Zoals vorige maand al geschreven waren we per 1 November inmiddels al weer 3 jaar in Oceanside Village. Die dag viel toevallig samen met “Melbourne Cup Day”, de eerste dinsdag van November en is een bijzondere dag in Australie. De belangrijkste paardenrace van het jaar alhier. Heel Australie heeft dan vrij om gezamelijk in een pub of bij een club de race te bekijken en daarna een uitgebreide lunch te nuttigen en vooral veel drank. Vanwege ons “jubileum” waren wij natuurlijk ook van de partij. Daarnaast is dit “de” kans om een gokje te wagen. De weken voor de Mebourne Cup worden er loten verkocht. Op de zondag voor de Cup wordt de loterij gehouden. Alle verkochte lootjes in de ene ton en in een andere ton de namen van de deelnemende paarden (24). Deze worden door loting aan elkaar gekoppeld en met dat paard kun je dus (virtueel) mee doen aan de race. Je kunt je paard ook op de veiling aanbieden en dan wordt het per opbod verkocht. Je krijgt dan de helft van de veilingwaarde. Het hoogste bod op een paard was dit jaar $610 (dit bleek ook later het winnende paard te zijn) en de totale prijzenpot was ruim $6000. Hoezo houden ze hier wel van een gokje. Het winnende paard krijgt 35%, 2e plaats 20% en 3e plaats 10% uit de pot. De race die nog geen 2 minuten duurde was superspannend maar direct erna was iedereen in de ban van de prijzen die men had gewonnen of had kunnen winnen. We hebben uiteraard wel meegeboden op een aantal paarden en het paard wat we voor $160 hebben gekocht werd uiteindelijk 2e nadat de fotofinish foto ongeveer 400 x vergroot moest worden, op minder dan 1mm dus 2e en geen 1e. Toch goed voor $1294.50 en nog eens $184 in de blinde poule.

Het bowlen is ook weer van start gegaan en Johan is dus weer elke zaterdag op de bowling green te vinden. En niet onverdienstelijk, 1e week 3e, 2e week 2e en de 3e week zelfs 1e. Voor de toekomstige wedstrijden heeft hij nu dus wel een handicap van 9 (begint dus op -9 ipv 0) dus dat zal een zware dobber worden.

Ook het bedrijven bowlen is weer van start gegaan. Van de 6 wedstrijden hebben we er inmiddels 5 gewonnen en (helaas) 1 verloren.

Wilanda had haar jaarlijkse -kerst- uitje met de crafters. Dit jaar gingen we naar Ocean Park daar was onze lunch. Een garnalen cocktail vooraf, gevolgd door koude kip in een curry jasje met mango saus en ijs met vruchten toe. Een korter uitje dit keer maar dat komt doordat er nu allerlei cursussen bij de crafters gehouden worden. Sieraden maken van glas en kralen daar zijn we nu mee bezig.

Verder zijn er enkele dames begonnen met op donderdagavond een teken avond te houden. Dan gaan we met enkele dames tekenen en enkele technieken uit proberen.

Bij Oceanside Village is November, traditie getrouw zouden we haast zeggen, de maand van het onderhoud. Deze maand zijn we begonnen met alle witte palen bij de units opnieuw in de verf te zetten. Dat betekend dus de balustrade eraf, de palen afschuren en daarna opnieuw in de verf zetten en daarna de balustrade er weer op en indien nodig repareren en verven. Hierbij hebben we hulp van onze handyman Dennis. Johan houdt zich meer bezig met het vervangen van kranen en dergelijke.

Op het front van onze kampeertruck kunnen we meedelen dat men inmiddels is begonnen met de bouw van “het huis”. Verwachting is dat deze eind maart klaar is (zal dus wel april worden :D).

