Even een update

Geen nieuws is goed nieuws! Zo klinkt een oud spreekwoord toch?
Verschillende mensen hebben al geinformeerd hoe wij deze barre tijden doorkomen.
Naar omstandigheden goed. Ook hier zijn de meeste zaken gesloten met uitzondering van de essentiele services zoals supermarkt, slijterij en drogist. Maar ook de kapperszaken zijn nog gewoon open. Gelukkig heeft het virus hier niet zo hard toegeslagen als in Europa en de rest van de wereld.
Maar naast het feit dat de landsgrens al een tijdje is gesloten, heeft West Australie (dat is waar wij wonen) de staatgrens ook gesloten en mag je alleen nog reizen in je eigen regio. Onze regio, de Gascoyne, is weliswaar nog 3 x zo groot als Nederland met slechts 15.000 inwoners. Je mag in principe vrij reizen in deze regio maar men vraagt nadrukkelijk om dit alleen te doen indien noodzakelijk, bijvoorbeeld voor werk, boodschappen doen of medische afspraken. Een gemeente heeft zelfs de gemeente grenzen al gesloten om de toestroom van dagjesmensen en lang weekend uitjes met Pasen tegen te houden. Mensen van boven de 70 zijn opgeroepen om thuis te blijven, evenals chronisch zieken boven de 60 en Aboriginals boven de 50. Dit laatste omdat deze een sterk verminderde weerstand hebben en dus extra gevoelig kunnen zijn.

Eind Januari kwam in Australie de eerste melding van het virus en men is direct alle vluchten vanuit China gaan controleren. Twee dagen later werd het virus vastgesteld bij een Australier die terug kwam uit China. Direct heeft men een inreisverbod vanuit China ingesteld met uitzondering van Australiers die terugkeren maar die moesten gelijk in quarantaine. Door de regering zijn 250 mensen uit China teruggehaald en op Christmas Island geplaatst voor verplichte quarantaine van 14 dagen.
Bijna 2 weken later zijn 180 Australiers teruggehaald van een cruiseschip voor de kust van Japan, ook met een verplichte quarantaine van 14 dagen nabij Darwin.

Vervolgens zijn er vele maatregelen genomen.
Allereerst mochten er geen samenkomsten meer zijn van meer dan 500 personen in de open lucht of 100 personen binnen. Een paar dagen later werd dit bijgesteld naar 100 personen in de open lucht en 1 persoon per vierkante meter binnen. Daarna werden alle openbare gelegenheden zoals cafes en restaurants, maar ook bioscoop, theater, casinos etc. gesloten. Daarna zijn alle speeltuinen en zwembaden gesloten. Op dit moment is voor zowel binnen als buiten toegestaan om met maximaal 2 personen tegelijk te zijn, met uitzondering van je eigen gezin. In principe mag elk huishouden maar 1 bezoeker tegelijk ontvangen op gepaste afstand dat mag duidelijk zijn.

De aanpak lijkt vruchten af te werpen want het aantal gemelde besmettingen in heel Australie (22 miljoen inwoners) is nu (7 April 2020) 5844 en 41 mensen zijn aan het virus overleden.
Het grootste probleem lijken de cruiseschepen te zijn. Wij hebben nooit geweten dat er zoveel waren en vanwege de zomerperiode blijken ze allemaal te bivakkeren op het zuidelijk halfrond en velen hebben al aangelegd in Australie. De meeste besmettingen in Australie zijn afkomstig van mensen van de cruiseschepen of die daarmee in contact geweest zijn. Voor alle passagiers (en bemanningsleden) telt weliswaar de verplichte quarantaine van 14 dagen. West Australie heeft het vakantie eiland (voormalig gevangenis eiland) “Rottnest Eiland” ontruimd van toeristen en ingericht als quarantaine plaats voor de West Australiers terwijl de mensen van andere staten in hotels zijn ondergebracht. Na deze 14 dagen mogen die naar huis vliegen waar ze wellicht nog 14 dagen quarantaine te wachten staat. De Australische regering heeft nu echter opgeroepen om niet meer te komen omdat er een tekort aan ziekenhuis capaciteit dreigt te ontstaan.

Kortom, hier gaat alles goed zo ver en hoe lang het allemaal nog gaat duren kan niemand zeggen. Verwachting hier is nog zo’n 6 maanden, mede om de winterperiode die hier aanbreekt, te overbruggen. Wij maken verder maar geen plannen en wachten maar af.
We wensen iedereen heel veel sterkte toe de komende periode.

