
De uitslag van het bloedonderzoek van Duuck is bekend, hij mag mee. Nu is de volgende stap contact leggen met het ministerie van vee & export om daar met alle papieren van Duuck heen te gaan zodat zij dit kunnen controleren en hem aanmelden om de benodigde papieren voor de export in orde te kunnen maken. Daarna kunnen wij een quarantaine ruimte reserveren in Perth. Voor ons zelf is het bewijs van goed gedrag binnen gekomen en de keuring inmiddels achter de rug. Nu nog even (ahum) wachten voor we daar iets van horen.
Carnaval zijn we zaterdag goed begonnen, we moesten tenslotte het startnummer voor de optocht ophalen. Het was laat geworden, maar ja de gebakken eieren smaakten goed en de foto’s die door “de vrolijke noten fotograaf” Kim gemaakt zijn geweldig …….. Zondag met de optocht was het gelukkig droog maar wel koud, de eerste hindernis hadden we al op weg naar de start. Het middelste wiel ging dwars staan, m.a.w. totaal verbogen. Dus halverwege gingen we naar huis om de gereedschapkist te halen en weer bij de wagen werd het door Leo eronder uit gehaald. Hierna Johan weer op zijn John Deere en op naar de start. Onderweg werden de uitgedeelde dukaten door menigeen met smaak verorberd! We werden 7e van de 11 wagens, een goed resultaat vonden wij tussen al die immens grote (gekochte) wagens.
’s-Maandags hadden we een dagje vrij en gingen we naar Bertus (Johan’s vader), die met hartklachten in het ziekenhuis ligt, verslag brengen van de carnaval in Maren. Dinsdags was het weer “klootschieten”, dan gaan we met clubjes vanaf ’t Wild, al voetballend met een rugby bal naar Maren-Kessel. Het is dan de bedoeling dat daar waar de rugbybal na de eerste aftrap door prins carnaval terecht komt de tweede trap gedaan wordt etc. etc. In de praktijk betekend dit dus via sloten, weilanden en andere obstakels, geheel onder de bagger aankomen in residentie “de Sleutel”. Diegene die met de minste trappen op het eindpunt is gearriveerd heeft gewonnen! We kunnen iedereen vertellen dat we niet weten wat leuker is, meedoen of kijken naar diegene die aan het prikkeldraad blijft hangen of naar iemand die languit in de modder valt.Bertus is ondertussen weer thuis in afwachting van een oproep vanuit het UMC voor verder onderzoek i.v.m. een operatie om vijf omleidingen te krijgen. Rustig afwachten is voorlopig het devies.
Carnaval zijn we zaterdag goed begonnen, we moesten tenslotte het startnummer voor de optocht ophalen. Het was laat geworden, maar ja de gebakken eieren smaakten goed en de foto’s die door “de vrolijke noten fotograaf” Kim gemaakt zijn geweldig …….. Zondag met de optocht was het gelukkig droog maar wel koud, de eerste hindernis hadden we al op weg naar de start. Het middelste wiel ging dwars staan, m.a.w. totaal verbogen. Dus halverwege gingen we naar huis om de gereedschapkist te halen en weer bij de wagen werd het door Leo eronder uit gehaald. Hierna Johan weer op zijn John Deere en op naar de start. Onderweg werden de uitgedeelde dukaten door menigeen met smaak verorberd! We werden 7e van de 11 wagens, een goed resultaat vonden wij tussen al die immens grote (gekochte) wagens.
’s-Maandags hadden we een dagje vrij en gingen we naar Bertus (Johan’s vader), die met hartklachten in het ziekenhuis ligt, verslag brengen van de carnaval in Maren. Dinsdags was het weer “klootschieten”, dan gaan we met clubjes vanaf ’t Wild, al voetballend met een rugby bal naar Maren-Kessel. Het is dan de bedoeling dat daar waar de rugbybal na de eerste aftrap door prins carnaval terecht komt de tweede trap gedaan wordt etc. etc. In de praktijk betekend dit dus via sloten, weilanden en andere obstakels, geheel onder de bagger aankomen in residentie “de Sleutel”. Diegene die met de minste trappen op het eindpunt is gearriveerd heeft gewonnen! We kunnen iedereen vertellen dat we niet weten wat leuker is, meedoen of kijken naar diegene die aan het prikkeldraad blijft hangen of naar iemand die languit in de modder valt.Bertus is ondertussen weer thuis in afwachting van een oproep vanuit het UMC voor verder onderzoek i.v.m. een operatie om vijf omleidingen te krijgen. Rustig afwachten is voorlopig het devies.
Het weekend van 10 februari stond in het teken van een reünie van de CAR Rally 2007. Deze reünie was bij ons thuis en net als de vorige reünies erg gezellig, onder het genot van een hapje en drankje herinneringen ophalen en de videocompilatie gaf een goed beeld van deze rally in september 2007.
2 opmerkingen:
Hoi Johan en Wilanda,
Ik hoorde van Martin de Boer dat jullie een blog bijhouden over jullie emigratie naar Down Under. Leuk voor jullie dat jullie zo'n stap nemen. Australië lijkt mij ook wel leuk. Heb nog niet alle artikelen gelezen. Ben benieuwd hoe het verder gaat. Ik zal jullie blog volgen.
Wilanda en Johan,
Zoals ik al eerder heb gezegd, jammer dat je afscheid neemt. Maar toch, de dikke en de dunne zullen ons altijd aan jullie herinneren.
Veel succes en we mailen.
Groeten uit Mookhoek
Jan en Jennie
Een reactie posten