Mei 2016

Zodra we terug waren van ons tripje vorige maand was het gelijk even aanpoten. Die week begon namelijk de “Fishing Fiesta”. Een week lang viswedstrijden waar veel mensen op af komen en die moeten ook vermaakt worden. Wij waren bij een gedeelte van het entertainment betrokken dus op donderdag moesten we paraat zijn om een gigantische “Mermaid” (zeemeermin) zo echt mogelijk te laten bewegen. Weliswaar nog om te oefenen, want de echte performance was op vrijdag tijdens het “Barefoot Blacktie” zeg maar een party in avondkleding op blote voeten. Het waaide behoorlijk dus we moesten alle zeilen bijzetten om de mermaid in bedwang te houden. De vrijdagavond werd geopend met wat acrobatische kunsten, en dat allemaal op het strand. Hierna waren de kinderen aan de beurt voor hun dansjes waarbij wij aan het eind met de mermaid ten tonele kwamen. Gelukkig niet zo koud en ook niet zo veel wind en de vele bezoekers vonden het een mooi schouwspel. Hierna waren er nog diverse optredens maar omdat we er al vroeg moesten zijn en onze magen begonnen te rammelen hebben we die gemist. Op zaterdagmiddag waren we betrokken bij het kindermatinee wederom met de mermaid. De kinderen werd een verhaal verteld over Dirk Hartog die in 1616 hier aan land kwam waarbij diverse vragen werden gesteld aan de kinderen waarbij ze bij een juist antwoord een gouden dukaat kregen alias chocolade munt. In de avond was er een voorstelling voor de ouderen waarbij het zelfde thema werd gehanteerd waarbij Johan en Wilanda deel uit maakten van het “Dutch Advisory Committee”. Bij het samenstellen van het script hebben we wat hints en tips gegeven m.b.t. uitspraken etc. Om die reden moesten wij samen hard “Rijksmuseum” moesten roepen waar de toneelspelers het niet uitgesproken kregen en Johan moest later nog een paar woorden roepen. Ook hebben we nog een heuse Nederlandse vlag ingebracht ter decoratie. Op zondag ochtend konden de kinderen bootjes bouwen van lege plastic flessen en in de middag was er een heuse boten race op het water. We waren hier niet direct bij betrokken maar Wilanda moest wel met de ambulance stand by staan voor je weet maar nooit. Hiermee was onze directe betrokkenheid bij het visgebeuren ten einde gekomen maar we hebben nog wel deelgenomen aan de kwisavond als team “The Internationals” bestaande uit 2 Nederlanders, 1 Ier, 1 Engelsvrouw, 1 Nieuw Zeelandse en ook nog een Australier. De kwisvragen waren behoorlijk moeilijk en het bleef tot de laatste ronde spanned. Uiteindelijk eindigden wij van de 16 teams als eerste met 1 punt verschil van nummer 2. We waren zeer verbaasd over het prijzenpakket! Voor alle team leden een plantenbakje, om neer te zetten of op te hangen en een tas met o.a. blikjes bier, fles rose en nog wat hebbedingetjes. De volgende avond was het bingo avond. Natuurlijk ook hier weer van de partij. Bij de 1^e ronde had Johan als eerste bingo, een goed begin dus, maar daar bleef het bij. Na deze week was het weer terug in het normale ritme.
Nou ja normaal.... Toen we in Geraldton waren had Wilanda 2 puzzels gekocht van maar liefst 4000 stukjes. Bij nadere bestudering was hier een ruimte voor nodig van 100cm bij 150cm en zo groot is onze tafel niet. Op zoek naar een plaat hout maar dat viel niet mee. Het toeval wil dat het buro van Johan precies de juiste afmeting had dus buro er uit, naar de woonkamer zodat Wilanda kan puzzelen. Johan had gelukkig op de lokale ruil-pagina een (kleiner) buro gezien wat voor een fles drank weer in ons bezit kwam. Even een laagje verf er over en inmiddels is alles in gebruik.
Overdag is het op de meeste dagen nog wel aardig weer, 20+ maar de avonden en nachten koelen aardig af. De lange broeken en vesten zijn dus al voor de dag gehaald en ook al regelmatig gebruikt. En dan begint nu de winter, brrrrrrrrrrrrr
Foto's van deze maand

