Maart 2013

Vanaf de campeerplek bij het Wijnhuis zijn we uiteindelijk toch naar Wellington NP gereden. Het 1^e weekend van maart was namelijk een lang weekend dus alle campings etc in de buurt zouden vast en zeker vol zijn en bij Potters Gorge in het NP is een grote campeerplaats. Als we daar vroeg zouden zijn was er vast nog wel plaats. Voor ons begrip erg vroeg, rond 12.00 uur kwamen we aan na een mooie toeristische route door het park, nadat we allereerst Gnome Ville (oftwel het grote kabouterbos) hadden bezocht. Hier staan meer dan 3000 tuinkabouters in alle soorten en maten overal opgesteld. Dit is als begonnen met 1 kabouter bij wijze van protest tegen de toenmalig gevaarlijk kruising. Een kabouter neerzetten zou de mensen doen afremmen en naar de kabouter kijken en al spoedig volgden er meer. Iedereen kan er een neerzetten en soms doen hele groepen dit tijdens een uitje of schoolreisje. Wij waren natuurlijk ook in voor een geocach ook al betekende dit: de cach is verstopt in een van de kabouters...Overigens is dit wellicht een bekende plek voor liefhebbers van de serie Amazing Race deze zijn in 2012  hier ook geweest. Toen we uiteindelijk bij Potters Gorge aankwamen begon de campeerplaats al aardig vol te lopen maar we konden nog een leuk plekje bemachtigen, vlakbij het water. We besloten i.v.m. het lange weekend maar direct 3 dagen te blijven. Dit was maar goed ook want tot diep in de nacht kwamen mensen zoeken naar een plek en ook op zaterdag ging dit zo door. We hebben veel buiten gezeten, gewandeld en gelezen en op het strand jeu des boules gespeeld. Na deze 3 dagen zijn we (een klein stukje) doorgereden naar Collie. De plaats waar de eerste kolen uit de grond zijn gehaald in Australie. De kolen werden hier afgegraven in een open mijn in tegenstelling tot wat men in Nederland deed. Deze mijn hebben ze nu vol laten lopen en zo is er een groot meer onstaan. Hier kwamen we nog een Nederlandse backpacker tegen, Floris, die net in Australie was en hoopte te kunnen gaan werken om zo zijn visum voor 2 jaar te bemachtigen. Hij zag ons rondlopen en toen hij hoorde dat we aan t geocachen waren riep die gelijk: O ja leuk schat zoeken. Dikke lol dus! Dus hij is met ons mee gegaan om aldaar de cache te scoren. Collie is een aardig plaatsje of eigenlijk een “grote stad” vergeleken met de dorpjes die we sinds Perth hadden gezien. Tijd voor inkopen, tanken en kleren wassen dus. Vanuit Collie zijn we richting Pemberton gereden. Hier waren we in 2004 ook al eens geweest maar omdat we nu meer tijd hadden dan de vorige keer hebben we wel een aantal toeristische routes gereden die ons door prachtige bossen van Karri bomen brachten. Deze bomen kunnen 90 meter hoog worden en zijn vooral populair voor de houtverwerking omdat ze zo kaarsrecht en zijn en het hout erg sterk. Van het hout werden o.a. spoorbielzen gemaakt en die zijn o.a. gebruikt voor de Transcontentiale spoorweg in Australie en voor de aanleg van de eerste lijnen van de Londense Metro die nog steeds bestaan! Op veel plaatsen zie je nog overblijfselen van de houtindustrie en veel houte huizen en andere gebouwen. Vanuit Pemberton zijn we doorgereden naar het d’Entrecasteaux NP. Hier hebben we ergens midden in het park gebivakkeerd en verder geen mens gezien. Vanuit hier ook weer een stuk door het “Karri bos” waar we nog een waterval hebben bezocht alleen deze had op dit moment geen water. Hier raakten we aan de praat met een ander stel en die adviseerden ons Warren NP wat mooie campeerplaatsen zou hebben en die kant gingen we toch uit. Zo hebben we in ruim een week tijd amper 150km gereden maar wel veel gezien. Van daaruit zijn we doorgereden naar Margaret River maar hier hebben we maar een kort bezoek aan gebracht. Veel te commercieel naar ons zin! Doorgereden naar Augusta om Cape Leeuwin te bezoeken. Het meest zuidwestelijke puntje van