden we in Geraldton namelijk houten tuinmeubels gezien, gemaakt van gebruikt hout van afgebroken huizen. Deze zagen er mooi en degelijk uit en wij vinden deze wel bij Oceanside Village passen. De firma die deze maakt en verkoopt zit in Midland. We hebben hier rondgekeken en de nodige maten opgenomen. De man die ons te woord stond gaf aan dat een nieuw restaurant in Shark Bay deze van de week ook had opgehaald dus daar gaan we volgende week zeker even kijken. Ze zijn bijzonder van vorm en uitstraling, maar wel zwaar dus we willen even in de praktijk zien en horen hoe dit bevalt. Vervolgens hebben we de Swan Valley route gereden, een toeristische route door Swan Valley, waar ook heel veel wijnhuizen zitten. Bij een paar (kleine)wijnhuizen gestopt en wat wijn geproefd. Als eerste bij Talijancich waar we in 2004 ook al wijn kochten. De wijn stond ons deze keer niet aan maar de port des te meer. In de winkels valt het niet mee om rode (ruby) port te vinden dus deze hebben we maar gelijk ingeslagen. Helaas voor ons had men alleen maar 1.5 liter flessen. Vervolgens zijn we nog gestopt bij Italian Vino. Een klein Italiaans mannetje dat in 1958 was geëmigreerd naar Australië en zich nu bezig hield met het maken van wijn en verbouwen van diverse gewassen. De proeverij vond plaats in een oude boerenschuur en je kon gewoon zelf inschenken. De Merlot smaakte prima hier en voor A$ 9,- voor een fles van 2 liter kun je je ook geen buil vallen maar helaas moeten we nog heel veel bagage meesjouwen in onze auto dus we hebben niet al te veel ingeslagen, maar we komen hier morgen weer langs op weg naar Geraldton, dus mochten we nog plaats hebben……
Eenmaal terug in Perth hebben we onze bagage weer een beetje gereorganiseerd, met al die aankopen die we hebben gedaan was dat wel nodig.
Zondag zijn we op ons gemak van Perth naar Geraldton gereden. Onderweg hebben we nogmaals een tussenstop gemaakt bij Greenough Historic Village, waar we in juni van dit jaar ook zijn gestopt. Hier hebben we onze eerste PR activiteiten t.b.v. Oceanside Village ondernomen. Met de manager aldaar hebben we vorige keer ook gesproken. Hij is ook een “business migrant” (een lotgenoot dus) en hij heeft geeft in het bezoekerscentrum ook toeristische informatie. Hij herkende ons nog en we gaven aan dat we in Denham een bungalowpark hadden gekocht. Hij wilde graag reclame voor ons maken dus we hebben hem vast een stapeltje visitekaartjes toegestopt en benadrukt dat hij ook vooral op de website moest kijken. Volgende week sturen we folders op en mogelijk komt hij ons bezoeken (werkbezoek!) in februari of maart. Baat het niet dan schaadt het niet!
Oh ja, nog even dit: Hier is de klok afgelopen nacht een uur vooruit gezet en in Nederland een uur achteruit. Het tijdsverschil is nu dus +8 uur!
Aan de rechterkant kun je nu ook een link vinden naar alle foto’s vinden van vorige week, onze afscheidsweek van Nederland zullen we maar zeggen…..

Afscheid van Nederland

Dat de tijd voorbij vliegt is weer eens gebleken.