April 2016

Wilanda is inmiddels berucht om haar ambulance diensten. Als zij op het rooster staat valt er altijd wat te beleven.  Van tevoren was gezegd het komt niet zo vaak voor dat je moet opdraven. Twee calls achter elkaar komt eigenlijk nooit voor maar Wilanda wist alle trends te breken en kreeg het zelfs voor elkaar om drie calls achter elkaar te krijgen. Ze ging weg toen we net aan de koffie zaten rond 11 uur en kwam thuis rond 6 uur in de avond. Een complete werkdag dus.
We hebben ook weer een kort tochtje gemaakt met de camper, onze bestemming The Kennedy ranges en Mt Augustus, een combinatie van de Outback Pathways “The Woolwagon Pathway” en “Kingsford Smith Mailrun”. Relatief dicht bij huis maar toch nog een aardige trip. Eigenlijk wilden we hier vorig jaar al heen maar door de cycloon en de daarmee gepaard gaande vele regen waren de tracks maanden lang afgesloten en toen ze weer open waren was het inmiddels veels te koud.  Van Denham zijn we eerste naar Carnarvon gereden om boodschappen te doen. Vervolgens zijn we naar Gascoyne Junction gereden waar we op de geheel nieuwe camping hebben overnacht. Deze nieuwe camping is gebouwd na de overstromingen van 2010 toen het oude Gascoyne Junction Hotel met caravanpark volledig was verwoest. Zie de foto’s van de overstoming en het restant van de oude benzinepomp. Van Gascoyne Junction, waar de verharde wegen en telefoonverkeer ophouden te bestaan, is het ongeveer maar een uur rijden naar the Kennedy Ranges via een gravel weg, maar wel in uitstekende conditie. Het leek wel een 8 baans snelweg zo breed maar dit is natuurlijk ook om er voor te zorgen dat je de loslopende beesten tijdig ziet. De Kennedy Ranges NP is ongeveer 141.700 hectare en eigenlijk een verhoogd zandstenen plateau. De rotsen van de range waren oorspronkelijk onder het zee niveau maar na verloop van tijd dat ze werden gecomprimeerd tot zandsteen, opgetild en gekanteld. Latere erosie heeft het plateau van 80m boven de omringende vlakte gecreerd. We hebben wat wandelingen gemaakt naar de verschillende uitkijkpunten en door de verschillende “gorges” (kloven) die nu wel allemaal droog of nagenoeg droog waren. De mooiste vonden wij Honey Comb Gorge waar de uitgesleten rosten net op honing raten lijken. We hebben overnacht op de (gratis) camping. Het bleef de hele avond en nacht erg warm en buiten zitten was vanwege de vele vliegen geen optie. De volgende dag zijn we doorgereden naar Mt Augustus. Ongeveer de hele wereld denkt dat Ayers Rock de grootste rots / berg is in Austalie maar “onze eigen” Mt Augustus is echter 2.5 maal zo groot. Je kunt om de rots heen rijden, een tour van 49km met diverse uitzichtpunten en Ayers Rock heeft een wandelpad er omheen van 9km. In tegenstelling tot de kale Ayers Rock is Mt Augustus begroeid en door het groen lijkt het wellicht wat minder imposant. Het is zeker minder bekend en daardoor wellicht minder bemind. Mt Augustus is ook niet zo “magisch” als Ayers Rock maar het bezoek was toch de moeite waard. Er zijn veel wandelingen te doen waar met name heel oude rotstekeningen van de locale aboriginals zijn te vinden. Sommige zijn helaas moeilijk waarneembaar. Na Mt Augustus besloten we om via de binnenwegen richting Geraldton te rijden. Tot onze verbazing waren de tracks allemaal in hele goede conditie en konden we op de meeste plaatsen “gewoon” 90km per uur rijden op deze onverharde wegen, ongeveer dezelfde snelheid als die we hanteren op de highway, maar dan zonder mede weggebruikers. De 1e dag kwamen we 2 auto’s tegen en 1 daarvan bleek achteraf nog een bekende te zijn maar wij hadden hun niet direct herkend. We zeiden nog he, dat is net zo’n caravan als Ian en Sue hebben maar het drong niet door dat ze het ook daadwerkelijk waren! In dit afgelegen gebied zijn weinig overnachtingsplaatsen maar toen we een gravel pit zagen langs de kant van de weg dachten we hier kunnen we ons kamp mooi opzetten vandaag. De hele avond en nacht is er niemand voorbij gekomen, wat een rust! De volgende ochtend zette we de reis voort naar Murchison Settlement. We zijn hier in 2010 al eens geweest als uitstapje vanuit Denham. Murchison is bekend als de gemeente zonder dorp. Het is een gebied van 50.000 km2 met maar liefst 119 inwoners verspreid over 29 stations / boerderijen. Een dorp is er niet, uitsluitend een settlement met een cafe, benzinepomp en een camping. Tot onze verbazing was de diesel hier spotgoedkoop dus we hebben gelijk maar even getankt. Net voor de settlement hadden we een bordje gezien Erabiddy Outcamp dus hier zijn we even een kijkje wezen nemen. De contouren van wat ooit een huis is geweest zijn nog duidelijk waarneembaar, het meest duidelijk waarneembaar is echter de schoorsteen. Ook staan er een paar Kurrajong bomen rond het voormalig huis welke de bewoners destijds hebben geplant. Een stukje verderop is Erabiddy Bluf en daar hebben we ons kamp weer opgeslagen. Wederom niemand om ons heen.
Nadat we Murchison hadden verlaten waren we verbaasd om zo maar ruim 150 kilometer asfalt tegen te komen, weliswaar “single lane” maar toch. Daarna weer een klein stukje onverhard maar na zo’n 50km waren we weer in de bewoonde wereld. We sloegen ons kamp deze keer op bij de site van de voormalige Tenindewa School. Deze school werd geopend in 1915 was maar liefst 6x3.2 meter, meet een houten vloer, golfplaten dak en wanden van jute. De school was gebouwd aan de overkant het meer van Tenindewa. In de natte periodes zorgden dit voor problemen omdat de kinderen dan niet naar school konden. Om dit op te lossen werd een stenen voetpad aangelegd, wat nog steeds zichtbaar is. De school is maar ongveer 25 jaar in gebruik geweest maar vorig jaar is als herdenking van het “100 jaar” geleden een moderne replica van het gebouw neergezet. Wederom een erg rustig plekje om te overnachten. Van hieruit zijn we weer richting Geraldton gereden en vervolgens huiswaarts. Een kort tripje maar toch een afstand van 2265km afgelegd in 10 dagen.
Klik hier voor de foto's