De prijzenpot

Demontage

beetje roest

Crafters Kerstlunch

Oktober 2011

De update van onze weblog van september hebben we maar eens overgeslagen zoals jullie hebben gemerkt. Het leverde direct enige verontwaardigde reacties op maar helaas was er eigenlijk alleen maar triest dan wel slecht nieuws te melden en daar bedankten we maar even voor. Oktober begon in ieder geval stukken beter wat ons betreft.
Allereerst kregen we van een hele blije Myrte te horen dat ze ons weer komt bezoeken tijdens de kerstvakantie. Ondanks het feit dat ze oorsponkelijk helemaal niet naar Australië wilde gaan vanwege alle enge beesten hier en dat ze de 1e nacht een slang in haar bed aantrof was ze hier tijdens hun bezoek in Juli/Augustus helemaal omgeturnd en wilde ze eigenlijk niet naar huis. Maar ja omdat ze natuurlijk verplichtingen heeft op school en werk moest ze wel. Nu komt ze ons in de kerstvakantie 3 weken helpen en zullen we haar eens laten zien wat werken is :D. Maar daarnaast vinden wij het ook erg leuk dat ze ons weer met een bezoek komt vereren.
Vervolgens was er het 50 jarig huwelijk van de vader en moeder van Wilanda. Helaas moesten wij mede vanwege de drukte hier (het viel midden in de schoolvakantie alhier) verstek laten gaan. Maar ook zonder ons was het een geslaagd feest hebben wij inmiddels vernomen.
In oktober hebben we trouwens ook nog bezoek gehad van Christ en Marianne Bloks uit Oss (voorheen Maren-Kessel) maar helaas waren wij net afwezig die middag. Ze hadden wel een briefje achtergelaten voor ons maar helaas hebben we ze niet gesproken.
Wat drukte betreft is het hier onvoorstelbaar. We waren altijd al druk natuurlijk maar dit jaar slaat werkelijk alles. Vanaf april zitten we nagenoeg continu vol. En mensen zijn hooguit verbaasd als ze geen huisje kunnen krijgen want het is toch “een rustige periode”. We kijken dan ook uit naar de nu nog rustig uitziende maanden November en 1e helft December. Niet alleen om bij te komen maar ook vanwege het noodzakelijke onderhoud wat weer dient plaats te vinden.
Onze gasten (we mogen geen klanten meer zeggen) hebben er trouwens veel voor over om hier te zijn. Zo was er recentelijk een dame die een nieuwe auto had gekocht en deze even wilde uitproberen. Op de 3e dag reed ze van Perth deze kant op en ondanks alle waarschuwingen om niet ’s-Avonds te rijden vanwege alle “wildlife” heeft ze toch het laatste stuk in het donker afgelegd. Toen er een kangaroe voorbijhupte was ze dus ook dolblij en riep zoiets van zie je wel, goed gespot kangaroe gemist, gevolgd door een grote boem van de 2e kangaroe die ze dus niet had gezien. Nieuwe auto, 3 dagen oud en (waarschijnlijk) total loss! Deze gasten waren wel zo slim om hun weekend hier niet door te laten verpesten. Ze huurden een auto en zijn na een paar dagen met het vliegtuig weer naar huis gegaan, want de verzekering moest een en ander nog regelen. Na 3 dagen je auto in de prak dat is ook voor computersystemen te snel...
Verder begint het hier al aardig op te warmen. De eerste lentedagen van 38 graden hebben we inmiddels al achter ons.
Deze maand zijn we inmiddels al weer 3 jaar in Australië. Waar blijft de tijd!
Oh ja over tijd gesproken, sinds afgelopen weekend is het tijdverschil tussen Nederland en West Australië weer +7 uur.

Augustus 2011

Na het vertrek van de familie Hurkmans was het opmerkelijk stil bij ons.

Maar ja wat wil je na bijna 2 weken toch best wel intensief met zijn zessen optrekken.

Maar we hebben gehoord dat wij ook gemist worden en dat er zelfs al plannen zijn om nog eens terug te keren! We zijn benieuwd!

Het 1e weekend van augustus waren we nog vrijaf vanwege het jaarlijkse “bowling carnival”. Hieraan kunnen teams van 4 personen meedoen (2 man / 2 vrouw). Wij deden dit jaar mee samen met Ian en Gilla, zo’n beetje onze naaste buren, waar we het goed mee kunnen vinden.

Helaas waren de oefen weken ervoor door de vele regen “in het water gevallen” en moesten we dus on-geoefend van start. De 1e partij hebben we nipt verloren met 1 puntje. Gaandeweg het toernooi kwamen we er beter in en raakten we goed op elkaar ingespeeld. We hebben zelfs nog 2 partijen weten te winnen wat ons toch wat geldprijzen opleverde. Het was een gezellig weekend en zeker voor herhaling vatbaar.

Na het weekend was het gedaan met de pret en moesten we weer aan de slag. Op die maandag hebben we gelijk afscheid genomen van onze manager. Ze vond het toch allemaal wel een beetje veel werk, en ze had ook een gezin. Jammer voor ons maar we vinden wel weer iemand anders.

De rest van de maand hebben we het onverwachts heel druk gehad. Johan moest naar Perth voor een nieuw paspoort en omdat het nog erg leeg was in de planning besloot hij maar om zondag de 21e naar Perth te vliegen en Dinsdag de 23e terug. In een paar dagen tijd was alles nagenoeg volgeboekt. Het mooie weer en de vele “wildflowers” helpen hier goed aan mee. Door de vele regen in het voorjaar hebben we hier in Shark Bay volop mooie bloemen en dat trekt altijd veel mensen. Het is trouwens wel de 1e keer sinds wij hier zijn dat er zoveel bloemen zijn.

Maar Wilanda heeft zich kranig geweerd en Johan heeft zijn paspoort aanvraag kunnen indienen bij het consulaat. Het is wel wat hoor, op en neer vliegen naar Perth, 2 nachten hotel en dat allemaal voor 10 minuten bij het consulaat. Lang leve het bio-metrisch paspoort!

Ondanks de drukte hebben we wel tijd gemaakt voor nog een weekendje bowlen, dit keer de open individuele kampioenschappen. Helaas voor ons is er een nieuwe “greenkeeper” die de baan een beetje te goed heeft geprepareerd waardoor deze erg snel is geworden en moesten we daar beiden erg aan wennen. Geen finale plaatsen voor ons dus deze keer maar komend weekend gaan we opnieuw aan de slag in het “dubbelspel”. Johan speelt dan weer met Ian en Wilanda met Heather, een van onze voormalige schoonmaaksters. Hopelijk kunnen we jullie volgende maand met positievere bowlsuitslagen berichten.

Jongens het was gezellig!

Het vertrek, snif, snif

Juli 2011

Begin Juli stond natuurlijk eerst in het teken van de tien-enveertigste verjaardag van Johan.

Bij de bowlingclub hebben we een klein feestje gehad waarbij de vrienden en bekenden uit het dorp aanwezig waren. Een paar drankjes en een buffetje was door ons geregeld. Tot Johan’s verrassing had Trish (de kokkin) nog een grote en hele lekkere taart gemaakt. Het was een gezellige avond.

