Deze maand begon slecht met het bericht uit Australië dat ze onze medische gegevens toch echt kwijt waren. Zucht…., het trackingnummer opgevraagd en doorgegeven, maar ja ze hadden het toch echt niet. Tja, wat nu in overleg met de keuringsarts, zouden alle gegevens opnieuw opgevraagd moeten worden en dan bij hem langs komen om opnieuw de keuring te doen. Dit zou toch zeker een vertraging van 2 maanden gaan betekenen. Jennifer Hay, (van Live Downunder) die ons met alles begeleid zou alsnog het via haar contacten proberen om te informeren of het niet op de verkeerde plaats terecht gekomen was. En ja hoor via haar collega Emanuel kwam het verlossende telefoontje; alles is terecht! Wat een opluchting, werkelijk iedereen was blij, Jennifer, de keuringsarts en wij niet in de laatste plaats.
12 april hadden we weer een etentje met “the sisters”, deze keer was het in de verdwaalde kogel in Heusden. Het was supergezellig en we waren voor de overige gasten met zijn zessen waarschijnlijk goed aanwezig. Maar we hebben veel gelachen, heerlijk gegeten en gedronken. De sleutelwoorden waren deze avond toch echt pyjama, met de bus, en hoeveel keer…..?
Bertus en Carin (zus van Johan) zijn op controle geweest bij de cardioloog en Bertus mag zo vlug mogelijk met therapie beginnen om conditie op gaan bouwen. Bij Carin was alles in orde, (de assistent had ongewild voor onrust gezorgd) maar een uitgebreide check-up is natuurlijk nooit weg. Carin en Wilanda gingen zeer blij bij de cardioloog vandaan, wat verwonderde blikken van de mensen in de wachtkamer te weeg bracht. Maar wij hadden dikke pret, het teveel betaalde parkeergeld gunde Carin de gemeente ’s-Hertogenbosch van harte!
We hadden enkele dagen van de weekenden bij vrienden doorgebracht waarbij Wilanda tot 2x toe bijkans een rolberoerte kreeg bij de mededeling dat we uiensoep c.q. bonenschotel aten. Om later niet nog eens voor zulke verrassingen te komen staan laat alle uien/prei, bonen en paprika weg uit recepten want deze zijn voor Wilanda uit den boze. Buiten het feit dat Wilanda er meteen erg ziek van word is het ook voor de gastvrouw/man, die zo wellicht voor het blok gezet word, erg vervelend.
In eerste instantie dachten we nog, Theo en Anja maken een grapje want we hadden toch gezegd waar Wilanda niet tegen kan. Maar niets bleek minder waar, het was echt! Help, maar gelukkig hadden ze voor Wilanda nog bloemkoolsoep. Het hoofdgerecht bief …..met aardappelkroketjes, diverse salades was werkelijk jammie, jammie. En het toetje zou in een restaurant niet misstaan! Theo, Anja, en de mopperende en altijd op elkaar vittende dochters Carlijn en Myrte bedankt.
Een ander weekend zijn we naar Mirjam en Leo gegaan. Mirjam had ons mee genomen naar het Zuiderzee museum, zij werkt daar en voor ons was het natuurlijk geweldig een privé gids. We zijn alleen naar het buiten museum geweest want toen we daar weggingen was het al half zes, sluitingstijd, de tijd was werkelijk om gevlogen. Dus voor een ieder die daar nog eens heen wil gaan, het is zeer zeker de moeite waard, maar neem er zeker 1 dag de tijd voor. Ook oude ambachten werden er uitgeoefend zoals bezems maken en paling/haring roken. Wij hadden nog nooit een gerookte haring op maar deze is echt het proberen waard. Weer terug in Blokker ging Mirjam koken en toen slik, zag Wilanda 2 potten witte bonen. Oeps, dat gaat niet dus Leo en Johan vlug naar de super voor een alternatief voor Wilanda, het werd pasta met zalm. Na goed gegeten te hebben, Johan vond het geweldig een bonenschotel, dat is iets wat hij thuis nooit krijgt, gingen we weer huiswaarts. De volgende dag hebben we een bezoek gebracht aan Bea en Marius en hun zonen Ruben, Tejo en Stefan. Ruben had net een paar maanden stage gelopen in Antwerpen als CAD-tekenaar, dus even horen hoe een en ander gegaan was. Tejo had een gezellig feestje gehad in Kampen waar hij was blijven slapen en waar de zondag gebruikt was om de boel een beetje te “cleanen”. Stefan heeft ons nog wat goochel trucs geleerd, mocht het met de ambitie leraar Engels niets worden dan kan hij er altijd nog voor gaan om goochelaar te worden. Hij kan die trucjes met kaarten echt goed. ’s-Avonds hebben we heerlijk gewokt en na nog een lekker bakkie met appeltaart (W) gingen we weer naar huis. Ruben zag dat 1 van de voorlampen kapot was dus eerst naar de benzinepomp om de lamp te verwisselen. Dat bleek helaas niet zo makkelijk te gaan, de andere lampen daar konden we goed bij maar net die ene niet. Uiteindelijk met kapotte lamp naar huis gereden en de volgende dag naar de garage om de lamp te laten vervangen. Dat het niet zo eenvoudig was bleek wel uit de rekening 34 € waarbij het bedrag voor de lamp ongeveer ⅓ was.