het continent, recht tegenover Antarctica. Het was gelukkig niet zo koud als 9 jaar geleden toen we daar voor de 1^e keer waren. Ook hier zijn we niet erg lang gebleven en zijn doorgereden naar Denmark. Een heel leuk plaatsje waar veel te zien is. We hebben o.a. de Olifanten Rots bekeken. Dit zijn grote rotsen in de Oceaan die de vorm hebben van een olifant. Verder zijn we naar Crusoe Eiland geweest een mooi verlaten strand met een inderdaad afgelegen eiland. Hier was ook nog een oude pier die nog steeds wordt gebruikt. Als laatste zijn we naar Nullaki Peninsula geweest, een schiereiland helemaal is afgezet met gaas om ondegierte tegen te houden zoals slangen en ratten maar ook konijnen. Als je er door wilt moet je de poort openen middels een druk op de knop. En nou maar hopen dat er niets binnenglipt. Het schiereiland is een mooi natuurgebied met prachtige witte en lege stranden. In de omgeving van Denmark hebben we veel vernuftige geocaches gedaan. Sommige waren “simpel” maar had je batterijen nodig om die te openen en bij andere moest je echt goed nadenken. De meest geweldige was een serie van instrumenten met schakelaars die allemaal op de juiste positie moesten staan om een “gesloten” circuit” te krijgen. Als het goed was hoorde je een belletje rinkelen en dan kon je de knop omzetten en kwam de verstopte geocache uit een koker uit de grond omhoog. Geweldig! Vanuit Denmark was het weer tijd om richting Fremantle te gaan voor wederom een controle bij de dokter (alles goed gelukkig).  Onderweg hebben we Wagin nog aangedaan. Hier was een bijzonder leuk historisch dorp, zeg maar open luchtmuseum met allerlei gebouwen en attributen uit (hele) vroegere jaren. Een oude school, een heuse oude bank, postkantoor maar ook oude wasmachines, poppen je kunt het zo gek niet bedenken! We hebben er bijna 3 uur rondgelopen. Vanuit Fremantle zijn we weer afgezakt naar het zuiden waar we een paar dagen hebben gebivakkeerd bij de Yormaning Dam. Een meertje zullen we maar zeggen wat vroeger werd gebruikt om de stoomtreinen van water te voorzien. Hierbij is een behoorlijk groot stuk vrijgemaakt voor vrijkamperen en ondanks dat het gratis is hadden we iedere dag het rijk nagenoeg alleen. Geen internet was wel even wennen maar gelukkig hadden we een hele voorraad boeken bij ons. Bij deze dam was overdag wel een “drukke activiteit” gaande. Per dag kwamen er 8 vrachtwagens / tankauto’s water in de dam lossen. Aan de andere kant van de dam zagen we regelmatig vrachtwagens water uit de dam pompen. Omdat Johan er het zijne van wilde weten is hij op een gegeven moment eens wezen informeren hoe het nu precies zat. Het verhaal is simpel! Mainroads (wegenonderhoud) had te veel water uit de dam gepompt wat ze gebruiken voor het nathouden van de wegen tijdens het onderhoud / aanleg. Hierdoor was dit meer op een te laag niveau gekomen en zou het de flora en fauna kunnen bedreigen. Om deze reden wordt er sinds begin Februari, 6 dagen per week 8 maal per dag de inhoud van een tankauto van ongeveer 20.000 liter water in de dam gestort. Het niveau is al 2 cm. gestegen inmiddels! Het water komt overigens uit een andere dam (50km verderop) die niet meer actief in gebruik is en die eigenlijk ook te vol is waardoor deze een risico vormt en deze het zou kunnen begeven. Omdat mainroads nog niet klaar is met de wegen (er moet nog 5 km gedaan worden) gaat men door met het leegpompen aan de andere kant van de dam. Nee dat kan niet eenvoudiger want mainroads is mainroads en niet de gemeente die nu het water aanvult! Dat is te simpel geredeneerd! Omdat het inmiddels Pasen was werd deze campeerplaats ook erg druk en besloten we om maar weer via het binnenland naar het zuiden (Esperance) te rijden en zijn nu aangekomen in Kulin waar we weer een gratis campeerplaats hebben, deze keer zelfs met toiletten en douches!
Klik hier voor de foto's