Toen we 16 augustus weer in Nederland aankwamen dachten we: nog 2 maanden voor we weer vertrekken, dat is lang, maar ze waren zo voorbij. De laatste 2 maanden hebben we veel mensen nog een laatste keer ontmoet voordat we definitief vertrokken. De laatste week was helemaal druk. Men had echter zoveel medelijden met ons dat we de laatste week niet 1 keer zelf hebben hoeven koken. Op maandag zijn we wezen eten met Gerard, op dinsdag bij Brigitte vd Aa thuis, op woensdag met de overburen wezen eten, op donderdag bij Karin Heijl en op vrijdag met de familie Princee wezen wokken ter gelegenheid van hun 47 jarig huwelijksjubileum, waarbij spontaan nog een club van “Wijze Mannen” is opgericht. In de laatste week hebben de Fiat Punto ook nog verkocht aan Jolanda en Maurice. De laatste week stond zeer zeker ook in het teken van “nog even komen aanwaaien” en de verhuizing. We hadden zelf al bijna al het “klein spul” ingepakt en op woensdag kwamen de mensen van De Haan verhuizingen de meubels etc. demonteren en inpakken. Ruim voor 08.00 uur waren ze aanwezig en er werd zeer snel en efficiënt ingepakt. Rond 14.00 uur waren ze al klaar. Op donderdag kwam men de container laden. Weer was men om 08.00 uur aan de slag en rond 10.00 uur was de klus geklaard. Nadat de container in aanwezigheid van ons definitief verzegeld werd ging deze direct naar de haven in Rotterdam. Doordat de verhuizers zo vroeg klaar waren gaf ons dit alvast extra ruimte om alvast aan het schoonmaken te beginnen, nadat we op maandag de bovenverdieping al volledig chemisch hadden gereinigd met behulp van Dorothé. Na het eten bij Karin zijn we een laatste keer gaan kaarten bij de Sleutel. We hadden gezorgd voor een kleine traktatie bij de koffie. Of het daar aan lag weten we niet maar het was volle bak deze keer! Op vrijdag hebben we samen met Riet het laatste gedeelte schoongemaakt en was het hele huis weer spic en span.
De familie had aangeboden om ons op zaterdag te gaan uitzwaaien op het vliegveld (al was het maar om zeker te weten dat we weg waren….). Daar we niets meer in huis hadden verzamelden we voor een laatste keer bij de Sleutel voor een kopje koffie. Peer en Brigitte kwamen ons thuis ophalen, maar omdat zo’n X5 maar een klein autootje is moest er 2x worden gereden voor de bagage. Naast de familie was ook “VC de Vrolijke Noten” goed vertegenwoordigd bij de Sleutel evenals Tineke en Toon. Deze keer hadden Tineke en Toon voor een verrassing gezorgd: Een petitfour met de toepasselijke tekst “Houdoe” er op. Erg leuk, Toon en Tineke nogmaals bedankt! Na de koffie was het tijd voor afscheid van de achterblijvers waarbij er hier en daar wel een traantje werd gelaten. We waren ruim op tijd in Düsseldorf dus nog tijd voor een kop koffie. Bij het inchecken hadden we weer pech…… We kregen voor het traject naar Dubai een upgrade naar de First Class!
Hierna afscheid genomen van Miriam, Peer, Laurie en Carolien en met de rest van de famlie nog even een klein hapje gegeten. Hierna tijd voor afscheid met wederom hier en daar een traan (nee hoor hier gaan we geen grappen over maken!). Daarna zijn we maar gaan instappen in “onze” First Class. Wat een luxe! Stoelen die plat kunnen als een bed en nog meer eten dan in de Business Class en niet te vergeten: Dom Perignon champagne! We hebben er maar van genoten want dit was waarschijnlijk eenmalig! Helaas vloog het vliegtuig hard want we waren in maar net 5.5 uur in Dubai, terwijl dit normaal toch 6.5 uur is. Vervolgens in Dubai gewacht op de aansluiting naar Perth. Geen upgrade deze keer, maar wel weer een hele goede verzorging! Mooi op tijd geland in Perth en de immigratie ging snel deze keer, ook al moesten we deze keer door de quarantaine inspectie i.v.m. onze meegebrachte drop, schelpenkettingen en Boab noten. Alles mocht mee met ons, maar de Boab noten moesten nog verder worden geïnspecteerd en als het goed is worden deze nagestuurd. Voor de eventuele toekomstige bezoekers: Drop importeren mag dus, maar wel aangeven!
Vervolgens een taxi naar het hotel. Dit viel nog niet mee met zoveel bagage maar gelukkig stond er een Toyota Avensis Verso waar alles, inclusief wij zelf, in paste.
Bij het hotel keken ze hun ogen uit met zoveel bagage….
Oh ja, dit willen we jullie natuurlijk niet onthouden: het is hier zo’n 30 graden :-)
Klik hier voor alle foto's bij dit bericht: http://picasaweb.google.nl/xc70br/AfscheidVanNederland