Nieuw Zeeland 4

Na de indrukken van Craters of the Moon en Orakei was het even tijd voor iets anders. We hadden iets gelezen over “volcanic glass” en de plaatjes zagen er mooi uit. Dus we besloten om maar even een kijkje te gaan nemen en de plaatjes logen niet deze keer. De glasblazer was druk bezig dus we konden eerst even in de tuin rondkijken en alle glazen voorwerpen bewonderen. Wauw! Ook dit was weer indrukwekkend zoals je aan de foto’s kunt zien. Daarna mochten we nog even bij de glasblazer komen kijken. Omdat het wat regenachtig weer was besloten we maar om weer eens een Thermal Pool te bezoeken en lekker te relaxen in de warm water baden, deze keer Waikite Thermal Valley. Het kokende water komt ook hier weer gewoon uit de grond en via een vernuftig “terras” systeem wordt het water afgekoeld tot een temperatuur die voor mensen te doen is, de verschillende baden hebben verschillende temperaturen. Deze spa is mooi aangelegd in een regenwoud achtige omgeving en met gebruik van vele natuurlijk materialen. Heerlijk relaxend en omdat we hier ook op de camping stonden hadden we het rijk na sluitingstijd alleen voor de gasten. De volgende dag was het weer opgeklaard en gingen we op pad naar Rotorua, het culturele centrum van de Maori’s. Allereerst hebben we een bezoek gebracht aan Te Wairoa. Te Wairoa (ook bekend als The Buried Village) is een verlaten dorp dicht bij de oever van Lake Tarawera op het Noordereiland van Nieuw-Zeeland. Het was een Māori en Europese nederzetting gesticht in 1848 door de Pastor Seymour Mills Spencer, waar bezoekers zouden komen om de roze en witte terrassen te bezoeken. Het dorp werd verwoest door de uitbarsting van de vulkaan Mount Tarawera op 10 juni 1886. 120 mensen stierven bij de uitbarsting, wat het dorp grotendeels overspoelde met modder en lava. Het is jaren later bij toeval weer ontdekt en men heeft het grotendeels afgegraven. Restanten van de oude woningen en funderingen zijn (deels) blootgelegd. Er is ook een museum met diverse bezienswaardigheden en een soort van reconstructie van wat er heeft plaatsgevonden. Een belangrijke les die we hebben geleerd is dat dit zo maar nog eens kan gebeuren, de natuur is onvoorspelbaar. In de omgeving van Rotorua mocht natuurlijk ook de cultuur niet ontbreken dus hebben we een bezoek gebracht aan Tewhakarewarewatangaoteopetauaawahiao village, voor het gemak afgekort tot Whakarewarewa. Dit is een levend museum Maori dorpje waar je kunt rondkijken en zien hoe de bewoners aldaar nog leven, wonen en werken. Uiteraard zijn we begonnen met een rondleiding door een hele grappige gids die alles goed uitlegde. Het hele dorp is gebouwd rondom heet (kokend) warm water bronnen die worden gebruikt voor baden, koken en verwarming. De meeste huizen hier hebben al honderden jaren vloerverwarming. Men hangt de groente in een zak ik het water en 2 minuten later is het gekookt. Er zijn speciale kisten gemaakt waar de hete stoom door heen gaat hierin is het vlees en kip in no time klaar gestoomt. Een Maori Microwave noemen ze dat. Baden gaat in een publieke ruimte  er tijden zijn voor dames, heren en families. Na de rondleiding nog een Maori show bijgewoond, waar naast het dansen vooral de gezichtsuitdrukkingen fascinerend zijn. Daarna hebben we nog wat in het dorpje rondgelopen. Het dorpje grenst aan de bekende Te Puia Pohotu Geyser die per uur meerdere keren uitbarst. In het dorp zijn de mensen vooral vriendelijk en bezig met hun dagelijks leven. Tijd voor een praatje is belangrijker dan dat je iets van ze koopt. We hebben veel geleerd van deze cultuur en het was weer een welbestede dag. Omdat we nu op het punt stonden het geothermische gebied achter ons te laten doken we nog een keer een spa complex in. Deze keer de Hells Gate Mud Spa. Hier kun je je volledig insmeren met hete modder, wat goed moet zijn voor je huid en lichaam. Na enig tijd spoel je dit weer af en begin je opnieuw of je kunt relaxen in de “Sulfur Spa”.Een beetje gelig water met wat schuim er op, heerlijk warm en relaxend. Het stinkt wel aardig, sommige van onze kleren die al diverse malen zijn gewassen ruiken er nu, 2 maanden later nog naar. Na Rotorua hadden we het Coromandel Schiereiland op de planning staan maar vanwege de voorspelde regen daar