De volgende dag waren we nog vrij en de dag daarna was het weer werken geblazen! We waren snel weer in het ritme hoor en omdat het direct al weer schoolvakantie was vloog de tijd voorbij.
Zaterdag 16 juli zijn Heather (die het 1e jaar voor ons heeft gewerkt) en Peter getrouwd. De ceremonie was aan de forshore onder de palmbomen. Een tafel, 2 klapstoeltjes en een koelbox vol bier was het decor en de locale kapster trouwde het paar. De ceremonie was na 15 minuten over inclusief het ondertekenen van de echte huwelijksakte.Op maandag 25 juli stonden Theo, Anja, Carlijn en Myrte bij ons op de stoep. Het was een leuk weerzien en er werd al snel weer veel bijgekletst en wat oude koeien uit de sloot gehaald. De 1e avond hebben wij bij ons gebarbequed en het vlees ging er goed in. Veel lekkerder als thuis volgens Carlijn en Myrte. (Dit bbq-en heeft zich nog een aantal malen herhaald!) Omdat Jacqui toch nog in de buurt was hebben we die maar weer ingeschakeld zodat we vrijaf hadden en ook wat dagtochtjes konden maken met hun.

Allereerst zijn we naar Monkey Mia geweest. Vroeg op viel nog niet zo mee voor de vakantiegangers. De dolfijnen maakten echter veel goed. Daarna bij Ocean Park geweest en hier zagen zowel Myrte als Karlijn naast de vele interessante dieren ook een interessante jongen.....

We hebben ook een dagtocht gemaakt naar Cape Peron. Hier hebben we weer dolfijnen, dugongs, haaien, schildpadden en roggen gezien en nog een flink aantal watervogels. Het hele park was een en al kleur. Door de vele regen dit jaar stonden er heel veel bloemen in vele kleuren. Dit hadden wij ook nog niet eerder gezien. Op de terugweg nog op z’n Australisch gepicknikt met een heuse bbq. Als laatste nog even de hottub bezocht, altjd lekker dat warme water.

Die avond was er een inzameling voor een goed doel bij het hotel. De locale electricien met een paardestaart van 25 jaar lang liet zijn eigen kaalscheren en de opbrengst ging naar het goede doel. Het was een drukte van jewelste en er was genoeg drank! Na het scheren van de electricien werden er meerdere mensen geknipt en geschoren voor extra opbrengst. Ook Johan heeft zich laten scheren, nooit weg zo’n gratis knipbeurt.

De dag erna was er een feest bij de Aboriginals. Er waren allerlei traditionele gerechten om te eten: Schildpadden spies, schildpad in zoet-zure saus, Dugong-rib en vele kangaroe en visgerechten.

De beide dames met hun blonde haren hadden direct alle aandacht van de lokale boys, maar pas toen paps en mams weg waren gingen ze de dansvloer op.

Verder zijn we nog wezen quad rijden en hebben een dagtocht naar Steep Point gemaakt. De tijd is voorbijgevlogen en voor we het wisten waren ze (begin augustus) al weer onderweg naar Geraldton. Het was een gezellige drukte en voor ons was het een beetje extra vakantie.
Klik hier voor foto's!

Juni 2011

Woensdag 22 juni hebben we afscheid genomen van de Oostkust. In het vorige verslag schreven wel al dat de Sunshine Coast (Noord van Brisbane) een beetje op de Costa del Sol lijkt, nou de Gold Coast ten zuiden van Brisbane is nog een graadje erger. Hotels met wel 40 verdiepingen! We zijn een paar dagen verbleven in Surfers Paradise. Ook hier hadden we weer wat hotel perikelen. Nadat we uiteindelijk hadden ingechekt en de keycard meekregen voor een (betaalde) upgrade naar een vernieuwde kamer met Kings Size bed zagen we na het openen van de deur 2 single bedden. Hier hadden we niet voor betaald dus terug naar de receptie. Achter in de rij aansluiten en na enig wachten even flink gemopperd. Tja, in het systeem stond toch echt dat een een King Size bed in deze kamer was. Op Johan’s uitnodiging, niet vriendelijk maar wel duidelijk, om dan maar even te komen kijken besloot men wijselijk om ons maar een andere kamer te geven. We moesten nu wel de spullen verhuizen van de 15e naar de 17e verdieping maar och, das een kleinigheidje. Vrijdagavond zijn we ter gelegenheid van de verjaardag van Wilanda naar het “Outback Spektakel” geweest. Een dinnershow (in een manege annex theater) met spectaculaire optredens met paarden, koeien, schapen, varkens en longhorns (koeien met joekels van horens). Er werd o.a. een heuze mustering gedaan met helicopter en allerlei stunts op de paarden.