De laatste paar dagen van april hebben we door gebracht in Barcelona. Eerst 2 dagen de stad verkend en daarna 2 dagen naar het circuit voor de Formule 1. Nog een dag rustig aan en daarna weer terug naar Nederland. We begonnen de eerste 2 dagen met een tour door de stad met een “hop on – hop off” bus tour. De gemakkelijkste manier om een goede indruk van Barcelona te krijgen. Donderdag was de eerste stop bij het Park Güell waar we onze ogen uitkeken naar al dat mozaïek en heerlijk gewandeld hebben in het door Gaudi aangelegde park. ’s-Middags zijn we uitgestapt bij het historisch dorp van Barcelona “Poble Espanyol”. Een groot park met allemaal huizen uit verschillende delen van Spanje die hier bij elkaar gebracht zijn (een soort openlucht museum Arnhem). We hadden audiofoon gehuurd zodat we met de plattegrond meteen wat historie en wetenswaardigheden meekregen. We hebben hier de hele middag doorgebracht waarna we bij La Fonda (een goede aanrader van Bea en Marius) hebben gegeten. Je moet als je pech hebt wel even in de rij buiten staan wachten maar het is zeer zeker de moeite waard. Vrijdags eerst met de bus de berg omhoog en daarna met het kabelbaantje naar beneden vervolgens het groene (verste) gedeelte van de bustour gedaan. Daarna op naar de Casa Mila van Gaudi. Een huis waar werkelijk niets recht is (de evenwichtsorganen van Wilanda hadden er moeite mee), maar wel een zeer kunstig gebouwd huis. Hier komen natuurlijke vormen in alles terug. Voor het mozaïek was zowel tegels, porselein als glas gebruikt. Het schoorsteen op het dak, door de vorm zie je er niet gelijk dat het een schoorsteen is, met zijn mozaïek van champagneflessen is dan ook wel heel apart. Het weekend stond in het teken van de Formule 1. Op weg daarna toe hebben we in de volle trein ook nog het door vele voor gewaarschuwde ‘zakkenrollen’ van dichtbij meegemaakt. Consternatie alom toen een man bij ons in de coupe merkte dat zijn portemonnee verdwenen was. Een sluiting met klittenband halverwege je bovenbeen is nu ook niet echt ideaal maar toch, van andermans spullen afblijven is niet voor iedereen gemeengoed helaas! Vanaf het perron was het nog een stukje lopen naar het circuit van Catalunya. Gezien de drukte was het gewoon met de stroom mee en je komt er vanzelf. Het moet gezegd worden, politie genoeg op de straten en ook die waarschuwden met: Geen rugzakken op je rug maar voor je houden met de sluitingen naar je toe. Dat zegt toch wel wat… Op het circuit was het gezellig nog niet echt topdrukte maar dat is het met de training toch nooit, maar wel gezellig. Alle Spanjaarden zingen en roepen Alonso, Alonso, etc. Ze gingen helemaal uit hun dak toen Alonso de snelste trainingstijd leek neer zetten, maar dat werd snel minder toen als allerlaatste Raikkonen hem op het nippertje voorbij ging. Zaterdagavond zijn we nog bij de Font Magica geweest, oftewel de Magische fontijn. Een waterspektakel op muziek. Zondag vroeg op pad want je bent wel uurtje onderweg en aangezien het gisteren al een hele drukte was op het perron was de verwachting voor vandaag niet minder. We waren gelukkig goed op tijd want een broodje bestellen in ‘n tentje in het dorpje viel nog niet mee. Want minstens 4 mensen moeten toch wel bezig zijn voor 1 broodje. Efficiëntie is iets waar ze daar nog nooit van gehoord hadden. We hadden een mooie en op sommige momenten ook wel spectaculaire race. Maar wat we helemaal niet verwacht hadden was de slechte verliezers mentaliteit van de Spanjaarden. Nadat Alonso uitgevallen was keken wij onze ogen uit! Gisteren was het nog Alonso, Alonso ect wat er gezongen werd en nu; direct nadat hij uitgevallen was werd het stil en stond het merendeel van de Spaanse Alonso aanhangers op en vertrok! Werkelijk waar, ze gingen direct weg en van de Spaanse aanhangers die bleven zitten trokken vele het Alonso t-shirt uit en gingen in een ander t-shirt de race verder volgen. Vol verbazing hebben wij dit samen met 2 Engelsmannen die naast ons zaten gade geslagen. Na de race die gewonnen werd door Räikkönen zijn we weer teruggegaan naar Barcelona. Maandag nog een rustig dagje gehad in Barcelona. Omdat alle rondleidingen voor Grand Theatre del Liceu voor de hele dag uitverkocht waren, het Palau Güell gesloten was en het weer iets minder was dan in het weekend hebben we ons zelf maar getrakteerd op een uitgebreide Spaanse lunch voor verrassend weinig geld in de haven van Barcelona.