besloten we om dit over te slaan. We besloten om in een keer door te rijden tot te noorden van Auckland, hier blijven we aan het eind nog een paar dagen, om zodoende weer in de zonneschijn te komen. Auckland is dan echt een grote stad om doorheen te rijden als je al die kleinde dorpjes en zo gewend bent. In het plaatsje Kawakawa zijn we, net als vele anderen, even gestopt om de openbare wc te bewonderen. De toilet werd ontworpen door de teruggetrokken buitenlandse kunstenaar Friedensreich Hundertwasser, die van 1975 tot zijn dood in 2000, 71 jaar oud, in Kawakawa woonde. Het decoratieve toiletgebouw is het enige project ontworpen door Hundertwasser op het zuidelijk halfrond en het laatste project van de kunstenaar voltooid in zijn leven. De stijl is typisch Hundertwasser, met golvende lijnen, onregelmatige keramische tegels, geïntegreerde kleine sculpturen, gekleurd glas en een levende boom verwerkt in de architectuur. Gerecycleerde materialen, waaronder de gebruikte glazen flessen en bakstenen van een voormalige bank, werden overal gebruikt. Hundertwasser verzocht om alle vegetatie verwijderd voor de bouw moest worden herplant op het dak van het gebouw. ​​Het toilet werd in 1999 geopend. Functioneel verschilt het niet van andere 'normale' openbare toiletten. Er zijn aparte mannen- en vrouwenruimten, maar beide zijden worden soms bekeken door de meer nieuwsgierige bezoeker na een gepaste waarschuwing vooraf. Jaren geleden hebben in Wenen ook als eens iets van Hundertwasser kunnen aanschouwen. We hebben de nacht doorgebracht op het motorhome park van Rainbow Falls. Dit park is aangelegd naast de waterval, met zelfs een prive ingang wat je een stukje lopen bespaard. We zijn in de middag en in de ochten naar de waterval geweest maar helaas geen regenboog kunnen ontdekken, wel een mooie waterval. Na onze ochtend wandeling gingen we op pad naar Maitai Bay. Dit was ons aanbevolen en het was inderdaad geweldig mooi. We zijn er echter niet gebleven vanwege de hoeveelheid bijen en muggen / muskieten en Wilanda had genoeg van alle inscetenbeten en alle pillen en zalfjes daartegen. Ook niet verwonderlijk als sommige bultjes uitgroeien tot plakkaten van 20cm lang. Via de wat ruigere westkust zijn we vervolgens weer wat naar het zuiden afgezakt. We hebben kilometers door de Kauri bossen gereden en uiteraard een stop gemaakt bij Tane Mahuta ofwel de “King” of het Kauri Bos. Een boom van om en nabij 2000 jaar oud en meer dan 50 meter hoog. Bij het plaatsje Paihia hebben we de ferry genomen naar het plaatsje Russel waar we een paar dagen zijn gebleven op een camping. Russel is een leuk toeristisch plaatsje, maar niet al te erg. We hebben Russel verlaten via de kustweg met wederom verschillende mooie starnden en uitzichten. In het plaatsje Gulf Harbour hebben we ons laatste nachtje freedom camping gedaan. Een mooi punt aan het water waar de skyline van Auckland zich al aftekende. De volgende dag was het tijd om de camper uit te mesten en alles schoon te maken en om deze vervolgens in te leveren. Vervolgens met de Uber naar Oaks Auckland City Harbour, een hotel aan de haven. Inchecken ging redelijk vlot en bij aankomst op de kamer bleek er geen bad te zijn. Iets waar met name Wilanda zich erg op had verheugd na he rondreizen. Johan ging terug naar de receptie met de boekings papieren en de manager kwam er bij. Oh, dat kan helemaal niet zei hij. Geen van de 1BR apartementen hebben een bad, maar we gaan het oplossen! Hij nam me mee naar een aantal andere appartementen, allemaal met 2 slaapkamers en bad en we mochten kiezen. En ook nog een fles wijn voor het ongemak, goede service dus! Omdat we aankwamen in het Paasweekend was het erg rustig in Auckland omdat alle kantoren, veel winkels en demeeste restaurants op vrijdag en zondag waren gesloten. Op de vrijdag zijn we naar de “Royal Easter Show” geweest een soort grote kermis, braderie en jaarmarkt in een. Er was voor iedereen wat maar vooral de eetentjes waren erg populair. Wij hebben met name rondgekeken bij het schapen scheren en boter karnen maar hebben ook veel tijd doorgebracht bij de kunstexpositie. Op zaterdag hebben we de stad verkend via Geocaching, met name in en rond het grote terrein van de Auckland University. Hier kwamen we (waarschijnlijk) ook