Zaterdag hebben we wat rondgelopen in Surfers Paradise. Een mooi strand dat moet gezegd worden, leuke boulevard maar massa’s mensen, iets wat je aan de westkust niet hebt. Zondag hebben we een beetje langs de kust gereden richting New South Wales.
Zondagavond zijn we nog wezen eten bij de Japanner in het hotel, met zo’n grote bakplaat en een kok die diverse kunstjes met het eten probeert te doen. Daarna was het tijd om onze camperjacht voort te zetten met een bezoek aan SLR: http://www.slrcaravans.com.au/ADVENTURER%204x4%20HOME.html .
Deze 4x4 camper is veruit het verst ontwikkeld en meer wat we voor ogen hadden en eigenlijk op papier onze favoriet al was. Erg veel bergruimte en alles optimaal benut. Er kan zelfs een wasmachine mee aan boord. Gelukkig hadden ze een paar modellen “op voorraad”. Een aantal (Europese) eigenaren stalt namelijk hun voertuig bij deze truck bouwer als ze weer terug naar Europa zijn. Zo doe je dus wat ideen op en kun je de verschillende varianten bekijken. Tevens waren er nog enkele in aanbouw. Direct daarna hebben we alles op een rijtje gezet en zijn we nog “even” teruggereden naar All Terrain Warriors om te vergelijken met het concept voor de nieuwe Scout waar men aan werkt. Alhoewel de nieuwe Scout er op papier wat gelikter uitziet heeft de SLR wat meer voordelen voor ons. Het enige nadeel wat we zo direct konden ontdekken aan de SLR was de hoogte van de doucheruimte. Deze was precies 1.80 waardoor we beiden met ons hoofd tegen het dak komen. We hebben een vragenlijstje bij SLR neergelegd met uit te zoeken zaken, waaronder de hoogte van de douche. De SLR is overigens als enige gebouwd op een Isuzu NPS onderstel terwijl de andere voertuigen standaard op een Mitsubishi Fuso Canter worden gebouwd. Volgens zeggen is de Isuzu steviger en degelijker. Dinsdag zijn we weer teruggereden naar SLR en hebben ze onze vragen naar tevredenheid weten te beantwoorden. De douche ruimte kan zonder problemen 5 cm worden verhoogd. We hebben alle opties nog eens doorgenomen en de knoop maar doorgehakt! De SLR zal het zijn! De komende weken hebben we dus de tijd om na te denken over de opties die we willen als extra en eventuele veranderingen in de indeling. In September zullen ze dan waarschijnlijk gaan bouwen en begin 2012 moet hij dan klaar zijn! Met een goed gevoel gingen we woensdag naar het vliegveld in Brisbane. Mission Completed! Nu hadden we “echt” vakantie.
Aangekomen op het vliegveld was het een behoorlijk puinhoop. Veel vluchten van de dag ervoor (Naar o.a. Sydney en Melbourne) waren in Brisbane gestrand i.v.m. de aswolk vanuit Chili. Deze reizigers moesten dus allemaal worden “weggewerkt”. Wij bleken ook 4 uur vertraging te hebben omdat onze crew uit Sydney moest komen en die ook vertraging hadden door de aswolk. Toen we eenmaal allemaal in het vliegtuig zaten moest er eerst nog worden bijgetankt en uiteindelijk vertrokken we met 6 uur vertraging naar Singapore waar we nog een weekje hebben gerelaxed in stijl. We hebben o.a. een stadstour gedaan met de hop-hop off bus, de botanische tuinen en Orchideen tuin bezocht en de Nightsafari, een soort van avond dierentuin, gedaan. Deze week is omgevlogen en al rap was het weer tijd om ons richting het vliegveld te begeven. Deze keer geen vertraging of andere rare dingen dus we kwamen al vroeg in de middag aan in Perth. En daar was het KOUD, zeker als je net uit Singapore komt, het was maar liefst 11 graden en regen, we waanden ons zowaar in Nederland. We hadden hier ook nog het nodige te doen, dus het was rennen tussen en in de regenbuien door naar o.a. het ziekenfonds, de winkels, de Ambassade vooral de parkeerplaats om de meter bij te vullen. Resultaat Wilanda was zo nat dat zelfs de schoenen van binnen nat waren! Trouwens ook nog nooit zoveel paraplu’s gezien in Perth en dat allemaal dankzij een extreem koude front in Zuid Australie. Maar ja overal lijkt het weer van slag dan wel te veranderen maar degene die nu echt blij zijn met al deze regen zijn de boeren in het zuiden want voor hen lijkt het er op dat ze de beste oogst ooit gaan krijgen... Als laatste willen wij jullie allemaal hartelijk danken voor de felicitiaties via email en post voor onze beide verjaardagen en ons 25-jarig huwelijk!

Skyline Surfers Paradise



Wilanda 49!



In Singapore



Vakantie deel 1

Zoals vorige maand vermeld heeft Jacqui het roer van ons even overgenomen en zijn wij begonnen aan onze vakantie. Allereerst zijn we naar Geraldton gereden waar we 1 nacht zijn gebleven. Wilanda moest nog even op controle voor haar contactlenzen en zo konden we mooi een en ander combineren. Vervolgens doorgereden naar Yanchep, net boven Perth zodat we de volgende dag maar een korte afstand te overbruggen hadden naar de 1e camperbouwer: Amesz Design, http://www.amesz.com.au/ . Dat viel een beetje tegen. Ze zijn momenteel namelijk meer geinteresseerd in het bouwen van bussen voor de mijnen omdat er een enorme mijn-booming is hier in WA. Een camper kan wel maar heeft geen prioriteit. Er was ook weinig om te laten zien, behalve één die ze zelf gebruiken, zeer robuust, leek wel een tank, maar erg klein en veel te laag van binnen. Vervolgens hadden we nog een afspraak bij de accountant. Meteen een goede combinatie van prive en zakelijk, dit schilt ons toch weer een extra ritje naar Perth.

Zondag zijn we naar Brisbane gevlogen. Wel vroeg op, we hadden namelijk voor de 7.30 uur vlucht gekozen zodat we in de middag in Brisbane aan zouden komen en nog de tijd hadden om een beetje rond te kijken. Dit was achertaf maar goed want terwijl wij in de lucht zaten raakte het vliegverkeer ontregeld door een aswolk uit Chili. Maandag zijn we naar de Caravan en Camping show geweest in Brisbane waar ze allerlei soorten en maten caravans en campers hadden. Één model was een soort ei, een bed met een dak erboven en als je de achterklep open deed had je daar een keukentje. Het andere uiterste was een zogenaamde “fifth wheeler”. De woonkamer was groter dan onze huidige woonkamer in Denham met leren bankstel, eikenhouten keuken en 2 grote LCD tv schermen. Kijk maar eens hier: http://www.spectrumrv.com.au/FloorPlan.aspx?PlanId=1447 . Zo iets zoeken we dus niet maar wel leuk om te zien. Hier stond ook de Earthcruiser die op onze bezichtingingslijst staat, we gaan daar a.s. vrijdag een bezoek brengen. Op de beurs hebben we ook al een eerste echte aanschaf gedaan voor onze camper! Een Dreampot! Zie https://www.dreampot.com.au/. Het is een soort wonderpot waar je ’s-Morgens je eten ingooit en als je ’s-Avonds op bestemming bent is het klaar. Je kunt het ook thuis gebruiken dus hij is opgestuurd naar huis en als we thuis zijn gaat Wilanda alleen nog maar Dreampot maaltijden bereiden.

Woensdag zijn we bij All Terrain Warriors geweest, http://www.allterrainwarriors.com.au/ en hebben met name naar het model Scout gekeken. Dit was een heuze fabriek waar ze mijn-voertuigen net zo belangrijk vinden als campers. Een Scout pop-top (met hefdak) stond buiten tentoongesteld en gaf een goede indruk. Veel wat we al hadden gezien zat er op en aan en hij was opmerkelijk ruim. Je kunt het bed laten liggen en je hebt toch nog een zitje waar je kunt eten etc. Daarnaast een keuken en douche/toilet. Alles was superdegelijk afgewerkt en van “marine grade” staal hang en sluitwerk. Het enige waar we nog niet zo van overtuigd waren was het uit-klapdak maar dit heeft als voordeel dat het lager is tijdens het rijden en het voertuig past in zijn geheel in een zee-container. Nu hebben wij niet het idee om overzee te gaan dus dat is voor ons geen voordeel.

De man die ons te woord stond gaf aan dat ze met een nieuwe ontwikkeling bezig waren. Een nieuw model Scout het vast dak. We mochten een preview zien van de computermodellen wat men aan het ontwerpen is als we beloofden om hier niet verder over te praten want het was allemaal nog vertrouwelijk en aangezien wij nog concurenten gaan bezoeken.... Wij hebben ons erewoord gegeven. Wouw! Dit leek ons allemaal precies te passen en we hebben zelfs nog enige ideen aangedragen die men heel interessant vond. De directeur zelf kwam er nog even bij en die toonde ons de allerlaatse modellen. Wat je met software toch allemaal niet kunt tegenwoordig!

Enige nadeel nu is dat het nog in de ontwikkelfase zit en pas in December allemaal definitief is en het dus minimaal 12 maanden duurt eer de eerste modellen uit de productie komen en er zijn er al een paar besteld! Maar verder zag het er goed uit. Wij hebben al eens verteld dat een hotel/motel/appartement in Australie niet staat voor het zelfde gehalte dan in Nederland. Dus hier komen ze (voor de aankomende reizigers hierheen, nee geen enge beesten!), maar gewoon een aantal belevenissen van een reiziger in Australie over de accommodatie onderweg:

- 1 x etensresten in de pannen

- 2 x wijnglazen waar nog wijn in zat

- 1 x geen warm water

En dat is voor slechts 5 hotels die we hebben aangedaan geen slechte score. Nu beginnen wij ook te begrijpen dat mensen die bij Oceanside Village komen soms verzuchten: hier is echt alles schoon en alles werkt! Wat een genot was het waar we vandaag inchekten, alles schoon, warm water en zelfs voor allebei een biertje en een zakje chips aangeboden van het huis :-).

Verder zijn onze eerste indrukken van de Oostkust zoals we hadden verwacht! Het lijkt een beetje op de Costa del Sol, alles is veel drukker dan de Westkust en veel meer hoogbouw, veel minder natuurschoon.

Mei 2011

De maand mei was zeer onverwacht zeer druk! Zowel in Kalbarri als Carnarvon klaagt men steen en been, een nieuw hotel in Cervantes heeft dit jaar een bezetting van 22%, Kalbarri 50% (ondanks dat men de prijzen heeft gehalveerd en wij draaien vrolijk ruim 80% in zowel April als Mei, beiden veel beter dan vorig jaar. We weten niet waar de mensen allemaal vandaan komen.
Naast alle drukke bezigheden hebben we inmiddels zowaar ook een vakantie kunnen plannen, 24 mei is namelijk onze nieuwe manager Jacqui begonnen. Zij gaat voor ons Oceanside Village een paar weken runnen en als het goed gaat waarschijnlijk nog wel een paar keer een paar weken, mogelijk zelfs langer. Doordat zij hier is begonnen kunnen wij nu makkelijk beiden weg van Oceanside Village en de eerste zondag dat ze hier was hebben wij daar gelijk gebruik van gemaakt. Een bowlingtoenooi voor mixed paren, zo waren we toch in de buurt om na een telefoontje in te springen wanneer nodig en ook lekker vrij. We moesten 3 partijen spelen, de eerste partij verloren we, de 2e wonnen we glansrijk, waarbij vooral Wilamda goed op dreef was, en de laatste hebben we helas weer verloren maar het was zeer zeker een geslaagde dag. Good fun!