nog een stiekeme fan van Max Verstappen tegen, zie foto 😊. Naast ons hotel zat een ijssalon waar telkens een hele lange rij stond. Dit maakte ons nieuwsgierig en we besloten ook maar aan te sluiten. Na ongeveer 30 minuten in de rij staan werden we verwelkomt bij Giapo. Als je voor de eerste keer bent kun je niet zomaar een ijsje bestellen maar moet je eerst de Giapo Experience ondergaan. Een proeverij van 12 verschillende ijssoorten (10 voor GF) met alle tekst en uitleg. Er waren bijzondere smaken bij, zelfs met Martini smaak er bij. Daarna kun je je smaak bestellen “gewoon” in een bekertje of koek, maar ze kunnen ook een hele creatie maken. Gewoon was duur genoeg, het ijs was lekker maar erg romig en eigenlijk te groot, maar wel een bijzndere ervaring. De dag erna hebben we Auckland vanuit de hoogte bekeken. We zijn naar de Auckland Skytower geweest. Deze toren is 328m hoog en domineert al meer dan 20 jaar de skyline. Het hoogste kijkplatform is op 220m hoogte en op een heldere dag moet je wel 80km ver kunnen kijken. Je kunt er ook nog een skyjump doen, maar ook hiervoor besloten wij te passen. Het uitzicht was erg goed en met onze persoonlijk gids voor de dag, Cielle, de dochter van een van de bewoners uit Denham die we hier regelmatig hebben gezien, kregen we een goede uitleg wat overal was. Bijzonder was ook nog de glazen vloer waar je over kon lopen en zo naar beneden kon kijken. Al dat kijken en praten maakt hongerig en dorstig dus we hebben de dag afgesloten bij het Belgisch Biercafe voor een Leffe, rode wijn en een portie bitterballen. Zo vliegt de tijd voorbij en kwamen we aan onze laatste hele dag in Niew Zeeland. Deze hebben we grotendeels doorgebracht bij de Holey Moley Golf Club. Een indoor mini golf van 3 x 9 banen, we hebben ze allemaal gedaan, met vooral fun en creatieve constructies. Onze NZ trip sloten we af met een diner bij wederom het Belgisch biercafe. Vanuit Auckland vlogen we vervolgens naar Sydney. Toen we de stad kwamen inrijden herkenden we hier en daar al wat maar het leek wel of heel Sydney in de stijgers stond. We zaten in een hotel aan Hyde Park wat erg praktisch was tijdens Anzac Day, de zeg maar bevrijdingsdag van Australie en Nieuw Zeeland, aangezien de parade hier eindigde en we alle groepen dus goed konden zien. We hebben de dagen doorgebracht met wat geocaching en bekende plekjes bezoeken. En uiteraard het concert van Guus Meeuwis bijwonen. Voor het concert spraken we af met Marielle en Dominique, die sinds een aantal jaren in Adelaide wonen. We hebben heerlijk bij een Thai gegeten en lekker gekletst en “kennis” gemaakt. Marielle hebben we als klein meisje wel eens gezien en later hebben we veel contact gehad met Marielle toen ze plannen aan het maken waren om ook naar Australie te emigreren. Voor we het wisten moeten we naar het Luna Park om op tijd te zijn voor het concert. Dit was geweldig en echt op zijn Brabants. Het bier was na 1.5 uur al uitverkocht en ook de bitterballen vlogen de deur uit. De beveiliging wist niet hoe ze het hadden. (Iedereen moet op de stoelen blijven zitten, dat is wat de veiligheid vereist in Australia. En in een grote ruimte word alles ingedeeld in vakken met zeer ruime vrij te houden gangpaden eromheen).  Arme beveiligingsman, dit ging dus niet lukken..... Hij ging maar versterking halen en ook met 4 man sterk ging dit niet lukken. Dan maar de trappen proberen vrij te houden maar ze hebben het uiteindelijk maar opgegeven. Niet alleen het concert van Guus was erg goed, ook de DJ in het voorprogramma maakte de boel goed aan de gang. Het voor ons onbekende nummer “Links, Rechts” (klik voor fimpje) van de Snollebollekes was een ware hit en het hele gebouw trilde van de dansende menigte. Klik hier voor een impressie van het concert
Op maandag zijn we nog even naar Bondi Beach geweest, 
Johan was hier nog niet eerder geweest. Hier hadden we ook afgesproken met Fieke, een nichtje van Wilanda die inmiddels al weer ruim 2 jaar in Sydney woont. Er werd heel wat afgekletst door de dames, er was geen speld tussen te krijgen. De volgende dag was het uit met de pret en vlogen we weer naar huis.
Al met al een zeer geslaagde vakantie. We hebben veel gezien, gedaan en veel indrukken opgedaan.
Klik hier voor de foto's