Ons vakantie plan is om rond 9 Juni met de auto naar Perth te gaan en vervolgens vliegen we dan naar Brisbane (ruim 3600km, iets verder dan van Amsterdam naar de Canarische Eilanden) waar de jaarlijkse Caravan en Camping Show plaats vindt. Vervolgens gaan we bij een paar 4wd-camperbouwers op bezoek. Nee, we laten er geen gras over groeien! We hebben zelf inmiddels al een aardig idee van wat we willen, maar we willen deze voertuigen wel even in het echt zien. Vervolgens willen we dan nog wel een beetje zon zien (ja de winter staat hier voor de deur) en zullen we ons richting de evenaar begeven waar we ons een weekje lekker zullen laten verwennen. Begin Juli zijn we dan weer terug in Denham.

April 2011

We zullen maar direct met het goede (althans voor ons) nieuws in huis vallen: We hebben onze permanente verblijfsvergunning binnen! Veel sneller dan verwacht, slechts 9 weken in plaats van de voorspelde 9 maanden. Willen ze ons zo graag???? Nu kunnen we dus verder met het maken van toekomst-plannen. Een uitspraak die een wijze dame eens aan Wilanda deed: “Toeval bestaat niet” leek weer eens werkelijkheid te worden. Zoals de meeste wel zullen weten willen wij graag Australië rond gaan trekken met een off-road camper of zoiets. We hebben al heel wat boekjes gekocht en internet afgespeurd maar eigenlijk nog nooit in het echt zo’n apparaat goed bekeken. De Perth Caravan en Camping show was vorige maand en daar wilden we eiegnelijk wel naar toe maar geen van de 5 mogelijke merken waar we interesse in hadden waren daar vertegenwoordigd.

Begin April ging Johan echter op zondag een pizza halen. Pizza tent gesloten maar wat zag hij onderweg: “De Tierelier”. Een opvallen Oranje auto met Tulpen aan de zijkant en een Nederlands kenteken! Dit is het voertuig van Paul en Marita die aan hun wereldreis bezig en met hun voertuig al helemaal vanuit Europa naar Australië zijn gereisd, zie: http://www.smiloe.nl/  Uiteraard is Johan meteen gestopt en heeft de mensen aangesproken. Het waren Paul en Patrick, op zoek naar een garage / sleepdienst omdat Patrick zo’n 40 km voor Denham met zijn voertuig met pannen stond. Patrick en Greet zijn een bevriend stel uit België die in 2009 met een wereldreis zijn begonnen zie http://www.wijzijnweg.com/ en vanuit België met hun voertuig hierheen zijn gekomen. Ik gaf aan dat wij ook erg geintersseerd waren in ”zoiets” en ze zouden nog even langs komen maar de kapotte wagen had nu prioriteit. De volgende dag stonden ze echter op de stoep met de Tierelier en Greet en Patrick zonder voertuig, deze was op transport naar Perth ter reapratie. Uiteraard werd de Tiereleir aandachtig bekeken. De volgende dag gingen Greet en Patrick met het vliegtuig naar Perth en vervolgden Paul en Marita hun weg. Zij hebben een stark schema omda ze eind April vanuit Darwin naar Nederland vliegen omdat hun zoon gaat trouwen. We krgen nog even het telefoonnummer van Wilfried en Gunilla, een ander bevriend Zweeds/Duits stel dat al sinds 1997 aan hun werelreis bezig is en die een zefgebouwde truck hebben die volgende Patrick en Paul het neusje van de zalm moet zijn. Wij natuurlijk die mensen direct gebeld en die zouden ook “even” langskomen. Het is een kleine wereld. Twee weken later stonden Patrick en Greet weer op de stoep met hun gerepareerd voertuig. We waren deze net aan het bewonderen toen er op de deur werd geklopt en daar waren Gunilla en Wilfried zie: http://www.gunwiltruck.com/ . We konden dus alles goed vergelijken.

Van zowel Patrick als Wilfried hebben we veel technische tips gekregen. Maar beiden gaven aan: het is net als het bouwen van een huis, je moet continu een compromis sluiten tussen wat je wil en wat kan. De 3 voertuigen waren alle 3 totaal verschillend en wellicht zouden wij een combinatie willen van alles. Het “hefdak” van Wilfried en Gunilla geeft echter wel veel extra leefruimte. Waarschijnlijk willen wij wel net een slag kleiner gaan omdat dat wat meer moeglijkheden biedt voor off-road rijden maar we weten nu in elk geval wat er tot de mogelijkheden behoort. We hebben dus genoeg de komende maanden om van te dromen!

Het begin van de schoolvakantie was er een voorstelling met Dinosaurussen. Eerst werd een baby Dinosaurus getoond, vevolgens een iets grotere en toen een levesechte grote Dinosaurus. Het was leuk, maar voor de kleinere kinderen best wel eng! Verder was April een super drukke maand. Paaszaterdag was het zo druk in het dorp, mensen die hier al jaren wonen hadden het nog nooit zo druk gezien. Je kon over de daken van de auto’s lopen.
Rijen voor de supermarkt, voor de benzine pomp en bij de bakker stonden ze buiten in de rij. Een waar gekkenhuis! Het was hier dan ook een super langweekend omdat de disndag ook nog een vrije dag was i.v.m. Anzac Day. Gelukkig hadden we net op tijd 2 nieuwe schoonmakers erbij nadat eentje ons een beetje in de steek had gelaten. Ze kon een baan krijgen wat $350 per dag opleverde maar moest wel direct beginnen. Zo gaat dat hier!

Maart 2011

Deze maand weining bijzonderheden te vermelden.
Het is nog steeds warm, alhoewel het ‘s-nachts al afkoelt tot 23 graden (alhoewel het nu 21.30 uur nog 35 graden is) en het koud water uit de kraan voelt nu ’s-morgens zelfs koud aan. Met het bridgen is Wilanda onlangs 1e geworden en Johan 2e. De 3e plaats had nog een paar pluspunten en alle anderen zaten diep in de min.
Wilanda is met nieuwe (zwaardere) bowls gaan spelen en de 1e wedstrijd zat ze in dezelfde groep als Johan. Beiden eindigden als 1e in de groep met 39 punten. Wilanda had echter 5 strafpunten, Johan 3 handicap en 1 strafpunt waardoor Johan doorging naar de finale en de 2e plaats behaalde wat ons weer 9 blikken bier opleverde! Tesamen met de andere opgespaarde tegoedbonnen konden we dus weer een volle doos (30) mee naar huis nemen.
Deze week kregen we bericht van de Immigratiedienst dat er een case-officer is toegewezen die natuurlijk weer direct de nodige vragen had. Dit betekent dus weer scannen en kopieren. We hadden onder andere al een lijst moeten verstrekken met personeelsleden inclusief kopien van paspoort of uitreksel uit het geboorteregister en salarisgegevens. Nu wilden ze o.a. een overzicht en betaalbewijzen van de pensioenen. Daarnaast correspondentie van de afgelopen 2 jaar waar uit blijkt dat wij daadwerkelijk het bedrijf runnen en verklaringen van goed gedrag van de politie. Wordt vervolgd!
Alhoewel we het iets rustiger hebben dan vorig jaar mogen we absoluut niet klagen. De meeste anderen in het dorp klagen steen en been. Zaterdag spraken we iemand en die zei: als het zo nog een maand doorgaat hou ik het niet meer vol!
Nog een paar dagen en dan is het afgelopen met de rust in Oceanside Village. April is traditiegetrouw een drukke maand (voor Pasen zitten we al 6 maanden vol). Omdat Pasen laat is dit jaar is ook de schoolvakantie laat, deze loopt nu tot half mei en ook de rest van de maand mei zitten we al goed vol. Het bridgen en bowlen zal dus nu noodgedwongen op een wat lager pitje komen te staan.

Februari 2011

Lisa en Dennis









 

Stewie

Bij onze vorige update waren we nog onze oudejaarsavond vergeten te vermelden. We zijn naar Pud en Dennis geweest waar nog een paar vrienden van hen waren. Toen wij om 7 uur broodnuchter binnenkwamen en we aan ons eerste wijntje begonnen vonden zij het al tijd voor Karaoke. Het was erg gezellig en wat kun je toch lol hebben met een bezemsteel.

Ook februari bleef warm en vooral een hoge vochtigheidsgraad, waardoor het nog warmer aanvoelt en je vanaf 8 uur ’s-Morgens continu loopt te zweten. Liters water drinken is het enige devies.

Het warme weer brengt wel extra klanditie! In Denham wordt momenteel gewerkt aan de electriciteitskables. Sommigen hiervan zitten nog boven de grond en dit komt nu allemaal geheel onder de grond. Als je dan een dag geen stroom hebt, je hebt een kind van een jaar wat moet slapen overdag en oma op bezoek dan huur je toch gewoon een huisje voor een dag....

Terwijl de beelden van de overstromingen in Queensland en Darwin de hele wereld overgaan had Perth te maken met hevige bosbranden waardoor zo’n 100 huizen verloren zijn gegaan en Nieuw Zeeland wederom last van een aardbeving. Begin Februari trok er ook een cycloon voorbij aan Denham, zo’n 500km uit de kust en er waren zeer zware windstoten voorspeld. Dit bleef echter uit en op het moment van passeren van de cycloon was het nagenoeg windstil hier. Midden Februari was het de beurt aan Cycloon Dianne. Die kwam vanaf het noorden naar beneden en dreigde wederom Denham aan te doen. Ook deze bewoog zich echter naar het westen en passeerde weer op 500 km afstand. Er werd nog wel hoog water voorspeld waardoor diverse mensen in het dorp begonnen met het vullen van zandzakken en de lokale supermarkt de voorgevel al had afgeplakt met plastic en met zandzakken gebarricardeerd. Dit tot “grote schrik” van onze gasten: zijn we hier nog wel veilig? Natuurlijk was er geeen water te bekennen en onze klusjesman ging de volgende ochtend naar de supermarkt en merkte doodleuk op: ”Het werkt wel die zandzakken, geen water in de winkel. De grap kon niet worden gewaardeerd!

Door de waarschuwingen van de cycloon richting Denham hebben wel redelijk wat mensen hun trip geannuleerd waardoor we het weer redelijk rustig hebben gehad voor onze begrippen. Maar goed altijd nog beter dan Carnarvon waar ze voor de 2e keer deze zomer onder water dreigen te lopen. Ook eind Februari was er weer sprake van een cycloon-gevaar. Tropische cycloon Carlos, die een weer eerder Darwin teisterde kwam langs de kust naar beneden via Exmouth richting wederom Carnarvon en mogelijk Denham. Toch maar goed dat we destijds geen bananenplantage hebben gekocht in Carnarvon! Ook deze cycloon veel mee in deze regio maar nu is er mogelijk weer een nieuwe in ontwikkeling. We raken de tel een beetje kwijt!

Begin Februari hadden we Marc en Liddy op bezoek. Ze hadden een gunstige tijd uitgezocht want we hadden het redelijk rustig net na de schoolvakantie. Op dinsdag zijn we dus met ze naar het Francois Peron NP geweest. Dit was voor ons inmiddels ook al weer even geleden en altijd leuk! We hadden wel geluk want het park was pas net weer geopend na de overvloedige regen van December/Januari, we zagen zelfs voor de eerste keer water staan in Lake Montbazin (een groot zoutmeer midden in het park wat normaal dus droog staat). We zijn natuurlijk eerst weer naar Cape Peron geweest en Skipjack point om nog wat wildlife te spotten. Veel schildpadden deze keer, grote Manta-Rays en enkele haaien maar geen Dugongs of Dolfijnen. Vervolgens zijn we naar Bottle Bay gegaan waar we uitgebreid hebben geluncht. Hierna nog een stukje over het strand gereden en daarna naar de homestead waar we ook nog even een toer hebben gedaan. Ze hebben nu alles voorzien van bordjes met tekst en uitleg. In het hele park zijn overigens overal nieuwe bbq’s, bankjes en shelters (voor schaduw) geplaatst.

Naast het bridgen en bowlen is Wilanda deze maand ook nog op de creatieve tour geweest. Bij de Yadgalah Aboriginal Community werden deze keer windvangers gemaakt met schelpen. De Aboriginal Community moet het vooral hebben van sponsering en voor een creatieve ochtend vragen ze maar liefst een “goldcoin donation”, dat wil zeggen $2 dollar of zo je wilt iets meer om de kosten te drukken. Nu waren het deze keer vooral schelpen uit de oceaan, en hier uit de omgeving samen met al dan niet (glazen) kralen. Deze schelpen kwamen van familieleden want zij zijn bekend hier in de omgeving en mogen alles uit de zee halen. Veel schelpen waren door Oom Piet of Jan al voorgeboord, wat voor ons lekker makkelijk was. Mocht je toch nog een schelp hebben gevonden zonder een gaatje om het vissersdraad doorheen te doen dan kon je dat alsnog doen. Dit viel nog niet zo mee want met een blok hout als ondergrond op een plastic tuintafel ,dan wordt het wel erg wiebelig als je wat kracht op de boor zet om zo door de harde schelp boren. Maar het resultaat mag er zijn. Het was erg leuk om te doen en zoals zoveel dingen hier lekker buiten op de verandah. Momenteel hebben we een ouder stel (80) uit Frankrijk op bezoek in het park. Ze zijn hier al meerdere jaren geweest en deze keer voor 3 weken. Ze vinden het erg gezellig om wat eigen spulletjes mee te nemen en hebben zoal wat schemerlampjes, tafelkeedje en personenweegschaal. Daarnaast hebben ze een thermometer bij zich zodat ze de temperatuur binnen en buiten en zelfs in de koelkast en diepvries kunnen meten. Een goede koelkast moet namelijk 4-5 graden zijn en een diepvries -18. Nu blijkt onze koelkast niet kouder te worden dan 6 graden en hier hebben we al heel wat discussies over gehad. Wij hopen ook oud te worden maar toch niet van dit soort streken te krijgen!

Januari 2011

In Januari bleef het warm, zeg maar heet. Zo warm dat wij zelfs voor de 1e keer sinds we hier zijn de airco hebben aangehad. Door de tropische temepraturen zijn er zelfs een paar koelkasten spontaan gestopt en moesten worden vervangen. Normaal koelt het ’s-avonds wel af, dat deed het nu ook wel, maar de nachttemperaturen bleven boven de 30 graden en nauwelijks of geen wind terwijl het hier normaal in deze maanden altijd stevig waait. Maar ja wat is nog normaal met het weer? De sneeuw in Europa die maar aanhoudt en de regenoverlast in de rest van Australie en andere delen van de wereld. In 5 van de 7 staten is de noodtoestand afgekondigd. Duizenden mensen zijn dakloos. Huizen en auto’s (soms met mensen er in) zijn weggespoeld. Hierbij waren de overstromingen in Carnarvon waarin we vorige maand melding van maakten nog maar overstromingkjes. Nu men in Queensland met de grote schoonmaak bezig is lijken ze morgen weer getroffen te gaan worden door een serieuze cycloon. Denham lijkt dus zo ongeveer de enige veilig plek in Australie!
De zomervakantie zit er weer bijna op, de kinderen gaan weer naar school deze week.
Deze vakantie hadden we relatief weinig families hier, waarschijnlijk allemaal naar Bali vanwege de sterke dollar. We hadden deze keer opvallend veel Europese toeristen, (Zwiters en Duitsers) en veelal zonder boeking vooraf.
Op 26 Januari was het weer Australia Day. De Nationale feestdag in Australie. Iedereen dus vrij (wij ook) en een gratis “cooked breakfast” bereid door het gemeentebestuur. Erg gezellig en een leuk sociaal gebeuren. In de middag op naar de Bowling Club voor wat spelletjes en activiteiten. Zaterdag de 29e ging het bowlen weer van start. De voorronde werd door Johan dik gewonnen met 40 punten waarmee hij dus weer een plaatsje in de finale bemachtigde waar hij als 4e eindigde (2 blikken bier!).
Zondag 30 januari kregen we weer Nederlands bezoek. Marc Peltenburg en Liddy Bruins (beiden oud collega’s van CODA) hadden een paar weken geleden gemaild dat ze deze kant uit kwamen en hebben wat inkopen voor ons gedaan en die kwamen ze even afleveren. Zondagavond onder het genot van een biertje een beetje bijgekletst. Ze blijven een paar dagen hier maar daarover meer volgende maand.
Maandag de 31e is Wilanda weer gaan bridgen. De zomerstop heeft haar goed gedaan! Ze werd 1e deze keer met ruim 2400 pluspunten. Opmerkelijk feit: ze was de enige met pluspunten!
Ondanks dit mag ze toch nog terugkomen!